Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ο ΤΣΙΠΡΑΣ (Τσιπραντρέου) ΕΠΙΟΡΚΟΣ ΗΓΕΜΟΝΑΣ, ΟΙ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ, Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΠΑΓΑΛΑΚΙΑ

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Ο ΕΠΙΟΡΚΟΣ ΑΝΙΚΑΝΟΣ ΗΓΕΜΟΝΑΣ
Η συμπεριφορά του Τσίπρα έναντι του λαού και της βούλησής του (αλλά και του κόμματος και της κυβέρνησής του), δεν είναι μόνο παράνομη, προδοτική, αντίθετη με την σαφή και διευκρινισμένη και δημοψηφισματικά εντολή που έλαβε από τους πολίτες, αλλά και με όσα υποσχόταν προς τον ελληνικό λαό για να λάβει το κόμμα του την ψήφο του λαού. Πρόκειται για ηγεμονική συμπεριφορά που αψηφά και παραβιάζει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και καταλύει το πολίτευμα παραβιάζοντας θεμελιώδεις αρχές του και δη την θεμελιωδέστερη όλων : την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας ως θεμέλιο του πολιτεύματος και τον λαό ως φορέα όλων των κρατικών εξουσιών.
Η συμπεριφορά του παραβιάζει την εντολή του λαού και, ως εντολοδόχος δεν στηρίζεται στην εντολή των 251 της Βουλής (δεν είναι κατά το Σύνταγμα εντολοδόχος αυτών), που παραβίασαν επίσης το αποτέλεσμα και το περιεχόμενο του δεσμευτικού δημοψηφίσματος.

Η συμπεριφορά του, πλέον της σωρείας συνταγματικών παραβάσεων και εκτροπών, αποκαλύπτει και την πλήρη ανικανότητα του ίδιου και μελών της κυβέρνησης που συγκρότησε να ανταποκριθούν στα καθήκοντά τους, προετοιμαζόμενοι δια παν ενδεχόμενο αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων.
Για το Νέρωνα, υποστηρίζεται από μερικούς ιστορικούς, ότι είναι παρεξηγημένος, για τον Τσίπρα (Τσιπραντρέου) και την παρέα του ΣΥ.ΡΙΖ.Απάτης δεν πρόκειται να υπάρξει ΚΑΝΕΙΣ.
Υ.Γ. Επαψε να μιμείται και την φωνή του Αντρέα (ευτυχώς). Τώρα βγαίνει ο πραγματικός του εαυτός.

Β. Η ΚΙΒΔΗΛΗ – ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΒΡΩΜΙΚΕΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ
Η αναφορά μας και η ανάλυσή μας στο περιεχόμενο της άκυρης και κίβδηλης “συμφωνίας Τσίπρα” θα είναι τις επόμενες ημέρες αναλυτικότατη. Αλλωστε τα αυτά θέματα έχουν μερικώς αναλυθεί στην κριτική της εν δημοψηφίσματι τεθείσας και καταψηφισθείσας πρότασης των δανειστών.
Ακούμε όμως, διαβάζουμε και βλέπουμε διάφορους στα ΜΜΕ (“δημοσιογράφους” και “αναλυτές”) να μιλούν για “αναγκαίες και χρήσιμες μεταρρυθμίσεις”, χωρίς βεβαίως καμία ουσιαστική ανάλυση και τεκμηρίωση της θέσης τους. Η συμπεριφορά τους αυτή είναι απολύτως παράνομη, καθώς εντάσσεται στο πλαίσιο συνεχούς διασποράς ψευδών ειδήσεων και όφειλαν να έχουν ήδη παρέμβει οι εισαγγελείς και το ΕΣΡ.
Μιλούν, όπως και οι της Ε.Ε., την κυβέρνησης, καθώς και από άλλους πολιτικούς χώρους για τις πρέπουσες μεταρρυθμίσεις, όπως π.χ. για την απελευθέρωση του επαγγέλματος των συμβολαιογράφων και των δικαστικών επιμελητών. Πρόκειται για μία απάτη του κοινού ποινικού δικαίου: προκειμένου να μπορούν οι τράπεζες να προχωρούν σε χιλιάδες αναγκαστικές εκτελέσεις και πλειστηριασμούς με χαμηλό κόστος “απελευθερώνουν” τα επαγγέλματα αυτά.
Σε σχέση με την εθνική οικονομία η “απελευθέρωση” αυτή δεν ανταποκρίνεται σε καμία ανάγκη και είναι επιζήμια, καθώς ακόμα περισσότεροι πολίτες θα εγκλωβιστούν σε επαγγέλματα που ήδη φυτοζωούν, δηλαδή θα έχουμε και άλλους κατεστραμμένους Ελληνες για να κάνουν την βρώμικη δουλειά τους οι τράπεζες και οι δανειστές. Το ίδιο ισχύει με τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας που προβλέπει δίκες εξπρές, χωρίς καν την εξέταση μαρτύρων και την ακροαματική διαδικασία, γραμμένος ειδικά και φωτογραφικά για να διευκολύνει τις αγωγές των τραπεζών έναντι των εκατομμυρίων οφειλετών τους.
Αυτά δεν είναι μεταρρυθμίσεις που οδεύουν προς τις πραγματικές ανάγκες του λαού, της κοινωνίας και του ανθρώπου, αλλά κοινωνικά εγκλήματα με συγκεκριμένη στόχευση και περιεχόμενο την εύκολη εκπαραθύρωση από κάθε περιουσιακό στοιχείο των Ελλήνων, υπέρ των ισχυρών και των τραπεζών που σύντομα και ουσιαστικά ήδη βρίσκονται σε ξένα χέρια.
Επισημαίνουμε, επίσης, στον ελληνικό λαό ότι οι περίφημες εκθέσεις του ΟΟΣΑ, όπως οι ίδιες αποκαλύπτουν στα κείμενα τους, συντάχθηκαν κατόπιν επαφών και θεμάτων που έθεσαν οι μεταπράτες (έμποροι) και οι μεγαλοβιομήχανοι συγκεκριμένων κλάδων. Κατά την κατάρτιση αυτών ΔΕΝ υπήρξε καμία επαφή με εκπροσώπους παραγωγικών τάξεων (αγροτών, κτηνοτρόφων, αλιέων κλπ.). Τα αποτελέσματα είναι οικτρά και θίγουν περαιτέρω τους παραγωγούς (βλ. Γάλα) και την εθνική οικονομία μειώνοντας έτι περαιτέρω το ΑΕΠ και αυξάνοντας τις εισαγωγές.
Αντιθέτως, καταδικάζουν και με τα φορολογικά μέτρα τον πρωτογενή αγροτικό τομέα.

Γ. ΟΥΣΙΩΔΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΕΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ
Εάν ήθελαν ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, όλοι αυτοί, όφειλαν να στηρίξουν την παραγωγή και την μεταποίηση ακολουθώντας τις προτάσεις μας για το μοντέλο παραγωγικής ανασυγκρότησης της Ελλάδας.
Εάν ήθελαν πραγματικές μεταρρυθμίσεις τα μίσθαρνα όργανα του κεφαλαίου, οι εκτελεστές της Ε.Ε. και οι εδώ κυβερνητικοί επίορκοι θα έσπαγαν το καρκίνωμα του μεταπρατικού χονδρεμπορίου (μεσάζοντες), γιατί αυτό είναι το μεγαλύτερο και μόνιμο πρόβλημα των παραγωγών και των καταναλωτών στην χώρα και μάλιστα και με αφορολόγητα υπερκέρδη που ζημιώνουν τα δημόσια ταμεία.
Εάν ήθελαν πραγματικές μεταρρυθμίσεις, όλος αυτός ο συρφετός, θα έθετε επί τάπητος το ζήτημα της υπεραξίας των προϊόντων του πρωτογενούς τομέα, δίδοντας ελάχιστη τιμή, επιστημονικά προσδιορισμένη, στους μοχθούντες παραγωγούς, ώστε να εξασφαλίζουν ένα “μεροκάματο” και να έχουν ένα κίνητρο να παράγουν ενισχύοντας το ΑΕΠ και την κοινωνική ασφάλεια της χώρας.
Και με βάση αυτή την τιμή, προστιθέμενου ενός εύλογου περιθωρίου κέρδους, θα όριζαν την μέγιστη τιμή για τους καταναλωτές.
Ο γενικός κανόνας της προστασίας από την αισχροκέρδεια αναγνωρίζεται σε κάθε κράτος της Ε.Ε. .
Οπως, επίσης, θα δημιουργούσαν ένα επαρκές σύστημα συσκευαστηρίων στην χώρα, ώστε να αποκτούν υπεραξία υπέρ των παραγωγών και εξαγώγιμη διάσταση τα ελληνικά προϊόντα.
Υπενθυμίζουμε ότι μέλη του κινήματός μας, μετέχοντας σε ενώσεις καταναλωτών και δη στο ΙΝ.ΚΑ. (ν. ΙΝ.ΚΑ.), στην ΒΙΟ.ΖΩ, στο ΙΝΚΑ Μακεδονίας, στο ΙΝ.Π.ΚΑ. Ηπείρου, έχουν εκπονήσει και υποβάλλει τις πιο πάνω προτάσεις, μαζί με ένα σύνθετο και πολύπλευρα ουσιαστικό για τους παραγωγούς, τους καταναλωτές και το δημόσιο συμφέρον, χαμηλού κόστους σύστημα διασφάλισης της διακίνησης, ήδη από το έτος 2008.
Οι έκτοτε κυβερνήσαντες και κατ' αποτέλεσμα αποδεικνυόμενοι τουλάχιστον ανίκανοι για τον λαό και υπηρέτες άθλιων συμφερόντων, αλλά και οι διεθνείς εκτελεστές της Ε.Ε. και άλλων ευαγών συμπράξεων συμφερόντων (λόμπυ και διεθνείς οργανισμοί) ΤΙΠΟΤΑ και ΚΑΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΟΥΣΙΩΔΕΙΣ και ΩΦΕΛΙΜΕΣ ΓΙΑ ΌΛΟΥΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΣΑΝ, αν και της δικής τους “αστικής” ιδεολογίας, καταστρέφοντας τον πραγματικό παραγωγικό ιστό της χώρας που εκβιάζεται συνεχώς, υπέρ της εγκληματικής μεταπρατικής εμπορικής δραστηριότητας τόσο ελληνικών προϊόντων, όσο και χιλιάδων εισαγόμενων προϊόντων ξένων και βεβαίως πολυεθνικών εταιριών της Ε.Ε. . Αποτέλεσμα πλην των ανωτέρω: το έλλειμμα του ισοζυγίου εισαγωγών - εξαγωγών της Ελλάδας να είναι το χειρότερο στην Ε.Ε. και να αποτελεί μία από τις βασικές αιτίες δανεισμού της χώρας (περί τα 35 δις Ευρώ ετησίως).
ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΤΑ ΕΙΔΕ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΗΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΣ Ή ΕΛΛΗΝΑΣ ΣΤΙΣ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΕΣ ΤΗΣ EUROSTAT ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΣΤΑΤ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙ ΜΕ “ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ” ?
ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΦΟΡΑ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ ΤΗΣ ΣΥΜΜΟΡΙΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΤΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΛΑ !!!
Οργανωθείτε στο κίνημά μας για να τους κάνουμε όλους μαζί να εξαφανιστούν από την χώρα και να πάει μπροστά ο λαός, η πατρίδα και ο άνθρωπος.
ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ : ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ



ΑΝΕΡΓΙΑ :ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΠΟΥ ΕΤΡΩΓΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ - ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ


ΑΝΕΡΓΙΑ : ΜΟΝΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΟΙ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Α.        ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΠΟΥ ΕΤΡΩΓΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ

Ο κόσμος του καπιταλισμού και της κερδοκρατίας είναι ένας κόσμος άγριος και κανιβαλικός. Ενας κόσμος που θυσιάζει ανθρώπινες ζωές για τα κέρδη και την ισχύ μιας ολιγαρχίας. Αυτές οι χαμένες ζωές της σύγχρονης ανθρωποθυσίας δεν είναι άλλες από τις ζωές των ανέργων. Το τέρας που καταπίνει και σκοτώνει τον άνθρωπο είναι το ίδιο το σύστημα του καπιταλισμού. 
            Η ανεργία είναι ένα φαινόμενο σύμφυτο με τον καπιταλισμό, είναι δομικό συστατικό ενός συστήματος που λογίζει τον άνθρωπο ως αντικείμενο προς εκμετάλλευση και τον λογαριάζει μόνο ως χρήσιμη ή άχρηστη οικονομική οντότητα. Οπου υπάρχει καπιταλισμός υπάρχει πάντοτε και ανεργία και επειδή ο καπιταλισμός είναι ως σύστημα ιστορική και δομική συνέχεια της ίδιας της παγκόσμιας αυτοκρατορίας του φόβου ενσωματώνει για τον άνεργο το δομικό του όπλο, αυτό του εκφοβισμού των ανθρώπων, της αγωνίας για τις βιοτικές ανάγκες και την συνακόλουθη κοινωνική τους υπόσταση για να δημιουργήσει αγριότερους και αθλιότερους όρους ανθρώπινης εκμετάλλευσης.
            Στο Λαϊκό Κίνημα δεν φοβόμαστε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Στο Λαϊκό Κίνημα κοιτάμε κατάματα την πραγματικότητα και μπορούμε να αναλύσουμε και να δώσουμε λύσεις στα αιώνια προβλήματα του σήμερα.
            Εάν δούμε όλες τις κοινωνίες και τα κράτη του καπιταλισμού και σε όλες τις φάσεις του, θα ανακαλύψουμε την ανεργία ως συστατικό δομικό κοινωνικό και λειτουργικό του στοιχείο. Ακόμα και σε περιόδους καπιταλιστικής ανάπτυξης και ευεξίας η ανεργία είναι παρούσα και παίζει τον δικό της ρόλο στην εκμετάλλευση και τον εκφοβισμό των ανθρώπων.
            Το ίδιο το σύστημα του καπιταλισμού έχοντας θεοποιήσει τα κέρδη, έχοντας αναγάγει το κέρδος στον μοναδικό σκοπό της λειτουργίας και της ίδιας της ύπαρξής του θεωρεί τον άνθρωπο και την εργασία του ως αναγκαίο κακό και ως αντικείμενο προς εκμετάλλευση. Στο πλαίσιο της κερδοφρένειας και της κερδοκρατίας, ο άνθρωπος εργάτης πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο στυγνής εκμετάλλευσης για να παραχθούν κέρδη για τους έχοντες στην κυριότητά τους τα μέσα παραγωγής. Αυτοί δεν μας βλέπουν ως ανθρώπους, αλλά ως ζώα που πρέπει να τύχουν στυγνής εκμετάλλευσης στο έπακρο, ώστε να παραχθούν για αυτούς μεγάλες υπεραξίες που θα μετατραπούν στον μέλλον σε κέρδη. Η ανισότητα είναι δομικό στοιχείο και παράγωγο της αντίληψης του καπιταλισμού. Ακόμα και μέσα στην φιλοσοφία του καπιταλισμού, για να έχει αξία η ισχύς κάποιων πρέπει να υπάρχουν οι μεγάλες μάζες των εκμεταλλευόμενων, των καταπιεσμένων, των στερημένων ανθρώπων. Πραγματική ισότητα με καπιταλισμό δεν είναι δυνατόν να υπάρξει.  
Στην Ελλάδα και σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο επί δεκαετίες οι νεοταξίτες νεοφιλελεύθεροι κερδοκράτες υποστηρίζουν έντονα και επιβάλλουν την μείωση του εργατικού κόστους, ως μέσο δήθεν οικονομικής ανάπτυξης των κοινωνιών. Στην πραγματικότητα θα ήθελαν ακόμα και να τους πληρώνουμε για να εργαζόμαστε ή καλύτερα να δουλεύουμε σε αυτούς. Βεβαίως όλη αυτή η αθλιότητα προκαλεί στο ίδιο το σύστημα αδυναμίες υλοποίησης των υπεραξιακών κερδών: Εάν δεν υπάρχει αμοιβή δεν θα υπάρχει και αγορά – κατανάλωση. Ο φαινομενικός παγκόσμιος καπιταλισμός εφαρμόζει μετά την διάλυση του φαντάσματος του κομμουνισμού (γιατί για ένα φάντασμα επρόκειτο και όχι για ουσιαστικό κομμουνισμό) μια πορεία που μας κάνει να υποθέτουμε ότι μπορεί και να αποσκοπεί στην δημιουργία μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας (π.χ. «παγκόσμια διακυβέρνηση»). Η αυτοκρατορία του φόβου γίνεται δριμύτερη και πιο άγρια για όλη την ανθρωπότητα και οι ανθρωποθυσίες στον βωμό του κέρδους και τις ισχύος ολιγάριθμων μειοψηφιών γίνονται πλανητικό καθεστώς.

Β.        ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ           

Πάντοτε ο καπιταλισμός δημιουργούσε κοινωνικές πυραμίδες. Αυτή είναι η μοναδική τυπική σχηματική του οργάνωση. Στις κατώτερες βαθμίδες του και πιο πλατειές τοποθετούσε μία μάζα χαμηλόμισθων εργατών και υπαλλήλων. Ακόμα πιο κάτω από αυτούς και εκτός πυραμίδας βρίσκονταν πάντα οι άνεργοι, οι απόβλητοι τα ταξικής κοινωνικής πυραμίδας του συστήματος. Για εμάς, αυτό που ονομάζεται ταξικός διαχωρισμός στον καπιταλισμό δεν έχει να κάνει μόνο με το επάγγελμα και την ειδικότητα κάθε ανθρώπου. Για εμάς, ο πραγματικός ταξικός και ανθρώπινος κοινωνικός διαχωρισμός έχει να κάνει με τον βαθμό της κάλυψης των βιοτικών αναγκών κάθε ανθρώπου και με τον βαθμό βεβαιότητας για αυτές και την κάλυψή τους. Αυτό είναι το ισχυρότερο κριτήριο της ουσιαστικής κοινωνικής διαίρεσης.
Οι αντίστοιχες συνέπειες της ανεργίας σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο για τους άνεργους και τους εργαζόμενους είναι πολύπλευρες.
Σήμερα στην Ελλάδα οι πραγματικοί άνεργοι ανέρχονται σε αριθμό μεγαλύτερο του 1.000.000 ανθρώπων. Εάν σε αυτό τον αριθμό, προσθέσουμε τον αριθμό των ουσιαστικά μη εργαζομένων (μαθητές, φοιτητές, σπουδαστές), των συνταξιούχων και των μερικά απασχολούμενων, αντιλαμβανόμαστε ότι στην πραγματικότητα περίπου 2 στις 3 ελληνικές οικογένειες έχουν ουσιαστικό πρόβλημα εξαιτίας της ανεργίας. Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται ένα τεράστιο ατομικό και κοινωνικό πρόβλημα αδυναμίας κάλυψης βιοτικών αναγκών, ένα κύμα φόβου και τρομοκρατίας απέναντι σε άνεργους και εργαζόμενους (υποψήφιους άνεργους). Οι αυτουργοί του ατομικού και κοινωνικού εγκλήματος μεγαλοεπιχειρηματίες και οι πρόθυμοι υπάλληλοί τους πολιτικοί δημιουργούν ατομικές και κοινωνικές καταστάσεις αδυναμίας και άμεσης αβεβαιότητας για την κάλυψη των βιοτικών αναγκών των ανθρώπων. Σκοπός τους είναι η ατομική και κοινωνική υποτέλεια, η δημιουργία κλίματος φόβου και οπορτουνιστικής ατομικιστικής αντιμετώπισης των βιοτικών αναγκών των ανθρώπων προκειμένου να επιτύχουν σχέσεις εργασίας, πραγματικής δουλείας, ήτοι μείωση του γενικού κόστους εργασίας με σκοπό την δική τους περαιτέρω κερδοσκοπία και την ατομική και κοινωνική υποτέλεια. Δικός τους είναι ο σχεδιασμός του νέου κοινωνικού μεσαίωνα, δική τους και η υλοποίηση. Τα χάσματα μεταξύ φτωχών και πλουσίων διευρύνονται, ολοένα και περισσότεροι κατρακυλούν στην άθλια καπιταλιστική πυραμίδα και ολοένα και ψηλότερα στέκονται κάποιοι λίγοι, που η διαφορά τους πλέον τους έχει κάνει αόρατους στους ευρισκόμενους στην βάση της πυραμίδας. Εχει στηθεί ένα παγκόσμιο καφκικό σκηνικό που δικάζει και καταδικάζει τους απλούς ανθρώπους όλου του πλανήτη σε ισόβια δεσμά δουλείας.  
 Στην πραγματικότητα αυτοί οι «λίγοι» είναι οι βασικοί σχεδιαστές και υπεύθυνοι ολόκληρης της πολύπλευρης ελληνικής κρίσης. Αντίστοιχα, «λίγοι» είναι και όσοι ευθύνονται για την κατάσταση όλης της ανθρωπότητας. Μια ολιγαρχία πιστεύει πως μπορεί να σχεδιάζει τις τύχες της οικουμένης.   
Το πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας λέγεται ουσιαστική παραγωγική αχρήστευση του μεγαλύτερου μέρους των Ελλήνων και αυτό είναι απότοκο ενεργειών και παραλείψεων των ολίγων.
Το τι είναι ένα κράτος, το ουσιαστικό επίπεδο ενός λαού, εξαρτάται άμεσα από τους ανθρώπους που το συναποτελούν σε κάθε ιστορική στιγμή. Στην περίπτωση της Ελλάδας θα τονίσουμε για μία ακόμα φορά ότι «Ελλάδα είναι οι Ελληνες», δηλ. οι άνθρωποι που βιώνουν στον τόπο αυτό και έχουν ελληνική εθνική συνείδηση. Εάν οι άνθρωποι αυτοί λειτουργούν και αξιοποιούν τις δυνάμεις και τις δυνατότητές τους, τότε η Ελλάδα, ο λαός, η κοινωνία συγκροτούνται ως συλλογική οντότητα σε ένα κράτος ισχυρό, σε ένα λαό ισχυρό, σε μία κοινωνία πραγματική και δεμένη με ουσιαστικούς δεσμούς. Εάν οι άνθρωποι αχρηστεύονται, όπως με την ανεργία, την ημιαπασχόληση, την δουλειά και την δουλεία, τότε το ουσιαστικό τίμημα το πληρώνουμε όλοι σε οποιασδήποτε μορφής αντίληψη κοινωνικής συγκρότησης επιλέξουμε ως έννοια αναφοράς: ως έθνος, ως λαός, ως κοινωνία. Καμία πατρίδα δεν υπάρχει χωρίς τους ανθρώπους, κανένας λαός και κανένα έθνος. Γίνεται αδύναμο, νοσεί, χάνεται, εξαφανίζεται. Δυστυχώς, το τέρας του σύγχρονου καπιταλισμού προκαλεί τα προβλήματα και αδιαφορεί για όλα αυτά. Ισχυρή Ελλάδα, ισχυρός λαός, ισχυρή κοινωνία δεν γίνεται με ανθρώπους υποτελείς, φοβικούς και φοβισμένους. Δεν θα υπάρχει καθόλου Ελλάδα και καθόλου Ελληνες, εάν δεν επέμβουμε κατά τρόπο ουσιαστικό για να λύσουμε το πρόβλημα της λειτουργικής και ουσιαστικής αχρήστευσης των ανθρώπων. H μόνη λύση είναι ένας σαφής και ουσιώδης κοινωνικός μετασχηματισμός: να δημιουργήσουμε κοινωνίες και δομές που να στηρίζονται στον άνθρωπο και στην ανθρώπινη ελεύθερη συλλογικότητα.   
Οσο για τον ρατσισμό, την σκόπιμη στέρηση πρόσβασης σε βασικές και κεφαλαιώδεις ανάγκες, τα ζητήματα ισότητας ... . Αυτά αποτελούν αποδείξεις της συστημικής σκοπιμότητας όσων αναλύσαμε.  
Πολλές ημέρες και ώρες θα μπορούσαμε να απαριθμούμε και να αναλύουμε τα αποτελέσματα της ανεργίας σε ατομικό ανθρώπινο, αλλά και σε κοινωνικό επίπεδο. Στην πραγματικότητα το αυτονόητο δεν θέλει ανάλυση, αλλά ουσιαστική δράση. Εμείς προχωράμε ένα βήμα παραπέρα: καταθέτουμε συγκεκριμένες προτάσεις για να γίνουν κτήμα του λαού, κτήμα της κοινωνίας, κτήμα των ανέργων και των εργαζόμενων και να αποτελέσουν απαρχή μιας ουσιαστικής κοινωνικής και πολιτικής αλλαγής.

Γ.         ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ

Το Λαϊκό Κίνημα μέσα από τις προτάσεις της συνολικής ανασυγκρότησης της κοινωνίας (έχει ήδη δοθεί στην δημοσιότητα - http://laikometopo.blogspot.com/2011/11/blog-post_10.html ) και τις προτάσεις για τις κοινωνικές παραγωγικές συλλογικότητες (http://laikometopo.blogspot.com/2011/07/blog-post_05.html ) , που είναι το νέο μοντέλο – πρότασης πραγματικής παραγωγικής κοινωνικής ανάπτυξης, δημιουργεί μια νέα κουλτούρα, μια νέα ανθρωποκεντρική δημοκρατία που εξαφανίζει λειτουργικά την ανεργία. Μέσα από τις προτάσεις αυτές δίνονται στους ανθρώπους και στην κοινωνία νέες και ουσιαστικές παραγωγικές λύσεις (δείτε π.χ. http://laikometopo.blogspot.com/2011/07/blog-post_13.html , http://laikometopo.blogspot.com/2011/07/blog-post_20.html - τα υπόλοιπα κείμενα της νέας αντίληψης θα δημοσιευτούν μέσα στον Ιανουάριο).
Για εμάς το ζήτημα δεν είναι απλά τεχνικό ή τεχνοκρατικό. Είναι ζήτημα φιλοσοφικό και πολιτικό, είναι ζήτημα κεφαλαιώδους ουσίας της κοινωνικής λειτουργίας. Η ανεργία, αυτή η τεράστια μάστιγα της ανθρωπότητας δεν μπορεί να λυθεί παρά μόνο με συνολικές τομές. Με τομές φιλοσοφίας και αντίληψης άλλης από την «κρατούσα» ανθρωποφάγο ατομικιστική αντίληψη. Χρειάζεται νέα αντίληψη για το τι είναι Ελλάδα, νέα παραγωγική συλλογική κοινωνική και ατομική φιλοσοφία, νέα πορεία. Μια πορεία προς την παραγωγική κοινωνική και εθνική αυτάρκεια, γιατί αυτή είναι το κλειδί για την σωτηρία και την ουσιαστική πρόοδο της χώρας.    
Το δεύτερο μέρος, αυτό που σε λίγο θα διαβάζετε, αφορά ειδικά τους ανέργους και αποτελεί ένα μοντέλο ελπίδας.
Για την αποφυγή επαναλήψεων τονίζουμε ότι οι προτάσεις για τους ανέργους και την ανεργία ακολουθούν διαρθρωτικά το πρόγραμμα για τις κοινωνικές παραγωγικές συλλογικότητες και διέπονται από τις ίδιες αρχές. Για τον λόγο αυτό οι παρούσες προτάσεις συμπληρώνονται από τις γενικές αρχές και θέσεις των λοιπών προτάσεών μας.

ΠΡΟΤΑΣΗ Α’
ΜΟΝΑΔΕΣ ΠΟΥ ΚΛΕΙΝΟΥΝ, ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΥΠΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ Ή ΤΙΘΕΝΤΑΙ ΥΠΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΠΡΟΒΛΕΠΟΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΤΩΧΕΥΤΙΚΟ ΚΩΔΙΚΑ.

Το Λαϊκό Κίνημα, το κίνημα που έθεσε την βάση της «οικονομίας χωρίς κέρδος», ήτοι με  «ολιστικό κοινωνικό όφελος» θεωρεί αναγκαία την ύπαρξη ενός απλού και συγκεκριμένου νομοθετικού πλαισίου, το οποίο να στηρίζει την απόφαση των εργαζομένων μιας τέτοιας επιχείρησης να λειτουργήσουν οι ίδιοι την επιχειρηματική μονάδα.
Η πρότασή μας περιλαμβάνει :
-           Την δυνατότητα εργαζομένων να ζητήσουν την συνέχιση της λειτουργίας της επιχειρηματικής μονάδας υπό την άμεση δική τους διαχείριση και διοίκηση.     -         Την εκ μέρους τους συγκρότηση συλλογικότητας (όπως π.χ. του νέου θεσμού της κοινωνικής επιχείρησης) με αντίστοιχες φοροαπαλλαγές, τουλάχιστον κατά τα πρώτα 5 έτη λειτουργίας της επιχειρηματικής μονάδας. Αντίστοιχα, αναγκαία θα είναι και η χρηματοδότηση του εγχειρήματος με ειδικά προγράμματα, στα οποία οι εργαζόμενοι θα συνεισφέρουν τα επιδόματα ανεργίας που θα λάμβαναν εάν η επιχείρησή τους έκλεινε.             
-           Την εκ μέρους των εργαζόμενων δέσμευση για πώληση των παραγόμενων ή για παροχή υπηρεσιών στο λειτουργικό κόστος της επιχείρησης.
-           Την ύπαρξη δημοκρατικού κοινωνικού ελέγχου μέσα από αρχές που προκύπτουν από διαδικασίες πραγματικής δημοκρατίας.
-           Τον διαχωρισμό (νομικό και ουσιαστικό) των τυπικών δικαιωμάτων κυριότητας της μονάδας, από τα διαχειριστικά και ουσιώδη, ώστε να υπάρχει μία καταρχήν κάλυψη των πιστωτών, αλλά οι εργαζόμενοι να ασκούν ακώλυτα τα ουσιώδη δικαιώματα διαχείρισης της μονάδας.
            Μια τέτοια πρόταση θα μπορούσε να ξεκινήσει την υλοποίησή της έστω εν μέρει και ακόμα και σήμερα σε επιχειρήσεις που βρίσκονται στα πρόθυρα της κατάρρευσης, όπως είναι σήμερα ο τηλεοπτικός σταθμός ΑLTER.

ΠΡΟΤΑΣΗ Β’ 
ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΧΡΗΣΗ ΠΟΡΩΝ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΠΑΤΑΛΩΝΤΑΙ

Υπάρχουν πακτωλοί χρήματος που έχουν κατασπαταληθεί στην χώρα μας ή διατίθενται χωρίς καμία ουσιαστική κατεύθυνση και χρησιμότητα. Άλλοι πόροι κατασπαταλούνται και καταλήγουν στις τσέπες κομματικών επιτηδείων. 
Με συγκεκριμένες παρεμβάσεις, τα χρήματα που καταβάλλονται σε επιδόματα ανεργίας, σε επιδοτήσεις επενδύσεων και σε άλλες ανούσιες κατασπαταλήσεις διατίθενται για την δημιουργία κοινωνικών παραγωγικών συλλογικοτήτων ανέργων.    
Το ΕΣΠΑ, το οποίο διασπαθίζεται από ημετέρους και κατασπαταλείται σε απαράδεκτες άχρηστες δράσεις χωρίς παραγωγικό αντικείμενο, οφείλει να διατίθεται ολόκληρο στις παραγωγικές συλλογικότητες. Είναι υπεραρκετό για την εκκίνηση. Το ίδιο και τα άχρηστα επιδόματα ανεργίας, ακολουθούν τους πολίτες που μετέχουν σε παραγωγικές συλλογικότητας. Είναι και αυτά υπεραρκετά. Π.χ. 500 επιδόματα ανεργίας Χ 5 χρόνια είναι 21.000.000 Ευρώ. Με αυτά μπορείς να δημιουργήσεις μονάδες παραγωγικής συλλογικότητας και να δημιουργήσεις ένα παραγωγικό κοινωνικό ιστό που θα καλύψει δημιουργικά τους ίδιους τους ανέργους λήπτες των επιδομάτων για το υπόλοιπο του βίου τους και για πολλές δεκαετίες, χωρίς άλλο κοινωνικό ή χρηματικό κόστος. Αντίθετα, η παραγωγική κατεύθυνση της οικονομίας παράγει ανθρώπινο και κοινωνικό πλούτο για όλους στα πλαίσια μιας πραγματικά κοινωνικής οικονομίας. Φτάνει πια η ανεγκέφαλη καταστροφή, η ζούγκλα και η βαρβαρότητα, υπάρχουν λύσεις και οφείλουμε να τις εφαρμόσουμε, να παλέψουμε  για το παρόν και το μέλλον μας.
 Ο θεσμός των επιδοτήσεων επενδύσεων αναμορφώνεται συνολικά, ώστε αυτές να δίνονται άπαξ σε κάθε πολίτη και σύμφωνα με τον αριθμό των μετεχόντων σε κάθε πρόταση. Κατά συνέπεια τα χρήματα όλων των πολιτών μοιράζονται σε όλους και όχι στους ίδιους και στους ίδιους κρατικοδίαιτους «επενδυτές». Η πραγματικότητα απέδειξε ότι η συντριπτική πλειοψηφία από αυτούς λειτούργησαν ως καιροσκόποι απατεώνες σε βάρος και πάλι του ελληνικού λαού. 
Το νομικό πλαίσιο αλλάζει, ο Ο.Α.Ε.Δ. αλλάζει μορφή και γίνεται ένα σύγχρονο κοινωνικό εργαλείο προσφοράς γνώσης.  Σύντομα ο άνεργος θα μπορεί να  επανέλθει στην εργασία, είτε ως εργαζόμενος είτε απασχολούμενος σε νέες επιχειρήσεις που θα δημιουργούνται με την συμμετοχή του.  
Είναι σαφές ότι το σχέδιο του Λαϊκού Κινήματος για την εξάλειψη της ανεργίας εδράζεται σε σειρά ρυθμίσεων και παρεμβάσεων στην οικονομία, που ξεκινούν όχι μόνο από την πολιτική στήριξης των ανέργων σε κάθε επίπεδο,  αλλά και την μελέτη των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, την ενίσχυση των παραγωγικών δομών, την δυνατότητα αυτοοργάνωσης των εργαζομένων, την δημιουργία αυτοδιαχειριζόμενων μονάδων παραγωγής σε τομείς που πράγματι μπορούν να είναι παραγωγικοί, την δημιουργία πανεπιστημιακών, παραγωγικών και επιμορφωτικών σχολών με ειδικά αντικείμενα και γνώση παραγωγικής οργάνωσης, την παιδεία της γνώσης.
Οι προτάσεις που θα λύσουν τα δεσμά της ανεργίας, που θα απελευθερώσουν τους ανθρώπους, είναι παρούσες, πραγματικές και ουσιαστικές.

ΑΝΕΡΓΕΣ & ΑΝΕΡΓΟΙ Γίνετε μέλη και φίλοι του Λαϊκού Κινήματος. Μαζί θα παλέψουμε για τις λύσεις της προσωπικής και κοινωνικής δικαιοσύνης.

ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ: ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΠΟΥ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ




   

ΛΑΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ : Η αναγκαιότητα πραγματικής λύσης του προβλήματος των απορριμμάτων ή πως ένα πρόβλημα μετατρέπεται σε λύση !!!


ΛΑΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ :
Η αναγκαιότητα πραγματικής λύσης του προβλήματος των απορριμμάτων
ή
πως ένα πρόβλημα μετατρέπεται σε λύση !!!

Είναι γνωστό σε όλους ότι το πρόβλημα της δημιουργίας και διαχείρισης των απορριμμάτων αποτελεί ζήτημα ατομικής, κοινωνικής και φυσικής φθοράς. Αντίστοιχα, το πρόβλημα αποτελεί στοιχείο διαφθοράς και διασπάθισης χρημάτων των δημοτών, ενώ βαρύτατα είναι τα πρόστιμα που επιβάλλει η Ε.Ε. για την ανεξέλεγκτη διαχείριση και ταφή των απορριμμάτων. Στο κέντρο του προβλήματος βρίσκεται ο παραγωγικός πολιτισμός και η παραγωγική και καταναλωτική συνείδηση. Μια πρόταση που θα άγγιζε τόσο βαθειά ζητήματα, πραγματοποιώντας ανάλυση των δεδομένων, διαδικασιών και θα κατέληγε σε προτάσεις θα ήταν εύκολο να καταλήξει φιλοσοφικό κείμενο που οι πολλοί δεν θα μπορούσαν να την εννοήσουν.  
Το Λαϊκό Κίνημα, με την εμπειρία και την βαθύτητα της σκέψης των μελών του, που έχει πολύπλευρα εκφραστεί υπέρ της κοινωνίας, προσβλέπουμε στην καθολική βελτίωση της ποιότητας ζωής και σκεπτόμενοι δημιουργικά από κάθε άποψη θέτουμε μία πρόταση με τους ακόλουθους άξονες :

1ος άξονας :
Ο πρώτος άξονας έχει να κάνει με την συνειδητοποίηση από την κοινωνία του προβλήματος των απορριμμάτων. Είναι βασικό να καταλάβουμε όλοι το τεράστιο, πολυποίκιλο και πολύπλευρο ανθρώπινο και κοινωνικό πρόβλημα που αποτελούν τα απορρίμματα. Τόσο τεράστιο και πολυποίκιλο που θα χρειάζονταν εκατοντάδες σελίδες για να περιγραφεί, από την δημιουργία των απορριμμάτων ως χρηστικά αντικείμενα μέχρι την διαχείριση και την καταλήστευση του πλανήτη από υλικά. Είναι ανάγκη να προβάλουμε το πρόβλημα και στο μέλλον για να αντιληφθούμε την ολική καταστροφή που έχουν την δυναμική να προκαλέσουν στον πλανήτη και στην ανθρωπότητα.
Τα σκουπίδια είναι χαρακτηριστικό σημείο για να εννοήσουμε τον ίδιο τον παραγωγικό πολιτισμό που βιώνουμε, την τυχοδιωκτική, ληστρική, εφήμερη και καταστροφική του κουλτούρα, τις άθλιες επιδιώξεις του. Σε λίγες δεκαετίες   ολόκληρος ο πλανήτης κινδυνεύει να είναι καλυμμένος από σκουπίδια. Μόνο ο «αναπτυσσόμενος» κόσμος έχει τέτοια δυναμική παραγωγής σκουπιδιών και αδυναμία διαχείρισής τους ώστε σε 35 με 40 χρόνια να έχει καλυφθεί ή επιμολυνθεί το 2/3 των εδαφών του, και σε 55-60 χρόνια ολόκληρο το έδαφός τους. Το τίμημα του συστημικού τυχοδιωκτισμού, της σχιζοφρενούς αδηφαγίας είναι τεράστιο για την ανθρωπότητα. Τα απορρίμματα ως σύνολο και έννοια είναι ζήτημα συνολικού πολιτισμού και ο παρόν πολιτισμός έχει ταυτιστεί και εννοιολογικά με τα απορρίμματα. Η αξία της πλήρους και σφαιρικής ενημέρωσης μέσα από τα σχολεία, τα Μ.Μ.Ε., τους δήμους και κοινωνικές συλλογικότητες, όπως οι ενώσεις καταναλωτών είναι αναγκαία για να εννοήσουμε όλοι το τεράστιο πρόβλημα απορρίμματα και να αποφασίσουμε να πάρουμε σαφή θέση.

2ος άξονας :
Ο παλιός ελληνικός παραγωγικός πολιτισμός, όπως και οι πολιτισμοί άλλων λαών, δεν παρήγαγε σκουπίδια. Είχε μια σοφή αειφόρο διαχείριση των οικιακών και παραγωγικών υπολειμμάτων. Ισως αυτός να ήταν και ένας βασικός συντελεστής της επιβίωσης της φύσης και του ανθρώπινου είδους για πολλές χιλιάδες χρόνια. Σήμερα παράγονται στον πλανήτη εκατονταπλάσια αγαθά και οι παραγωγικές και εμπορικές πρακτικές έχουν επιβάλλει την δημιουργία καθημερινά εκατοντάδων χιλιάδων τόνων απορριμμάτων. Σύμφωνα με τις στατιστικές μελέτες (εκεί που υπάρχουν) ο μέσος αμερικανός «δημιουργεί» 2 κιλά σκουπίδια την ημέρα (726 κιλά τον χρόνο). Τα σκουπίδια που παράγονται στις Η.Π.Α. είναι ικανά ώστε να καλύψουν ετησίως 2,5 την τεράστια πολιτεία του Τέξας !!!, σε ύψος περίπου 2 μέτρα !!!. Οι λόγοι παραγωγής απορριμμάτων συνδέονται άμεσα με τις επιδιώξεις του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος που θέλει τα δικά του προϊόντα να ταξιδεύουν σε όλο τον πλανήτη και να κυριαρχούν σε αυτόν. Επειδή και για το θέμα αυτό πάρα πολλά θα μπορούσαν να γραφτούν θα μείνουμε στην λύση. Ένα τεράστιο μέρος των σκουπιδιών είναι άχρηστες και αχρείαστες συσκευασίες.

Ο 2ος άξονας αφορά την ατομική συμπεριφορά και την πίεση στους παραγωγούς και συσκευαστές προϊόντων να μειώσουν την αναγκαστική παραγωγή απορριμμάτων. Στο πλαίσιο της ατομικής συμπεριφοράς αναγκαίο είναι να προσπαθήσουμε οι ίδιοι να παράγουμε λιγότερα απορρίμματα και να πιέσουμε σε μία γενική κατεύθυνση τους υπόλοιπους. Η ελληνική κοινωνία είχε παλαιότερα και για αιώνες επινοήσει και χρησιμοποιούσε αειφόρους τρόπους διαχείρισης των απορριμμάτων. Ο καπιταλιστικός καταναλωτισμός ήλθε να αχρηστεύσει και να εξαφανίσει τις μεθόδους αυτές, που αποτελούσαν ένα ουσιαστικό στοιχείο του παραγωγικού πολιτισμού της χώρας. Το θέμα είναι σαφές : πρέπει να «παράγουμε» πολύ λιγότερα σκουπίδια (αντίστοιχο του να καταναλώνουμε λιγότερα σκουπίδια …).  Δεν είναι απλά ευχή, δεν είναι απλό αίτημα προς τις «αγορές», είναι απόφαση που θα τους επιβληθεί, με σαφείς κανόνες, απαγορεύσεις και πρόστιμα, είναι απόφαση κοινωνικού πολιτισμού που θα επιβληθεί και με την συμπεριφορά μας !!!. Στον άξονα αυτό το πρώτο άμεσο βήμα (γιατί υπάρχουν και άλλα αντίστοιχα) συνδέεται άμεσα με τις συσκευασίες: Πρέπει να απαγορευτούν και μέχρι τότε να απαιτήσουμε και καταναλωτικά να επιβάλλουμε την απαγόρευση και μη χρήση μικρών συσκευασιών. Δεν χρειαζόμαστε τις συσκευασίες σε δεκάδες χιλιάδες προϊόντα το συστήματος, οφείλουμε να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας και τα παιδιά μας. Βλέπει παντού κανείς συσκευασίες ελάχιστες π.χ. 200 ml., συσκευασίες άχρηστες. Αυτές θα μπορούσαν και πρέπει να αντικατασταθούν από μόνιμα, μη απορρίμματα, δοχεία στα οποία ο κάθε άνθρωπος – καταναλωτής θα μπορεί να βάζει όσο ακριβώς θέλει. Είναι απλό, εύκολο και εάν οι κυβερνήσεις είναι άθλιες, ανεγκέφαλες και εξαρτημένες για να το πράξουν, μπορούν να το επιβάλλουν και νομικά οι δήμοι (υπάρχει νομική βάση και αιτιολογία) και η στάση των πολιτών καταναλωτών.
            Αντίστοιχα: πρέπει να επιβληθούν κανόνες, ώστε όσες συσκευασίες κυκλοφορούν να είναι φτιαγμένες από φυσικά εύκολα ανακυκλώσιμα αγαθά. Όχι από μέταλλα ή πλαστικά. Τα τελευταία ευθύνονται για μία σειρά από σοβαρότατες ασθένειες και θανάτους. Τα τελευταία κατασπαταλούν τις φυσικές πηγές του πλανήτη και αποτελούν ένα ακόμα κομμάτι της άθλιας κληρονομιάς που θα αφήσει το «σύστημα – σκουπίδι της σημερινής ανθρωπότητας» στις επόμενες γενιές.
            Ας σκεφτούμε όλοι το πολλαπλό κόστος των συσκευασιών στην υγεία, στο κόστος των αγαθών, στην ανθρωπότητα, στον ίδιο τον πλανήτη. Υπάρχουν προϊόντα, όπως τα τσιγάρα στα οποία το κόστος της συσκευασίας είναι ανώτερο από ό,τι το κόστος του ίδιου του προϊόντος. Οι συσκευασίες - σκουπίδια αυξάνουν την τιμή του προϊόντος, αυξάνουν το βάρος των σκουπιδιών, αυξάνουν το κοινωνικό οικονομικό κόστος διαχείρισης  (κάδοι, λήψη, μεταφορά, διαχείριση), απαιτούν τεράστιες δυνάμεις και ενέργεια για να καταστούν διαχειρίσιμες και εν τέλει αποψιλώνουν τον πλανήτη, τον μολύνουν πολύπλευρα και εγκλωβίζουν ανθρώπινες ζωές και δυνάμεις σε λίγο ή πολύ άχρηστες διαδικασίες και κάνουν χαμηλότερη της ποιότητα ζωής των ανθρώπων και του πλανήτη συνολικά. Λέμε όχι λοιπόν στις περισσότερες συσκευασίες, όχι στις δύσκολα διαχειρίσιμες συσκευασίες, το απαιτούμε και το επιβάλλουμε.
   
Ο 3ος άξονας :
Εχει να κάνει με την οικιακή συμπεριφορά του καθενός. Όπως και να έχει ο άνθρωπος της πόλης θα δημιουργήσει σκουπίδια. Αυτά τα σκουπίδια δημιουργούν ένα τεράστιο κόστος σε όλους και σε όλα. Η λύση για την μετατροπή των οργανικών σκουπιδιών σε χρήσιμο οργανικό – βιολογικό λίπασμα (κομπόστα) υπάρχει.  Είναι συγκεκριμένες μηχανές που τα μετατρέπουν σε οργανικό λίπασμα και δεν έχουν μεγάλο κόστος. Η Ελλάδα μέσα από τις παραγωγικές συλλογικότητες και την οικονομία χωρίς κέρδος μπορεί να παράξει τέτοιες συσκευές, ποιοτικές και με χαμηλότατη τιμή. Μία τέτοια συσκευή πρέπει να έχει κάθε πολυκατοικία και όποιος άλλος θέλει. Οι υπάλληλοι του δήμου θα περνούν λιγότερες φορές και αντί για σκουπίδια θα μαζεύουν οργανικό βιολογικό λίπασμα, ικανό να χρησιμοποιηθεί !!!.

Ο 4ος άξονας:
είναι ο άξονας της διαχείρισης των υπόλοιπων απορριμμάτων. Το ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ έχει και εδώ την λύση. Πρέπει και στον τομέα αυτό να επιλέξουμε την τεχνολογικά προσφορότερη και οικολογικά προτιμότερη λύση με στόχο από τα σκουπίδια που θα απομένουν και θα συλλέγονται να παράγεται βιολογικό λίπασμα για τις καλλιέργειες. Αυτό με ένα όρο, εάν χρειαστεί εισαγόμενη τεχνολογία καλυπτόμενη από ευρεσιτεχνία, θα πρέπει να συμφωνηθεί ότι μετά από λίγα χρόνια θα είναι στην κυριότητα της χώρας, για να μπορεί να δημιουργηθεί από Ελληνες. Επειδή τα μέλη του Λαϊκού Κινήματος έχουν κοινωνική και επιστημονική γνώση, το Λαϊκό Κίνημα πριν από αυτό προτείνει κάτι άλλο: ένα πανελλήνιο διαγωνισμό προσώπων και ομάδων προσώπων (όχι εταιριών) για την πρόταση των καλύτερων λύσεων πάνω σε αυτό τον στόχο και σκοπό. Δεν έχουμε απλά την ελπίδα, γνωρίζουμε και είμαστε βέβαιοι πως υπάρχουν Ελληνες επιστήμονες που έχουν τις καλύτερες λύσεις. Οι λύσεις τίθενται εντός της προστασίας του θεσμού της κοινωνικής ευρεσιτεχνίας και υλοποιούνται. Υλοποιούνται από την κοινωνία σε ένα πανελλήνιο εθνικό σχέδιο. Το κόστος για 100 τέτοιες μονάδες;  λιγότερο από 300 εκατομμύρια Ευρώ (με σημερινές τιμές σύμφωνα με σχέδια που υπάρχουν).
Για την λύση της αυτονομίας και της βελτίωσης της ποιότητας ζωής είναι αναγκαία και επιβεβλημένη η αυτόνομη κατασκευή στον Δήμο ενός τέτοιου εργοστασίου.
Τι θα προσφέρει ;
-           ελάχιστους και ελεγχόμενους ρύπους (εξυπακούεται ότι θα προτιμηθεί η καλύτερη τεχνολογικά πρόταση)
-           διαχωρισμό των ανακυκλώσιμων υλικών και πώληση τους (έσοδα)
-           υποδιπλάσιο κόστος για τους δημότες, ήτοι μείωση των εξόδων του Δήμου και των δημοτικών τελών.
-           παραγωγή βιολογικού λιπάσματος, το οποίο θα μπορεί να προσφέρεται στους αγρότες της χώρας δωρεάν για την ενίσχυση της βιολογικής καλλιέργειας και την εν γένει προστασία της φύσης και την κατακόρυφη άνοδο της ποιότητας ζωής, της αειφορίας και όλων των συνυφασμένων με τις έννοιες αυτές δυνατοτήτων (π.χ. άριστης ποιότητας φθηνά αγαθά, εξαγωγές, τουρισμός)        
-           την δυνατότητα παροχής δωρεάν θέρμανσης τον χειμώνα.
-           εκατοντάδες άλλες άμεσες και έμμεσες ευεργετικές συνέπειες στον άνθρωπο, την κοινωνία, τις συλλογικότητες, τους θεσμούς.
Χρηματοδότηση: Πέρα από τους κρατικούς πόρους οι δημότες ενός δήμου, όπως οι σημερινοί ή ενότητες δήμων μπορούν να χρηματοδοτήσουν εύκολα τις λύσεις.. Με την επιβολή ενός έκτακτου τέλους μ.ο. 10 Ευρώ μηνιαίως και επί 5 ή 6 μήνες μπορεί να συγκεντρωθεί το ποσό αυτό. Η επιβολή του τέλους πρέπει να γίνει αναλογικά με βάση τα εισοδηματικά κριτήρια. Η υπόσχεση προς τους πολίτες που θα πρέπει να υλοποιηθεί από τον Δήμο είναι αυτή της μείωσης των τελών με την λειτουργία του εργοστασίου, αφού θα μειωθεί το κόστος διαχείρισης των απορριμμάτων. Οι μονάδες θα πρέπει να ανήκουν άμεσα στην κοινωνία και να διοικούνται από αυτές με εκλεγμένες δημοκρατικές κοινωνικές αρχές (όχι από το κράτος, όχι από τους δημάρχους !!!).
            Ξέρουμε καλά ότι στην μέχρι σήμερα ελληνική φαυλότητα, πάρα πολλοί έγιναν πλούσιοι από τα σκουπίδια. Το κύριο κομμάτι της διαφθοράς στους Ο.Τ.Α. ήταν αυτό της διαχείρισης των απορριμμάτων. Το κύριο έξοδο επίσης αυτό. Οι φαύλες ελληνικές κυβερνήσεις είχαν το μερίδιό τους στην αθλιότητα και βαρβαρότητα αυτή που καταστρέφει την ίδια την Ελλάδα. Το ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ έχει μία ακόμα σφαιρική και άξια κοινωνικά λύση.
            Πετάξτε τους πολιτικούς, τις κάστες και τα κόμματά τους στα σκουπίδια : το ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ δημιουργεί ξανά πολιτισμό στην χώρα.   

            Το ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ έχει τις πραγματικές λύσεις.

            ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ, ΚΙΝΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ


ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Α’βάθμια και Β’βάθμια εκπαίδευση : ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ

 «ΑΥΤΗ Η ΧΩΡΑ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΑΛΛΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ
ΕΛΑΤΕ ΟΛΕΣ και ΟΛΟΙ ΝΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ»


Ξεκινάμε την παράθεση του προγράμματός μας στο πλαίσιο της κοινωνικής λειτουργίας από την παιδεία και το εκπαιδευτικό σύστημα. 
Δεν είναι μόνο συμβολική η επιλογή αυτή είναι κυρίως ουσιαστική, καθώς η παιδεία και το εκπαιδευτικό σύστημα είναι η βάση για την διαμόρφωση μιας κοινωνίας, αλλά και το παραγόμενό της μπορεί να αποτελέσει κρίσιμη κοινωνική βάση για την μετεξέλιξη της κοινωνίας.
Θεωρούμε πως Ελλάδα είμαστε οι Ελληνες, οι κάτοικοι, οι πολίτες αυτής της χώρας. Είναι για εμάς σημαντικό να εννοηθεί αυτό από όλους. Το ανθρώπινο δυναμικό μιας χώρας και η ποιότητά του ορίζει σε απίστευτα μεγάλο και ουσιώδη βαθμό το είναι και το γίγνεσθαι, το παρόν και το μέλλον της.
Η Χώρα μας δεν αντέχει άλλο αυτή την παιδεία.
Ελάτε όλες και όλοι να την αλλάξουμε.

1. Ποιο εκπαιδευτικό σύστημα ακολουθεί η Ελλάδα;

Η Ελλάδα ακολουθεί εδώ και αρκετές δεκαετίες ένα εκπαιδευτικό σύστημα αντίστοιχο με τους στόχους του εφαρμοστέου συστήματος.  Το εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας είναι απόλυτα προσαρμοσμένο στις ανάγκες, κελεύσματα και εν τέλει εντολές του συστήματος παραγωγής και λειτουργίας που ακολουθείται στον δυτικό κόσμο. Αυτή την κατεύθυνση και τη δομή έχει το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Διδάσκει ανταγωνιστικότητα, ατομισμό, ωφελιμισμό, τυφλή υπακοή στην συστημική καταπίεση, πλήρη συστημική ενσωμάτωση, ακρισία, υποταγή.
Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για σύστημα ουσιαστικής παιδείας, αλλά για σύστημα προσαρμοσμένης τυφλής κοινωνικοποίησης και ένταξης στις έννοιες και τις αρχές του συστήματος.      
Δεν αναπτύσσει την κριτική σκέψη, παρά μόνο την διατεταγμένη εκμάθηση. Στην ουσία διαχέεται από την λογική μιας παραγωγικής μονάδας του καπιταλισμού, ακολουθεί τις δομές και την λειτουργία του. Ο καλός μαθητής προετοιμάζεται για να γίνει καλός υπηρέτης του συστήματος από κορυφαία θέση, ο μέτριος από μέτρια θέση, ο κακός από κακή θέση. Πλήρης διαστρωμάτωση σύμφωνα με την πυραμίδα του καπιταλισμού. Πολλά θα μπορούσαν να γραφτούν ως κριτική για την ταύτιση του εκπαιδευτικού συστήματος με το σύστημα λειτουργίας της κοινωνίας, αλλά σκοπός μας δεν είναι η κριτική.
Το ίδιο το σύστημα είναι ταυτόχρονα κατά βάση ταξικό - οικοονομίστικο, ιδίως καθώς η έννοια δωρεάν παιδεία έχει καταντήσει πικρόχολο ανέκδοτο και αποτελεί κτήμα των λίγων, ανάλογα με την οικονομική τους ευχέρεια.
Ανακεφαλαιώνοντας θα μπορούσαμε σχηματικά να επισημάνουμε, ότι το σύστημα εκπαίδευσης της Ελλάδας είναι καταπιεστικό, μη θελκτικό, δεν ασχολείται με τον μηχανισμό κατάκτησης της γνώσης, αλλά με τη λειτουργική χρήση και εκμετάλλευση του ανθρώπου – μαθητή από το σύστημα. Αναπαράγει τις ταξικές ανισότητες, δεν προσφέρει γνώση, αλλά καταπιεστική αποστήθιση και είναι εν συνόλω αποτυχημένο.
Το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα, είναι ακόλουθο της θέσης της χώρας στον παγκόσμιο παραγωγικό καταμερισμό, αυτόν που προωθεί και επιβάλλει το παγκόσμιο διευθυντήριο. Είναι αποτυχημένο παραγωγικά και ουσιαστικά, είναι σύστημα παρίας, καθώς αυτή είναι η αντίστοιχη θέση της Ελλάδας στον παγκόσμιο καταμερισμό. Είναι επίσης αποτυχημένο ως αντίστοιχο των μηχανισμών λειτουργίας της ελληνικής κοινωνίας. Κουβαλά τις ίδιες κοινωνικές παθογένειες και προσαρμόζεται σε αυτές.
Αυτό που το σύστημα προβάλει ως λύση είναι η εντατικοποίηση (με βάση τους δικούς του όρους και αντίστοιχα με την εντατικοποίηση της εργασίας όλων), ο άκρατος ατομισμός – ανταγωνισμός, η περαιτέρω καπιταλιστική εξειδίκευση- μονομέρεια. Στην πραγματικότητα το σύστημα αυτό εφαρμόζεται στην Ελλάδα τα τελευταία 20 και πλέον έτη. Τι κατάφερε; Πόσο οικτρά απέτυχε ; Τα συμπεράσματα της αποτυχίας ανήκουν στο ίδιο το σύστημα. Ξέρετε γιατί απέτυχε, διότι είναι πλήρως ενταγμένο στο σύστημα καταμερισμού που επιβάλλει - όχι ο τόπος και οι ανάγκες του – αλλά το παγκόσμιο σύστημα και οι εντολές του για την Ελλάδα.
Το σχολείο - εξεταστικό κέντρο, τα συνεχή τεστ και διαγωνίσματα, η γνωστική καταπίεση, ο μηδενικός ελεύθερος χρόνος είναι όλα γνωρίσματα του συστήματος και όλα καταστροφικά για τον άνθρωπο, το νέο, το μαθητή και την πραγματική παιδεία και γνώση.
Ετσι αχρηστεύονται γενιές και γενιές Ελλήνων, έτσι μαθαίνουν να υπακούουν, να εργάζονται  και να καταναλώνουν σύμφωνα με τις εντολές του συστήματος.
Είναι σαφές ότι χρειαζόμαστε μιαν άλλη παιδεία, μία εκπαίδευση που θα είναι αποτελεί πραγματική διαδικασία παιδείας, μία εκπαίδευση που θα είναι προσανατολισμένη στον Ελληνα - άνθρωπο, στον τόπο του, στις ανάγκες του, μια παιδεία πραγματικής γνώσης και ουσίας που θα διαμορφώνει ελεύθερα και δημιουργικά σκεπτόμενους ανθρώπους  και όχι άβουλα υποκείμενα προς εκμετάλλευση και χειραγώγηση. Δεν θα αναφερθούμε περαιτέρω στην καταστροφική λειτουργία του συστήματος, θα καταντήσει φλυαρία, αφού το χάλι της παιδείας το βιώνουμε όλοι πολύπλευρα είτε ως μαθητές, είτε ως νέοι, είτε ως γονείς, είτε ως άνθρωποι που λειτουργούμε σε αυτή την κοινωνία.

2. ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ ;
ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
Μετά από πολλή περίσκεψη, αναζήτηση και μελέτη για την ουσιαστική παιδεία της γνώσης καταλήξαμε σε ουσιαστικές αντίστοιχα λύσεις. Μέλη του κινήματος είχαν εδώ και χρόνια μελετήσει και προβάλλει τις λύσεις. Ουσιαστικά στηριζόμαστε και πάλι στον άνθρωπο και τις πραγματικές ανάγκες του, εκφράζουμε και υλοποιούμε την ανάγκη του ανθρώπου για πραγματική κατανόηση του κόσμου και γνώση. Στην ουσία προτείνουμε και εφαρμόζουμε ένα Ελληνικό σύστημα, ένα σύστημα δομημένο και δοκιμασμένο στην αρχαία Ελλάδα, ένα σύστημα που παρήγαγε σοφούς μα και ελεύθερους ανθρώπους και πραγματικούς πολίτες.
Εδώ τίθενται οι τελικές προτάσεις της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης στην Α’βάθμια και Β’βάθμια εκπαίδευση. Προτάσεις που εκφράζουν, όχι μόνο τις ανάγκες των μαθητών και των γονιών, αλλά και της ίδιας μας της κοινωνίας. Οι προτάσεις μας υλοποιούνται χωρίς να απαιτούνται πρόσθετα κονδύλια για περίεργες και ύποπτες υλικοτεχνικές υποδομές ή για χρηματοδοτήσεις σχολικών βιβλίων. Θεωρούμε βεβαίως αυτονόητο ότι κάθε σχολείο πρέπει να έχει αναγνωστήριο, βιβλιοθήκη και επαρκή αριθμός ηλεκτρονικών υπολογιστών συνδεδεμένων με βιβλιοθήκες και «τράπεζες» πληροφοριών.     
Τι προτείνουμε;  
Α. Την πραγματική μεταρρύθμιση και πλήρη αλλαγή του εκπαιδευτικού συστήματος με αλλαγή φιλοσοφίας, ώστε το σχολείο να αποτελεί σχολείο δημιουργικής γνώσης, σχολείο διδαχής και κατάκτησης του μηχανισμού της γνώσης. Σχολείο, όπου διδάσκεται η εύρεση και η ελεύθερη πρόσβαση στην γνώση – πληροφορία, η κατανόηση και ανάλυσή της, η σύνθεση απόψεων και θέσεων και η κατόπιν ελευθέρου διαλόγου σύνθεση της τελικής θέσης.
Ο προσανατολισμός της παιδείας πρέπει να είναι στο να παράγει ελεύθερους και δημιουργικά σκεπτόμενους ανθρώπους. Ανθρώπους που γνωρίζουν που και πώς να ερευνήσουν, να αναλύσουν, να κρίνουν και να συνθέσουν δημιουργικά και όχι ανθρώπους που έχουν βιώσει τον πειθαναγκασμό ως μόνο μέσο κοινωνικής επιβίωσης. Η δημοκρατία, η ελευθερία, ο διάλογος πρέπει να είναι απαραίτητα συστατικά στοιχεία του τρόπου εκπαίδευσης των νέων. Οι άνθρωποι που γνωρίζουν την διαδικασία παραγωγής της γνώσης θα είναι αυτοί που θα μπορούν να εννοήσουν, να κατανοήσουν, να συνθέσουν και να παράγουν το μέλλον της πατρίδας μας και όλου του πλανήτη.
Λέμε όχι στο σημερινό σχολείο, που λειτουργεί σαν κρεατομηχανή ανθρώπων και συνειδήσεων, που διδάσκει τον άκρατο ατομικιστικό ανταγωνισμό, αντί για την κοινή προσπάθεια και συλλογικότητα, που διαχωρίζει τους ανθρώπους από τις πρώτες κιόλας τάξεις, που αυταρχικά αναγκάζει και διδάσκει την υποταγή και προσφέρει προπαρασκευασμένες υποχρεωτικές πληροφορίες, παράγει άβουλους υποψήφιους πειθήνιους εργαζόμενους, χωρίς συγκρότηση κρίσης και σκέψης και λειτουργεί ως εξεταστικό κέντρο εισαγωγικό για τα Α.Ε.Ι.
Δυστυχώς σήμερα, εκεί που σταματά η λογική αρχίζει το σχολείο !!!. Αλλιώς, με ποιο τρόπο να χαρακτηρίσουμε την εξόντωση των νέων ανθρώπων, από τις πρώτες κιόλας τάξεις του δημοτικού, με ασφυκτικά προγράμματα και υποχρεωτικά πλαίσια πρόσληψης και αναμασήματος πληροφοριών, που τελικά απαγορεύεται να κρίνουν και να κατανοήσουν σε βάθος. Η γνώση δεν μπορεί να είναι εντολή και μάλιστα παράλογη και οι διδάσκοντες δεν μπορούν να μετατρέπονται σε όργανα εκμάθησης της τυφλής υπακοής. Το σχολείο δεν πρέπει να είναι πειθαναγκαστικό «καψόνι»  και τόπος βασανιστηρίων για τους μαθητές, αλλά να γίνει τόπος ελευθερίας και γνώσης.
Απαιτείται συνεπώς πλήρης αλλαγή της φιλοσοφίας και της νοοτροπίας του σχολείου βασισμένη στις αρχές της έρευνας και της ελεύθερης πρόσβασης στις πηγές και στην γνώση, μελέτη, ανάλυση και σύνθεση, σύνταξη αρχικής εισήγησης, κοινός ελεύθερος διάλογος όλων, κατάληξη με δημοκρατικές διαδικασίες στις τελικές λύσεις, στο τελικό παραγόμενο κείμενο.          
Β.  Χρειάζεται άμεσα τροποποίηση – αλλαγή του αντικειμένου των βιβλίων, μαθημάτων και (κυρίως) της διδασκαλίας/εξέτασης, ώστε οι μαθητές να μην γίνονται αποδέκτες, αποστηθιστές – ψιττακιστές άχρηστων ειδικών γνώσεων, αλλά πρωτίστως να μαθαίνουν και να κατανοούν την ουσιαστική σημασία κάθε μαθήματος, την έννοια της κοινωνικής – γνωσιακής του χρησιμότητας, την ανάλυση και την σύνθεση ως μέσο κατανόησης και χρήσης της γνώσης και την κριτική, δημιουργική προσέγγιση του γνωστικού αντικειμένου. Απαιτείται κατάργηση των περισσοτέρων βιβλίων και συγγραφή και δωρεάν διανομή βιβλίων ουσιαστικής ανάλυσης και γνώσης (π.χ. αναλυτική γραμματική όπως αυτή του Μ. Τριανταφυλλίδη, βιβλίο μαθηματικών που να περιέχει και να αναλύει τις βασικές έννοιες και διαδικασίες). Στα βιβλία αυτά θα μπορούν άμεσα να ανατρέχουν οι μαθητές για να βρίσκουν λύσεις. Η εξοικονόμηση πόρων και η διάθεσή τους για άλλες αναγκαίες δραστηριότητες της παιδείας θα είναι τεράστια.
Γ.         Εκτός από την πλήρη αλλαγή του τρόπου διδασκαλίας απαιτείται και αλλαγή σειράς μαθημάτων. Ιδίως απαιτείται η εισαγωγή μαθημάτων που είναι άμεσα συνδεδεμένα με την ζωή του ανθρώπου, όπως το μάθημα «Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΝΑ ΖΕΙΣ»  και ο πολιτισμός («ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ» ). Στα μαθήματα αυτά ο άνθρωπος διδάσκεται την ουσία του όντος του, τις ανάγκες του, την ανάγκη επιλογής, τον τρόπο ζωής και επιβίωσης του ανθρώπου. Διδάσκεται επίσης τον ανθρώπινο πολιτισμό, τους λόγους δημιουργίας του και τους σκοπούς του, τα ρεύματα και τις απόψεις.  Τα νέα μαθήματα είναι αναγκαία για να αποκτήσει ο μαθητής σφαιρική ουσιαστική γνώση του εαυτού του και του κόσμου του.
Δ . Το πρακτικό παράδειγμα της παιδείας της γνώσης
1. Δεν υπάρχει διδασκαλία και εξέταση με την μέχρι σήμερα μορφή τους.
2. Ο δάσκαλος ή καθηγητής παρουσιάζει το γενικό αντικείμενο του μαθήματος – θέματος και, εν συνεχεία, τις θεματικές ενότητες. Οι μαθητές έχουν το δικαίωμα να προσθέσουν και άλλες. Ο δάσκαλος ή καθηγητής σε κάθε θέμα κάνει μια αρχική ενημερωτική εισήγηση, ώστε να μπορούν οι μαθητές να εντοπίσουν και να συλλάβουν το αντικείμενο (αυτή υποκαθιστά την διδασκαλία), π.χ. η μάχη του Μαραθώνα: τόπος, χρόνος, αντιμαχόμενοι, ιστορικές συνθήκες.   
3.         Οι μαθητές ερωτώνται, εάν κάποιος θέλει να ασχοληθεί με το θέμα. Οποιος ενδιαφέρεται (ή μεταξύ περισσοτέρων επιλέγεται δημοκρατικά από τους συμμαθητές του) αναλαμβάνει σε κάποιο επαρκή χρόνο να παρουσιάσει ο ίδιος στους υπόλοιπους τα συμπεράσματά του ως εισήγηση προς την τάξη.
4. Ο καθηγητής δίνει στους μαθητές κάποιες ενδεικτικές πηγές γνώσης. Ο μαθητής μπορεί ελεύθερα να ψάξει και σε άλλες πηγές. Η ενέργεια αυτή προάγει και διδάσκει την ελεύθερη αναζήτηση της γνώσης πέρα από τον εγκλωβισμό σε ένα βιβλίο, σε μία άποψη … .  Διαμορφώνονται με τον τρόπο αυτό άνθρωποι που ενεργούν ελεύθερα, που αναζητούν τις πηγές της γνώσης. Ταυτόχρονα, ο άνθρωπος – μαθητής μαθαίνει την ελεύθερη αναζήτηση, τον τρόπο πρόσβασης στην γνώση σφαιρικά και αποφεύγεται η διατεταγμένη μονομέρεια και ο ψιττακισμός («παπαγαλία») του βιβλίου. Ο δυτικότροπος σχολαστικισμός καταργείται. Στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο μπορεί ο μαθητής να καλείται να ερευνήσει μόνος του τις πηγές (π.χ. να διασώσει την γνώση – άποψη προηγούμενων γενιών για ένα θέμα ή γεγονός). Πρόκειται για το στάδιο της εντελώς αυτόνομης έρευνας. 
5. Ο μαθητής που αυτοπροτάθηκε ή επιλέχθηκε για την εισήγηση βρίσκει τις πηγές, αναλύει ο ίδιος, επιλέγει αυτά που θεωρεί ουσιώδη (σύνθεση) και παρουσιάζει την εργασία – εισήγησή του στους συμμαθητές του (μαζί με τις πηγές – βιβλιογραφία). Πρόκειται για ένα από τα ουσιωδέστερα στάδια και μεθόδους ατομικής κατάκτησης της γνώσης. Είναι η αρχαία ανάλυση και σύνθεση, η εφαρμοσμένη λογική επαγωγή, η ουσία της κατανόησης και της γνώσης. Το γεγονός η γνώση – εισήγηση παράγεται για τους πολλούς (συμμαθητές), οι οποίοι και την κρίνουν και ως δικό τους κτήμα – γνώσης αποκλείει την προσωπική ατομικίστικη θεώρηση για τον μαθητή και την οίηση. Ουσιαστικά δημιουργεί συνθήκες διδασκαλίας της συλλογικότητας, της ομαδικότητας, της κοινωνικής χρησιμότητας του ατόμου – μαθητή.
6.  Ο μαθητής παρουσιάζει την εισήγησή του και την αναλύει, όταν και όπου χρειάζεται. Ακολουθεί ο διάλογος, η συζήτηση του θέματος από όλη την τάξη και για χρόνο ικανό, ώστε όλοι να μετάσχουν ίσα και το θέμα να αναλυθεί σε βάθος το θέμα. Ο δάσκαλος - καθηγητής ελέγχει διακριτικά και ωθεί στην συμμετοχή. Διευθύνει τον διάλογο και παρεμβαίνει μόνο όταν αυτός παρεκκλίνει από τους κανόνες. Λέει την γνώμη του επί της ουσίας μόνο αν και όταν του το ζητήσουν οι μαθητές. Το στάδιο αυτό είναι το ουσιαστικό στάδιο εκμάθησης των συνθηκών ίσου διαλόγου. Στο ίδιο στάδιο ελέγχεται η πραγματική δημιουργία της εισήγησης από τον μαθητή, καθώς είναι αναγκασμένος από τον διάλογο να απαντά και να αναλύει τις θέσεις του.
7. Ακολουθεί ένα στάδιο δημοκρατικής ελεύθερης σύνθεσης και επιλογής της τελικής θέσης της τάξης επί του θέματος. Ένα σχολείο δημοκρατίας και σύνθεσης που προκαλείται από τον ελεύθερο ίσο διάλογο.
8. Οι αρχικές μελέτες αλλά και τα τελικά πορίσματα, όχι μόνο δημοσιεύονται στο διαδίκτυο, αλλά  συγκεντρώνονται κάθε χρόνο και αρχειοθετούνται από κάθε σχολείο, ώστε να διασώζεται η παραγωγή απόψεων και γνώσης και να αποτελεί εργαλείο για τις επόμενες γενιές μαθητών και την κοινωνία. Η παραγωγή γνώσης για όλους είναι γεγονός.
9.         Κάθε χρόνο ως επιπλέον κίνητρο μπορούν να βραβεύονται οι καλύτερες μελέτες σε επίπεδο σχολείου, αλλά και πανελλαδικά ή καλύτερα να παρουσιάζονται απλώς σε εκδηλώσεις. Τόσο οι ανά σχολείο μελέτες, όσο και οι πανελλαδικά βραβευμένες μπορούν να συγκροτήσουν ενδεικτικά εγχειρίδια – βιβλία, ανά σχολείο, αλλά και πανελλαδικά, ώστε να καταργηθεί ο αναχρονιστικός και προσοδοφόρος για κάποιους θεσμός του ενός βιβλίου. Με τα χρήματα που εξοικονομούνται μπορούν να γίνουν πάρα πολλά σε θέματα υποδομών και έρευνας.
10.       Είναι ευνόητο ότι οι ανωτέρω μελέτες μπορούν να είναι και ομαδικές, αλλά να φτιάξουν και να παρουσιάσουν ελεύθερα οι ενδιαφερόμενοι μαθητές και άλλες. Εισαγωγή συνεπώς και συλλογικών μελετών και συλλογικών κοινωνικών δράσεων.
11.       Διασφαλίζεται η συμμετοχή όλων στην διαδικασία αυτή και σε κάθε ένα από τους ανωτέρω ρόλους. Η εξέταση καταργείται και αντικαθίσταται από την συμμετοχή. Τα διαγωνίσματα και οι τελικές εξετάσεις καταργούνται. Ως τελικές εξετάσεις οι μαθητές καλούνται να αναλύσουν ένα θέμα που τους έκανε εντύπωση από όσα αναλύθηκαν μέσα στην χρονιά και να εκθέσουν τις θέσεις τους.
Ε. Τι επιτυγχάνουμε (μεταξύ πολλών άλλων) με τον τρόπο λειτουργίας και διδασκαλίας αυτό:
-           Καταλύουμε την στείρα διαδικασία πρόσληψης ετεροκαθοριζόμενης «γνώσης». Ο μαθητής παύει να είναι «φυτό» και μετατρέπεται σε δημιουργικά σκεπτόμενο άνθρωπο.
-           Ο μαθητής μαθαίνει που και πώς να ψάχνει την γνώση – πληροφορία, αποκτά ελεύθερη επαφή με τις πηγές.
-           Ο μαθητής μαθαίνει να αναλύει τις πηγές, να κρίνει την «πληροφορία».
-           Ο μαθητής μαθαίνει να συνθέτει μέσα από το γνωστικό αντικείμενο, να διαμορφώνει άποψη και να την παρουσιάζει στους υπολοίπους.
-           Ο ίσος διάλογος γίνεται κομμάτι της εκπαίδευσης και μέρος του μηχανισμού λειτουργίας και κατάκτησης της γνώσης.
-           Η δημοκρατία εισάγεται ως τρόπος λειτουργίας της κοινωνίας των μαθητών και αυριανών πολιτών.
-           Αναπτύσσεται η συλλογικότητα μεταξύ των μαθητών. Κατασιγάζεται ο άκρατος ατομικιστικός ανταγωνισμός και η γνώση γίνεται συλλογική προσπάθεια.
-           Διασώζεται η γνώση που παράγουν οι μαθητές και αυτή γίνεται χρήσιμο εργαλείο για όλους.
-           Διαχέεται σε όλους η γνώση, μέσα από την συλλογική εργασία και γίνεται πραγματικά αγαθό κοινωνικής ιδιοκτησίας.
 -          Η πρότασή μας δημιουργεί σκεπτόμενους, ελεύθερους ανθρώπους, που μπορούν να ερευνήσουν, να κρίνουν και να διαμορφώσουν θέση για καθετί που αντιμετωπίζουν στην ζωή τους. Η δημιουργία, ο διάλογος, η δημοκρατία γίνονται συνείδηση και τρόπος σκέψης και ζωής.
-   `Ο δάσκαλος ή ο καθηγητής απλά συντονίζει και δεν λειτουργεί ως φορέας άκριτης εξουσίας, δεν εκδίδει ατομικές κανονιστικές πράξεις ή διατάγματα, αλλά διδάσκει  τον τρόπο σκέψης, ανάλυσης και σύνθεσης. Απελευθερώνεται και γίνεται αρωγός και συμπαραστάτης των μαθητών και όχι δυνάστης και τμήμα του μηχανισμού επιβολής.
-           Καταργείται ο αυταρχισμός, η μονολιθικότητα, η παραγωγή πειθαναγκασμένων ανθρώπων που είναι έτοιμοι να δεχθούν ως δεδομένο το καθετί και από όποια εξουσία και εάν προέρχεται..    
ΣΤ.       Αλλαγή του διοικητικού οργανογράμματος των σχολείων, ώστε να καταστούν πιο ανοικτά και δημοκρατικά. Ενεργός αποφασιστική συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών και των γονέων με θεσμούς άμεσης δημοκρατικής νομιμοποίησης, που ελέγχουν, μετέχουν στα όργανα διοίκησης και προτείνουν (βλ. «Δημοκρατικές Κοινωνικές Αρχές»). 
Ζ. Κατάργηση του θεσμού της αποβολής και των πειθαρχικών κυρώσεων στους μαθητές και αντικατάστασή τους από θεσμούς που προβάλλουν την γνώση, π.χ. μια εργασία που παρουσιάζεται στους συμμαθητές σχετική με το αντικείμενο που προκάλεσε την επιβολή της μελέτης. Συναπόφαση από τους συμμαθητές για την επιβολή της.
Η.  Συγγραφή ή επιλογή βιβλίων κατά τα ήδη εκτεθέντα και σε κάθε περίπτωση βιβλίων που έχουν αρχή, μέση και τέλος, που αποτελούν ενότητα γνώσης και όχι αποσπάσματα … (αποσπασματική γνώση), φλιναφήματα ή άνωθεν επιβολές άποψης.
Θ.  Τροποποίηση – αλλαγή του αντικειμένου των βιβλίων μαθημάτων, ώστε οι μαθητές να μην γίνονται αποδέκτες, αποστηθιστές – ψιττακιστές άχρηστων ειδικών γνώσεων, αλλά πρωτίστως να μαθαίνουν και να κατανοούν την ουσιαστική σημασία κάθε μαθήματος, την έννοια της κοινωνικής – γνωσιακής του χρησιμότητας, την ανάλυση και την σύνθεση ως μέσο κατανόησης και χρήσης της γνώσης, κριτική προσέγγιση του γνωστικού αντικειμένου.
Ι. Τροποποίηση των εκπαιδευτικών προγραμμάτων, κατάργηση ή τροποποίηση μαθημάτων χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο, εισαγωγή νέων μαθημάτων που βοηθούν στην εμβάθυνση της διαδικασίας έρευνας, ανάλυσης – σύνθεσης, κατανόησης και κριτικής σκέψης. Μαθήματα πολιτισμού, δημοκρατίας και ουσιαστικής κοινωνικής σκέψης. Δυνατότητα των μαθητών και των εκπαιδευτικών στην από κοινού διαμόρφωση τους εκπαιδευτικού προγράμματος.
ΙΑ.       Καταργούνται οι βαθμολογίες και ανά τρίμηνο δίδονται παρατηρήσεις για την παρουσία, τα θετικά στοιχεία του μαθητή με προτάσεις για την αξιοποίησή τους και τα αρνητικά με προτάσεις για την βελτίωσή τους. Τα αποτελέσματα αποτελούν αντικείμενο ανοιχτής συζήτησης στην τάξη. Επιβράβευση της ενεργούς συμμετοχής με επαίνους, αυτοί αποτελούν και τον βαθμό στο τέλος της τάξης.   
ΙΒ.  Εξασφάλιση του αναγκαίου για κάθε άνθρωπο και μαθητή ελάχιστου ελεύθερου χρόνου με ευθύνη του σχολείου.
ΙΓ.        Η παραπαιδεία απαγορεύεται και παύει να είναι αναγκαία. Ολοι οι άνεργοι εκπαιδευτικοί, σε πρώτο στάδιο, προσλαμβάνονται και εργάζονται παράλληλα σε σχολεία και σε φορείς κοινωνικής επιμόρφωσης.      
ΙΔ.       Θεσπίζονται φορείς εκπαιδευτικών με ευρεία δημοκρατική κοινωνική συμμετοχή που έχουν λόγο και έλεγχο σε κάθε εκπαιδευτική δραστηριότητα.
ΙΕ.        Η εισαγωγή στα Α.Ε.Ι. πρέπει να είναι ελεύθερη. Μέχρι τούτο να επιτευχθεί, η επιλογή των εισακτέων γίνεται με την αντικατάσταση των εξετάσεων σε στείρες γνώσεις από την σύνταξη μελετών – εκθέσεων που περιέχουν την αναγκαία γνώση (π.χ. στο ανωτέρω θέμα της ιστορίας).

Εχουμε την πεποίθηση πως τα ανωτέρω αποτελούν αναγκαιότητα για να λύσουμε τα κυρίαρχα ζητήματα που ταλανίζουν τα παιδιά, τους νέους μας και όλη την χώρα σχετικά με την α’ βάθμια και β’ βάθμια εκπαίδευση.
Να την μετουσιώσουμε από παιδεία της καταπίεσης, του ατομισμού και της καταστροφής ταλέντων και συνειδήσεων σε μία παιδεία των ελεύθερα και δημιουργικά σκεπτόμενων ανθρώπων. Ανθρώπων που θα έχουν κατακτήσει τον μηχανισμό της γνώσης και της κρίσης, που θα αναλύουν και θα συνθέτουν, που θα διαλέγονται και θα σκέπτονται δημοκρατικά, ανθρώπων που θα μπορούν να διαμορφώσουν ένα ουσιαστικό μέλλον για την χώρα μας. 

ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ : ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΤΗΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΛΗΘΙΝΗ !!!

ΕΚΛΟΓΙΚΟ

ΕΚΛΟΓΙΚΟ Οι περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν τις εκλογές, (όπως και την κοινωνική τους πορεία που είναι και πορεία ζωής) σχεδόν μονοσήμ...