Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ε.Ε.. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ε.Ε.. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

“ΑΓΙΟΙ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ” : ΠΩΣ ΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΗΛΙΘΙΟΙ

             
Από τότε που γεννήθηκα ακούω συζητήσεις για “επενδυτές” που έφαγαν τα λεφτά και τα έστειλαν στο εξωτερικό. Από το σχέδιο Μάρσαλ, ως τα λεφτά των ασφαλιστικών ταμείων, από τα δάνεια της χούντας στους ημέτερους έως τις κρατικές και κοινοτικές επιδοτήσεις επενδύσεων και από τα “έργα”, το χρηματιστήριο ως τα χαμένα αποθεματικά των τραπεζών και τα θαλασσοδάνεια σε ημέτερους. Για να μην μιλήσω και για πριν τον πόλεμο με τους αντίστοιχους που σκότωναν την εργατιά.
Αυτούς καλούν τα υποκείμενα της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης και οι ρουφιάνοι της δημοσιογραφίας να σώσουν την χώρα ... να “επενδύσουν” ή ορθότερα να “απογδύσουν”. Για τους αγιογδύτες επενδυτές, αυτούς τους εκδοροσφαγείς των Ελλήνων φτιαχτήκαν τα “μνημόνια”, για να γονατίσει και άλλο ο λαός, για να του πιούν το αίμα φτηνά και χωρίς πολλές φωνές και όλοι αυτοί τον βιασμό, την δολοφονία, την ληστεία την αποκαλούν σωτηρία και τον βιαστή, τον δολοφόνο, τον ληστή τον χαιρετίζουν ως επενδυτή, στρώνοντας πορφυρά χαλιά και βάγια και κουνώντας λιβανιστήρια υποτέλειας.
Αυτοί οι “επενδυτές”, όπως μέτρησα πριν λίγα χρόνια, μόνο από τις κρατικές και κοινοτικές επιδοτήσεις επενδύσεων έφαγαν από το 1979 έως το 2004 πάνω από 100 δις ευρώ και δεν υπολογίζω σε αυτά όλες τις άλλες ρεμούλες.
Αυτούς καλούν τα ρεμάλια της πολιτικής και σύσσωμοι οι άνθρωποι κάθε ρυπαρής εξουσίας να σώσουν την χώρα: να επενδύσουν. Και επειδή τώρα δεν υπάρχουν λεφτά να τους δώσουν, τους δίνουν πατρίδα – γη και ύδωρ – και λαό να τον εκμεταλλευτούν , να τον στύψουν όπως θέλουν.
Και το οξύμωρο δεν είναι μόνο ότι καλείς τον κλέφτη και τον βιαστή στο σπίτι σου, το χειρότερο είναι ότι ο κλέφτης και ο βιαστής καλεί τον εαυτό του στο σπίτι σου, αφού οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι και όσοι επιδίδονται σε αυτόν τον αγώνα είναι απευθείας υπάλληλοί τους.
Δεν χάθηκε μόνο το μέτρο και ο ορθός λόγος σε αυτή την χώρα (έχει αιώνες να περάσει από εδώ), χάθηκε και η λογική, χάθηκε η ουσία που κρύβουν οι λέξεις μέσα τους, χάθηκαν οι έννοιες και το περιεχόμενό τους.
Μας μιλούσαν για ανάπτυξη που έρχεται και ήλθε ακόμα μια χρονιά ύφεση. Το παγκόσμιο ρεκόρ επεκτείνεται για να γίνει αξεπέραστο, αυτό είναι το αποτέλεσμα των μέτρων τους, το ημιθανές σάπισε και σύσσωμος σχεδόν ο εν τη Βουλή “πολιτικός κόσμος”, ο πολιτικός διαμορφωτής της νεοελληνικής χαβούζας, διαγκωνίζεται στην επιβολή μέτρων του ίδιου περιεχομένου και σκοπού. Ακόμα και σε αυτό “απέτυχαν” τα μέτρα των μνημονίων, στο πανεύκολο να προσθέσεις μια τρίχα στο απόλυτο μηδέν της Ελλάδας. Γιατί σε κάτι που είναι μηδενικό το να προσθέσεις ένα ευρώ ή ένα δολάριο μπορείς ψευδεπίγραφα να το αποκαλέσεις “ανάπτυξη”, πρόοδο, βήμα για την σωτηρία. Αυτοί ούτε ένα μαραμένο λουλούδι στον τάφο της Ελλάδας δεν θέλουν να εναποθέσουν. Και είναι σαφές για όσους μπορούν ακόμα να σκεφτούν ότι σκοπός τους δεν είναι να δώσουν, αλλά να απογδύσουν, να γδάρουν και να πάρουν.
Σιχαμερές κουφάλες του καπιταλισμού γιατί δεν λέτε στους αδαείς οπαδούς σας, στους πιστούς και στους αδιάφορους αυτόχειρες ότι καπιταλισμός χωρίς χρήμα δεν γίνεται και δεν υπάρχει ; Γιατί δεν τους λέτε ότι μετατρέψατε τους ίδιους και κάθε γωνία της πατρίδας σε φτηνό μέσο παραγωγής ; Το Κεφάλαιο που λείπει και ποτέ δεν βάζουν στην πραγματικότητα οι επενδυτές του καπιταλισμού το αντικαταστήσατε με ανθρώπους και με κομμάτια γης, αέρα και θάλασσας της τρικυμισμένης αυτής πατρίδας.
Και είναι αιώνια η απάτη σας : δίνετε χάντρες και καθρεπτάκια χωρίς αξία για να αγοράσετε ανθρώπους και λαούς, γη και υπέδαφος.
Ετσι υποδουλώθηκε η ανθρωπότητα στο παρελθόν και έτσι υποδουλώνεται ξανά.
Και είναι δύο “κόσμοι” που συγκρούονται στην άνιση αυτή μάχη, ο κόσμος με κέντρο το κέρδος και το χρήμα και ο κόσμος με κέντρο τον άνθρωπο.
Δεν ξέρω βέβαια, εάν ακόμα και αυτοί που παλεύουν για τον άνθρωπο έχουν καταλάβει καλά ποιος είναι ο αγώνας τους και ο σκοπός του, αλλά η αλήθεια είναι ότι στέκονται στις δικές τους άνισες μάχες με πίστη και ας είναι ολιγάριθμοι. Για αυτό τους επαινώ, ακόμα και εάν κονιορτοποιηθούν από τις ορδές των βαρβάρων του κέρδους.
Ισως να είναι η ύστατη φορά που γράφω - κανείς δεν ξέρει. Ισως να είναι και πραγματικά μάταιο και κανείς στην πραγματικότητα να μην δίνει έδαφος για να εννοήσει τα γραφόμενα ενός ανθρώπου που δεν ζητάει τίποτα και δεν ελπίζει σε τίποτα, ζώντας ανάμεσα σε πλειοψηφίες ηλιθίων, να ξέρουν όμως οι “απέναντι” ότι ο σπόρος που θα τους κονιορτοποιήσει έχει πέσει ήδη στον πλανήτη και δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για να αποτρέψουν την εξαφάνιση του ποταπού είδους τους.


ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΙ ΟΛΙΓΑΡΧΕΣ : ΣΕ ΑΠΟΛΥΤΟ ΑΜΕΣΟ ΚΙΝΔΥΝΟ ΑΠΟ ΟΣΑ ΕΠΡΑΞΑΝ

 Η διεθνής ιστορική εμπειρία και η λογική ανάλυση καταδεικνύουν ότι τα μνημόνια, ως εργαλεία επιβολής πολιτικής, θα πλήξουν καίρια τους βασικούς υποστηρικτές τους: την ελληνική ολιγαρχία του πλούτου και τον περίγυρό τους.
Βεβαίως, καρφί δεν μας καίγεται για την ολιγαρχία του πλούτου στην χώρα μας και όσους τους στηρίζουν ή στηρίζονται από αυτούς. Οι ίδιοι άλλωστε είναι που έγραφαν τμήματα των μνημονιακών μέτρων υπέρ τους και κατά του λαού και των εργαζόμενων ανθρώπων. Αυτοί είναι και οι βασικοί συντελεστές κατάπτυστων εκθέσεων και αξιολογήσεων, όπως αυτών του ΟΟΣΑ, που συμπεριλαμβάνονται στα μνημόνια.
Επειδή όμως οι περισσότεροι ήταν και παραμένουν “κατσαπλιάδες”, χωρίς ίχνος μάλιστα εθνικής συνείδησης, δεν μπόρεσαν να εννοήσουν, ούτε οι ίδιοι, ούτε οι υπάλληλοί τους (τύπου Στουρνάρα), να αναγνώσουν τα διεθνή ιστορικά δεδομένα, να αναλύσουν τις στρατηγικές και να τις προβάλουν στο μέλλον.
Είναι σαφές ότι στο στόχαστρο του νεοφιλελευθερισμού και των μνημονίων, που οι ίδιοι πιστά υπηρετούν, βρίσκονται πρώτιστα και κύρια οι Ελληνες ολιγάρχες και οι δραστηριότητες που ασκούν στην χώρα, οι οποίες και θα πρέπει να περάσουν στα χέρια ξένων πολυεθνικών. Κάθε τομέας που κρίνεται από τους ξένους στρατηγικός ή επικερδής θα κατακτηθεί από μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες. Τα ιστορικά στατιστικά δεδομένα όχι μόνο δίνουν το συμπέρασμα, αλλά και το ποσοστό που απομένει στους ντόπιους ολιγάρχες, όταν μία χώρα δέχεται την νεοφιλελεύθερη εισβολή : 10% - 20% της προηγούμενης δραστηριότητας παραμένει στους ντόπιους ολιγάρχες. Το υπόλοιπο μεταβαίνει στις πολυεθνικές. Ποιοτικά δε, οι ντόπιοι μετατρέπονται σε υπεργολάβους με ποσοστά κέρδους που ορίζουν οι πολυεθνικές και δεν είναι ανώτερα του 5% - 8% (όταν επιβιώνουν οι ίδιοι και δεν αντικαθίστανται από νέους – βολικότερους στους ξένους).
Το εάν συμβαίνει αυτό στην πραγματικότητα στην χώρα μας, μπορεί να το δει κανείς στα ηχηρά αποτελέσματα που επέφερε ο “ανταγωνισμός” , όταν και όπου αυτός διεξήχθη (ή διεξάγεται) στον αυτό τομέα της οικονομίας μεταξύ πολυεθνικών και ημεδαπών εταιρειών. Δεν θα αναφερθούμε σε ονόματα ... σκεφτείτε μόνο ποιες ελληνικές επιχειρήσεις έκλεισαν τα τελευταία δέκα χρόνια, ποιες φυτοζωούν και ποιους είχαν ή, αντίστοιχα, έχουν απέναντί τους ... .
Το γιατί συμβαίνει αυτό στον ακραίο και χωρίς όρια καπιταλισμό έπρεπε να το έχουν σκεφτεί νωρίτερα, όταν συνεργούσαν και προπαγάνδιζαν την έλευσή του, και είναι απόλυτα εξηγήσιμο.
Από την ανυπαρξία κεφαλαίων για χρηματοδότηση, την μειονεκτική ποσοτικά και ποιοτικά δυνατότητα χρηματοδότησης, τους υπέρογκους τόκους, την μείωση της κατανάλωσης που επιφέρει η μείωση των μισθών και η ανεργία, την ελκυστικότητα της εσωτερικής υποτίμησης για πάμφθηνα και κερδοφόρα ξεπουλήματα κλπ. κλπ. κλπ. , έως – ακόμα – και την πάταξη της διαφθοράς και της διαπλοκής σε εσωτερικό επίπεδο, δηλ. την μέθοδό τους για την επικερδή και προνομιακή συναλλαγή τους με το δημόσιο.
Σε όλα τα επίπεδα και σε όλες τις μετρήσεις, αναλύσεις, στρατηγικές, τακτικές και πρακτικές, ο ανταγωνισμός των ντόπιων ολιγαρχών με το μεγάλο διεθνές κεφάλαιο με όρους και συνθήκες μνημονιακού νεοφιλελευθερισμού έχει σίγουρο νικητή και σίγουρο χαμένο. Η ντόπια ολιγαρχία που προπαγάνδισε και στήριξε άκριτα αυτά τα μέτρα και επέλεξε την προβολή και εγκατάσταση στην εξουσία ηλίθιων ανίκανων πολιτικών (για να τους έχει του χεριού της) δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να αυτοχειριάζεται, ενώ θεωρούσε και σε μεγάλο βαθμό εξακολουθεί να θεωρεί ότι η δολοφονία των δικαιωμάτων του ελληνικού λαού θα λειτουργήσει υπέρ της επαυξάνοντας τα κέρδη και την ισχύ της ... . Φευ (!!!) όπου μπαίνουν οι ξένοι, οι Ελληνες ολιγάρχες θα τρέχουν σαν λαγοί και θα εξαφανίζονται, αφού οι ξένοι πέραν της ειδικής “τεχνογνωσίας” θα έχουν διαθέσιμα απεριόριστα κεφάλαια και όρους (νόμους) ελευθερίας κίνησης που τους βολεύουν και τους εξυπηρετούν, ενώ ταυτόχρονα θα στραγγαλίζουν τα ντόπια θύματά τους, από τις τράπεζες και τα ΜΜΕ έως το εμπόριο, τον τουρισμό και την βιομηχανία τροφίμων ... . Σε κάθε τομέα που περιλαμβάνεται στα μνημόνια και στην έκθεση του ΟΟΣΑ, οι Ελληνες ολιγάρχες θα εκλείψουν ή στην καλύτερη για αυτούς περίπτωση θα αποτελέσουν σκέτη κομπαρσαρία των πολυεθνικών, που θα εκτελεί χωρίς κέρδος τις δύσκολες και αδιάφορες για τους ξένους “εργασίες”.
Ας σκεφτούν και οι ίδιοι και ας ανακαλύψουν ότι το συμφέρον τους ταυτίζεται στην φάση αυτή με το συμφέρον του λαού. Εάν το κατανοήσουν κάποιοι από αυτούς έχουν ελάχιστους μήνες μπροστά τους να “εφεύρουν” μία σοβαρή κυβέρνηση (εκτός του “δοτού” πολιτικού συστήματος και των υπαρχόντων κομμάτων) άλλης φιλοσοφίας, πολιτικής αντίληψης και τακτικής, για να περισώσουν και τους ίδιους τους εαυτούς τους ... . Ακόμα και εάν αυτή η κυβέρνηση ως “σοβαρή” και “συνετή” δεν περιλαμβάνει ανδρείκελά τους, το τίμημα που θα κληθούν να πληρώσουν θα είναι πολλές φορές μικρότερο από το τίμημα της καταστροφής που οι ίδιοι επέφεραν στον εαυτό τους. Ακόμα και εάν χαιρόμαστε με τα χάλια τους, ίσως είναι η τελευταία ευκαιρία για τους ίδιους, όχι μόνο να λειτουργήσουν για πρώτη φορά πατριωτικά, δημοκρατικά, δημιουργικά, αλλάζοντας άρδην αντιλήψεις, στρατηγική και φιλοσοφία, αλλά και να περισώσουν τους εαυτούς τους και την ίδια την Ελλάδα.


ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ - ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ και Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Θα προσπαθήσουμε με απλές λέξεις και έννοιες να καταδείξουμε το πως λειτουργεί το σύστημα της παγκοσμιοποίησης στα θέματα της παραγωγής, δημιουργώντας τις συνθήκες καταδυνάστευσης, καταπίεσης και εκμετάλλευσης των λαών και των ανθρώπων που τους απαρτίζουν. Τις συνθήκες αυτές βιώνει σήμερα η ανθρωπότητα και θα τις βιώνει με γεωμετρική πρόοδο τα επόμενα χρόνια, όσο οι “αγορές” συνεχίζουν να κυριαρχούν πάνω στους ανθρώπους, στις κοινωνίες και στα κράτη.

Α. ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Ο πλανήτης είναι διοικητικά οργανωμένος σε κράτη. Ενας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους συγκροτήθηκαν και υφίστανται τα κράτη και ένα από τα ουσιώδη καθήκοντά του είναι αυτό της οικονομικής οργάνωσης της κοινωνίας, ώστε να υφίστανται διαθέσιμα τα αναγκαία για την ζωή των ανθρώπων αγαθά και υπηρεσίες. Ως Οικονομία δεν ορίζουμε, και δεν πρέπει να ορίζουμε, τα κεφάλαια, τα χρηματιστήρια και τις τράπεζες. Οικονομία στην πραγματικότητα είναι ο ατομικός και συλλογικός κοινωνικός μηχανισμός που έχει ως σκοπό την κάλυψη των αναγκών των ανθρώπων σε αγαθά και υπηρεσίες.
Οπως θα γνωρίζουν αρκετοί, αλλά καλό είναι να το συνειδητοποιήσουν όλοι και να το μάθουν οι νεώτεροι, μέχρι πριν από ελάχιστες δεκαετίες τα κράτη φρόντιζαν να καλύπτουν μεγάλο μέρος των αναγκών τους “ενδοπαραγωγικά”, με εσωτερική παραγωγή αγαθών και παροχή υπηρεσιών. Το κύριο εργαλείο τους στην πολιτική αυτή ήταν οι δασμοί για προϊόντα από άλλα κράτη (αρκετές φορές και απαγορεύσεις). Αλλα εργαλεία ήταν οι περιορισμοί εισαγωγών και οι ενισχύσεις - άμεσες και έμμεσες – της εσωτερικής παραγωγής. Στον τύπο κράτους αυτό, το κράτος και κατ' επέκταση και η κοινωνία επιτύγχανε:
1. Μεγάλο ποσοστό εσωτερικής παραγωγικής αυτάρκειας.
2. Χαμηλή ανεργία.
3. Παραγωγικό προσανατολισμό της κοινωνίας και παραγωγή τεχνογνωσίας.
4. Πλουραλισμό στον επαγγελματικό προσανατολισμό των ανθρώπων/πολιτών.
Το ουσιαστικότερο όμως όλων είναι ότι με την κεντρική πολιτική αυτή, το κράτος επιτύγχανε ουσιαστική ασφάλεια για τον άνθρωπο και την κοινωνία και εθνική ανεξαρτησία. Η αίσθηση ασφάλειας για τον άνθρωπο και την κοινωνία και η εθνική ανεξαρτησία είναι ανάλογη με το ποσοστό παραγωγικής αυτάρκειας, ιδίως σε αγαθά και υπηρεσίες άμεσης ανθρώπινης ανάγκης και ουσιαστικά είναι το κλειδί για την ανθρώπινη απελευθέρωση. Εν ολίγοις, το κράτος εκείνο που έχει εξασφαλίσει μεγάλο βαθμό παραγωγικής αυτάρκειας και ο λαός που το συγκροτεί, δύσκολα μπορεί να εκβιαστεί με πείνα και άλλες κακουχίες, έχοντας την δυνατότητα να καλύψει μέσα από την εσωτερική παραγωγική διαδικασία τις βιοτικές ανάγκες των ανθρώπων, των πολιτών και κατοίκων του. Αντίστοιχα, ένας λαός έχει το δικαίωμα και την δυνατότητα οργανωμένος σε ένα τέτοιο κράτος, να επιλέξει λύσεις και πολιτικές ανεξάρτητες, σύμφωνα με την δική του θέληση, χωρίς να λογαριάζει τέτοιες βασικές και αναπόδραστες για τον άνθρωπο ανάγκες και φόβους.

Β. Η ΕΛΑΧΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗΣ ΟΝΤΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Οπως αποδεικνύεται από τα αρχεία της στατιστικής υπηρεσίας (νυν ΕΛΣΤΑΤ) και από την αναδρομή στις “Στατιστικές Επετηρίδες” της χώρας μας, η Ελλάδα, παρά τις καταστροφές και το κοινωνικό – πολιτικό απαρτχάιντ που εφαρμοζόταν, λειτουργώντας με αυτό τον “παραγωγικό” προσανατολισμό είχε καταφέρει να έχει μια ουσιαστική παραγωγική βάση, που όχι μόνο κάλυπτε τις ανάγκες στα περισσότερα αγαθά και υπηρεσίες, αλλά η εσωτερική παραγωγή επέτρεπε και σημαντικές εξαγωγές.
Κομβικό σημείο και πολιτική επιλογή για την αποπαραγωγικοποίηση της χώρας αποτελεί η είσοδός της στην Ε.Ε. την 1/1/1981. Αν κανείς ανατρέξει στις “Στατιστικές Επετηρίδες της Ελλάδας” (http://dlib.statistics.gr/portal/page/portal/ESYE/categoryyears?p_cat=10007369&p_topic=10007369) των ετών 1981, 1982 και 1983, θα καταλάβει την τεράστια και πολυσχιδή παραγωγική οντότητα της χώρας. Η παραγωγική ταυτότητα της χώρας ήταν τέτοια που επέτρεπε, π.χ. όλα τα είδη ατομικής και οικιακής υγιεινής, όλα τα είδη ένδυσης και όλες οι οικιακές συσκευές (ηλεκτρικές, χειροκίνητες, έπιπλα κλπ) να μπορούν να παράγονται στην Ελλάδα, παρά τον βαθμό εξάρτησης από κάποιες πολυεθνικές. Αν σκεφτεί κανείς ότι από τα είδη ένδυσης (που τότε ήταν σημαντικό και ονομαστό εξαγώγιμο προϊόν) στην Ελλάδα σήμερα παράγονται μόνο εσώρουχα και διαρκώς φθίνων αριθμός υποδημάτων, καταλαμβάνεται από θλίψη. Η ίδια θλίψη καταλαμβάνει τον Ελληνα όταν τελειώσει την ανάγνωση κάποιας από τις “επετηρίδες” αυτές και αναλογιστεί το παραγωγικό κενό στο οποίο έχει οδηγηθεί η χώρα του.
Η Ε.Ο.Κ. (σήμερα Ε.Ε.) αφαίρεσε από το κράτος το εργαλείο των δασμών (δηλ. των φόρων εισαγωγής) ως προς τις χώρες μέλη της Ε.Ο.Κ., που συνεχώς διευρυνόταν σε μέλη. Παράλληλα, πολιτικές της Ε.Ο.Κ., όπως αυτή των ποσοστώσεων στην παραγωγή (απαγόρευση παραγωγής αναγκαίων ποσοτήτων ακόμα και για την κάλυψη των εσωτερικών βιοτικών αναγκών), των επιδοτήσεων και των “αναδιαρθρώσεων”, κατέστρεψαν πλήρως τον παραγωγικό ιστό της χώρας και απομείωναν συνεχώς την παραγωγική της οντότητα και ταυτότητα και το παραγωγικό της αποτύπωμα. Πέρα από τα άμεσα εσωτερικά αποτελέσματα, οι επιλογές αυτές άρχισαν να διογκώνουν το έλλειμμα του ισοζυγίου εισαγωγών – εξαγωγών της χώρας (το μεγαλύτερο συγκριτικά στις χώρες της Ε.Ε.), με αποτέλεσμα την ανεπιστρεπτί διαρροή κεφαλαίων σε άλλα κράτη και την διόγκωση του δανεισμού κάθε είδους.
Η Ελλάδα στερημένη από παραγωγή μπήκε και στον κύκλο της στέρησης κεφαλαίων και πόρων.
Κλάδοι ολόκληροι της οικονομίας εξαφανίστηκαν, επαγγέλματα (επιστημονικά και τεχνικά) χάθηκαν και μαζί με αυτά χάθηκε ή χάνεται η αντίστοιχη γνώση ως προς την παραγωγή. Στον κοινωνικό μετασχηματισμό που προκλήθηκε, το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων, βρέθηκε να ασχολείται με εργασίες και επαγγέλματα χωρίς παραγωγικό αποτύπωμα και αποτέλεσμα και να συγκεντρώνεται στην Αθήνα και σε άλλα μεγάλα αστικά κέντρα, που εδώ και 2,5 δεκαετίες δεν έχουν κανένα παραγωγικό αποτύπωμα και παραγωγική οντότητα.

Γ. Η ΕΛΛΑΔΑ και το ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ & ΕΜΠΟΡΙΟΥ

Παράλληλα με την ΕΟΚ και μετά τις δραματικές πολιτικές εξελίξεις της κατάρρευσης των “σοσιαλιστικών” κρατών, ακολουθήθηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ), που ελέγχεται από τις ισχυρές παραγωγικά χώρες της Δύσης και τις μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες, η τακτική της “παγκοσμιοποίησης”, η οποία εκφράζεται με τις μεγάλες διεθνείς συμφωνίες για το παγκόσμιο εμπόριο, που καταργούν τους περισσότερους από τους προστατευτικούς περιορισμούς, απαγορεύσεις και δασμούς μεταξύ των κρατών.
Πρόκειται ουσιαστικά για την υλοποίηση των σχεδίων του νεο-φιλελευθερισμού, της θεωρίας που κατασκευάστηκε κατά παραγγελία των μεγάλων πολυεθνικών και των ισχυρών κρατών με σκοπό την κατάληψη κάθε γωνιάς του πλανήτη, μέσω της οικονομικής επέκτασης. Το “Laissez Faire – Laissez passer” της εποχής προ της Γαλλικής Επανάστασης, επανήλθε και καλά κρατεί και αποδίδει σε ελάχιστους, σε βάρος όλων των λαών του πλανήτη, αφού δεν ενδιαφέρεται για καμία κοινωνική δικαιοσύνη και για τον άνθρωπο, παρά μόνο για τα κέρδη των ισχυρών.
Ετσι εύκολα, καταργήθηκαν τα κράτη και τα σύνορα και οι λαοί έντρομοι προσπαθούν να καταλάβουν τι τους συμβαίνει και γιατί, την ώρα που το 24ωρό τους κυλάει μέσα στην καταπίεση και στην κατανάλωση προϊόντων που έχουν παραχθεί σε συγκεκριμένα μέρη του πλανήτη. Εκεί όπου καταπιεσμένοι εργάτες δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί ή μία κούπα ρύζι προκειμένου να μεγιστοποιηθεί το κέρδος των πολυεθνικών.
Με τον τρόπο αυτό, που τον ονομάζουν παγκόσμιο καταμερισμό της παραγωγής και του εμπορίου και στην πραγματικότητα είναι παγκόσμιος καταμερισμός της παραγωγής και εμπορίου από συγκεκριμένα κέντρα και συμπλέγματα ισχύος , κατάφεραν να αποδυναμώσουν τις κοινωνίες και τα κράτη, όχι μόνο από δασμολογικά έσοδα, αφού πλέον τα προϊόντα τους περνούν ελεύθερα ή με συμβολικό κόστος τα σύνορα, αλλά κυρίως από την δυνατότητα να παράγουν με τους δικούς τους όρους και κανόνες και από το δικαίωμά τους να καθορίζουν τις παραγωγικές προτεραιότητές τους, δηλ. αδιαφορώντας την ίδια την ασφάλεια και την ανεξαρτησία των ανθρώπων, των λαών, και των κρατών και στην πραγματικότητα εναντίον της.
Πρέπει να γίνει από όλους κατανοητό ότι, ενώ η δυνατότητα παραγωγής και εμπορίας στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης ορίστηκε ουσιαστικά ελεύθερη, ήτοι ανεξέλεγκτη, δεν υπήρξε στις διεθνείς συμβάσεις κανένας μηχανισμός που να εξασφαλίζει στα κράτη την δυνατότητα κάλυψης των αναγκών τους από την παγκόσμια παραγωγή σε περίπτωση οικονομικής καταστροφής ή αδυναμίας τους ή οποιασδήποτε άλλης αρνητικής συνθήκης και παράγοντα. Εάν, δηλαδή, ένα κράτος βρεθεί σε αδυναμία να στηρίζει την οικονομία του ή να εξεύρει τα χρήματα για να εισάγει τρόφιμα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης, δεν υπάρχει και σκόπιμα δεν ορίστηκε μηχανισμός ασφαλείας που να του δίνει πρόσβαση στα αγαθά αυτά. Στην αντίστοιχη υπόθεση εργασίας αν η Κίνα (ή οποιαδήποτε βασική χώρα παραγωγής) σταματήσει για οποιονδήποτε λόγο να παράγει, η υπόλοιπη ανθρωπότητα θα αντιμετωπίσει ένα σοκ ικανό να δολοφονήσει από στέρηση εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους. Αντίθετα, σκόπιμα και κανιβαλικά, η μη ύπαρξη τέτοιου μηχανισμού κάλυψης αναγκών και η ανασφάλεια που προκαλεί η παγκοσμιοποίηση χρησιμοποιείται ως μέσο εκβιασμού, εκφοβισμού, υποταγής, εξάρτησης, αποικιοποίησης, υποδούλωσης.
Η σκοπιμότητά τους να διαλύσουν τα κράτη και να ελέγξουν τους λαούς και τους ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη είναι καταφανής. Οπως καταφανής είναι η δουλικότητα, η ανοησία, η προδοσία των κυβερνήσεων των λιγότερο ισχυρών κρατών, που άφησαν να συμβεί και να λάβει σάρκα και οστά, το έγκλημα αυτό της παγκοσμιοποίησης.
Το πρώτο που συνέβη άμεσα με όλα αυτά, πέρα από την αποδυνάμωση και τον έλεγχο κρατών και λαών, ήταν η κατάληψη και ο έλεγχος των τομέων της οικονομίας από ολοένα και λιγότερους αριθμητικά πολυεθνικούς φορείς – ομίλους επιχειρήσεων και ολοένα ισχυρότερους σε κεφάλαια και δυνατότητες χρήσης τους, οι οποίοι είναι πάντοτε μεικτοί (παραγωγικοί, εμπορικοί, τραπεζικοί) και πάντοτε βρίσκονται υπό τον έλεγχο συγκεκριμένων προσώπων, κρυμμένων πίσω από εταιρείες holding, αλλά εμφανών σε όσους έχουν την όρεξη και την γνώση να ψάξουν λίγο παραπάνω. Η τεράστια αυτή ισχύς που αποτυπώνεται στα στατιστικά στοιχεία όλου του πλανήτη (λιγότεροι κατέχουν ολοένα και περισσότερο πλούτο – πολυεθνικές με οικονομικές δυνατότητες μεγαλύτερες ακόμα και από πλούσια κράτη) είναι ευνόητο ότι στηρίχθηκε σε ελεγχόμενες κυβερνήσεις και με την ισχύ της εργάστηκε και εργάζεται για να επεκτείνει συνεχώς την ισχύ της “καταλαμβάνοντας” πολιτικά με ανάξιους λακέδες της, την μία χώρα μετά την άλλη και θέτοντάς την στην επικυριαρχία και την συνολική της εκμετάλλευση.
Η αδυναμία των κομμάτων εξουσίας στην Ελλάδα, αλλά και όλων των κομμάτων που εμφορούνται από αντίστοιχες αντιλήψεις στο να παράξουν ουσιαστική πολιτική δεν είναι φυσικά τυχαία. Κόμματα και πρόσωπα επιλέχθηκαν προσεκτικά στο να εξυπηρετούν τους ίδιους σκοπούς και να είναι ανίκανα να έχουν έστω την ελάχιστη αξιοπρέπεια, ώστε να απαλλάξουν την ελληνική κοινωνία από την ατομική και συλλογική τους κενότητα και προδοτική διάθεση. Τα “μηδενικά” βολεύουν το παγκόσμιο σύστημα εξουσίας, με την διαφορά ότι φέρνουν σε απόγνωση και αδυναμία κίνησης τον ελληνικό λαό.
Φυσικά κανένας από τους λαούς, ακόμα και “ισχυρών” κρατών δεν πρόκειται να γλυτώσει από την παγκόσμια κερδοκρατική λαίλαπα και την ουσιαστική αποπαραγωγικοποίηση των κρατών τους, στον βωμό των δήθεν ανταγωνισμών και της κερδοσκοπίας.

Δ. ΛΥΣΕΙΣ
Οι λύσεις για την Ελλάδα και τους άλλους λαούς που βιώνουν την συνολική, συλλογική και ατομική εκποίηση στον βωμό της ισχύος των πολυεθνικών είναι απλές και εύκολα κατανοητές. Ξεκινούν και τελειώνουν στο μοντέλο της κοινωνίας με κέντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Ξέρουμε ότι σας λέμε πράγματα που μοιάζουν με “κινέζικα”, αλλά εμείς το έχουμε συλλάβει, το έχουμε σχεδιάσει. Το γεγονός ό,τι αποτελεί εδώ και χρόνια μόνιμη επωδό ή σύνθημα κάθε είδους πολιτικών, κομμάτων, ακόμα και διαφημίσεων φανερώνει την ισχύ της αντίληψης που έχει μέσα της πραγματική ουσία. Αυτοί το λένε για να σας ξεγελάσουν, εμείς κατέχουμε την ουσία της φιλοσοφίας και της πολιτικής, ενώ παράλληλα με το μοντέλο του μέλλοντος έχουμε σχεδιάσει και τις ενδιάμεσες πολιτικές. Οταν πριν από 14 χρόνια κάποιος από εμάς ανέλυε φιλοσοφικά τα ζητήματα, οι περισσότεροι τον κοιτούσαν περίεργα. Μετά από λίγα χρόνια το σύνθημα του μοντέλου “Κοινωνία με Κέντρο τον Ανθρωπο και τις Ανάγκες του” άρχισε να μπαίνει στο στόμα αρκετών. Ο ίδιος δεν είναι ακόμα σίγουρος αν έχει γίνει κατανοητό ακόμα και από όσους μυήθηκαν στην θεωρία, όμως σκέφτεται ότι μετά από 2-3 γενιές, οι άνθρωποι θα το έχουν κατανοήσει καλύτερα και θα αγωνιστούν για αυτό. Δεν θα σας κουράσουμε άλλο αναλύοντας το μοντέλο ή την θεωρία των βιοτικών αναγκών. Κείμενα αρκετά υπάρχουν στο διαδίκτυο. Τα κρίσιμα είναι κρατημένα πίσω και περιμένουν την ώρα τους. Όσοι θέλουν να ακούσουν και είναι έτοιμοι να καταλάβουν μπορούν εύκολα να μας βρουν. Οσο για την Ελλάδα, έχει εκπονηθεί ολοκληρωμένο μοντέλο ήδη από το 2007, ήταν τότε που ανακαλύφθηκε η έννοια της “παραγωγικής ανασυγκρότησης” ... . Από το μοντέλο μας μπορείτε να βρείτε μόνο ψήγματα. Δεν θα δώσουμε τροφή σε κανένα εκμεταλλευτή της Ελλάδας και των Ελλήνων.
Το σχέδιο θα δοθεί μόνο όταν ο λαός θα είναι έτοιμος και αποφασισμένος να πάρει την εξουσία και την τύχη του στα χέρια του.


ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΚΑΛΠΗ Β. ΜΕΡΟΣ Ε.Ε. και ΕΥΡΩ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΚΑΛΠΗ


Β. ΜΕΡΟΣ
Ε.Ε. και ΕΥΡΩ

Αναφερθήκαμε στον επίλογο του α' μέρους στα επικοινωνιακά “όπλα” της συμμορίας των οπαδών των μνημονίων, την “Ευρώπη” (Ε.Ε.) και το “ευρώ”.
Για την “Ευρώπη” και την θέση μας ως προς αυτήν έχουμε πολλάκις αναφερθεί. Οι εδώ θιασώτες της Ε.Ε., αρκετοί από τους οποίους έχουν συνδεθεί μαζί της με την ενθυλάκωση τεράστιων χρηματικών ποσών, αναφέρονται εσκεμμένα σε αυτή με την παντελώς παραπλανητική και εσφαλμένη χρήση του γεωγραφικού όρου. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μία ιδιότυπη ομοσπονδία κρατών της ευρωπαϊκής ηπείρου, δηλ. ένα πολιτειακό μόρφωμα με τον τίτλο “Ευρωπαϊκή Ενωση”. Το μόρφωμα αυτό, που ιδρύθηκε στην “Δυτική Ευρώπη” , δηλ. σε κράτη αμιγώς καπιταλιστικά και με τις αρχές και τις αξίες του καπιταλισμού, συνεχώς εξελίσσεται τόσο εδαφικά, όσο και πολιτικά, έχοντας καταστεί όργανο επιβολής του νεοφιλελευθερισμού πάνω σε όλους τους λαούς που έχουν εμπλακεί σε αυτό και έχουν εγκλωβιστεί στην ισχύ του. Παράλληλα, μέσα στο νεοφιλελεύθερο μόρφωμα εκφράζονται και ικανοποιούνται οι ισχυρότατοι εθνικισμοί και τα εθνικιστικά συμφέροντα του γερμανικού σήμερα διευθυντηρίου. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Γερμανοί λαμβάνουν την μερίδα του λέοντος από όλα τα οφέλη της “ένωσης” που αυτοί σχεδίασαν λειτουργικά την τελευταία εικοσαετία.
Ο χαρακτηρισμός “λυκοσυμμορία” και οποιοσδήποτε άλλος χαρακτηρισμός παραπέμπει σε ζώα για να χαρακτηρίσει το μόρφωμα αυτό, που καταπίνει ανθρώπους, λαούς, κράτη και χώρες, είναι επιεικώς άστοχος. Τα ζώα σκοτώνουν μόνο από πείνα. Εδώ έχουμε να κάνουμε με άθλια βουλιμία, χαρακτηριστικό των λαών της Δυτικής Ευρώπης. Αν μελετήσει κανείς την ιστορία των κρατών αυτών και των πολιτειακών μορφωμάτων που προηγήθηκαν στους ίδιους τόπους, θα έχει μελετήσει και το μεγαλύτερο μέρος του διαχρονικού αίσχους της ανθρώπινης ιστορίας. Τα πιο φρικαλέα και άγρια εγκλήματα της ανθρώπινης ιστορίας γράφτηκαν και δεν έπαψαν να γράφονται από τα κράτη της “πολιτισμένης” Ευρώπης. Και αυτό που γίνεται τα τελευταία χρόνια με την πατρίδα μας και εμάς, είναι ένα ακόμα έγκλημα. Η Ευρώπη είναι η πηγή και του ρατσισμού και τόσο την Ελλάδα, όσο και εμάς τους Ελληνες μας βλέπουν ρατσιστικά, εκμεταλλευτικά, μειωτικά και καθόλου ισότιμα. Οσα επέβαλαν στην Ελλάδα και ο πραξικοπηματικός εκβιασμός τους στις “διαπραγματεύσεις”, το αποδεικνύουν για μία ακόμα φορά, περίτρανα και επικαιροποιημένα. Δεν τους ενδιαφέρει ούτε η Ελλάδα, ούτε οι Ελληνες, τους ενδιαφέρει η κλοπή και η λεηλασία των Γραικών και της χώρας τους. Μήπως θα πρέπει να υπενθυμίσουμε σε όσους δεν το θυμούνται το παράδειγμα και της Κύπρου και πόσο διαφορετικά φέρθηκαν στο τραπεζικό πρόβλημα της Ισπανίας, όπου η Ε.Κ.Τ. και όχι ο ισπανικός λαός ανέλαβε τα χρέη των τραπεζών. Δύο μέτρα και δύο σταθμά !!!. Ο γερμανικός ζωτικός χώρος, ζητούμενο της γερμανικής πολιτικής από την γέννηση του γερμανικού κράτους, υλοποιείται σε όλα τα Βαλκάνια και στην παραδομένη ανατολική Ευρώπη και ξεδιπλώνει την απάνθρωπη φύση της λεηλασίας. Η Μέρκελ μας το είπε καθαρά, πως εκεί ανήκουμε και εκεί μας έχει τοποθετήσει αξιακά.
Στην χώρα αυτή προσπάθησαν συστηματικά να μας επιβάλλουν τον γραικυλισμό, την πίστη στην δήθεν ανωτερότητα της δυτικής Ευρώπης σε σχέση με εμάς, την δουλικότητα, την υποταγή. Κανείς δεν αναφέρεται στην σιχαμένη αιματοβαμμένη πραγματικότητα της ιστορίας τους, στις γενοκτονίες, τις λεηλασίες, τον θάνατο και το αίμα, γιατί αυτή είναι η ιστορία και η πραγματικότητα της δυτικής Ευρώπης από την εποχή του Καρλομάγνου μέχρι σήμερα. Ακόμα και στην Συρία αυτοί είναι οι ένοχοι και ενώ το ζήτημα είναι ο συνεχιζόμενος θάνατος και ο πόλεμος που έφτιαξαν στην χώρα αυτή, εκείνοι προσποιούνται ότι δήθεν θα βοηθήσουν τους πρόσφυγες του πολέμου τους !!!. Αντί να σταματήσουν τον πόλεμο, θέλουν να εκμεταλλευτούν την φτηνή εργατική δύναμη όσων εξαθλίωσαν, τους όποιους ορίζουν ως μετανάστες και όχι ως πρόσφυγες πολέμου, αφού στην 2η περίπτωση θα είχαν την υποχρέωση με βάση τη συνθήκη της Γενεύης να τους περιθάλψουν ως πρόσφυγες πολέμου χωρίς όρους και χωρίς τους περιορισμούς που αναφέρονται σε μετανάστες.
Αυτή την υλοποίηση της απάτης και του ρατσισμού που λέγεται Ε.Ε. επικαλούνται οι ευρώδουλοι : ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΑΝΕΛ κλπ. συρφετός, με φοβικές κορώνες που δεν εξηγούν, ούτε αναλύουν σε κανένα. Πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι κανένας λαός που θέλει να είναι ελεύθερος, ανεξάρτητος και να έχει ως πολίτευμα την Δημοκρατία, δεν έχει θέση μέσα στην εγκληματική συμμορία που λέγεται Ε.Ε. . Αν θέλουμε την “Ευρώπη των Λαών”, αυτή προϋποθέτει την πλήρη διάλυση της Ε.Ε. και νέα συνθήκη σύνδεσης σαν αυτή που εκπονήσαμε πριν χρόνια. Ο,τιδήποτε άλλο είναι καταστροφική απάτη.
Και επειδή οι οπαδοί του “ευρωπαϊσμού” επικαλούνται με όρους και έννοιες θεότητας και αγιότητας την Ε.Ε. και το Ευρώ, θα πρέπει να αναρωτηθούμε : γιατί αυτή η τεράστια καταστροφή προέκυψε στην Ελλάδα, εντός της ”Αγίας Ε.Ε.” και του “Αγίου Ευρώ”. Αν ήταν τελικά τέτοια η “αγιοσύνη” των όρων αυτών, των “ιερών θεσμών”, πως τελικά προέκυψε αυτή η καταστροφή; Και είναι μία καταστροφή όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά σχεδόν των μισών κρατών της “ευρωζώνης”.
Αυτό που είναι αδιαμφισβήτητο και αμάχητο ως απόδειξη είναι το γεγονός ότι η Ελλάδα γνώρισε και γνωρίζει την καταστροφή όντας πλήρες μέλος της Ε.Ε. και έχοντας ως νόμισμα το “ευρώ”. Η καταστροφή αυτή δεν επήλθε εκτός της Ε.Ε., ούτε με εθνικό νόμισμα. Η συμβολή της Ε.Ε. και του “ευρώ” στην καταστροφή της Ελλάδας είναι αυτονόητα αποφασιστική. Το μεγαλύτερο μέρος της νομοθεσίας που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα τα τελευταία 30 χρόνια και οι αντίστοιχες πολιτικές εκπορεύονται από τις Βρυξέλλες και την Ε.Ε. . Διεθνείς συμβάσεις που σύναψε το διευθυντήριο της Ε.Ε. (κυρίως εμπορικές), αλλά και τα εμπάργκο που επέβαλε (π.χ. προσφάτως Ιράν, Ρωσία) προκάλεσαν ανυπολόγιστες ζημίες στην ελληνική οικονομία. Η πραγματικότητα είναι ότι η Ελλάδα κατά την είσοδό της στην Ε.Ε. (1981) είχε μία ανεπτυγμένη σχεδόν σε όλους τους τομείς οικονομία, που περιλάμβανε και μία υπολογίσιμη και σημαντική βιομηχανία. Ο αγροτικός τομέας πουλούσε προνομιακά τα προϊόντα του σε πολλές χώρες και η ανάπτυξη της χώρας με όρους πραγματικής οικονομίας(και όχι κεφαλαιοκρατικής ή μεταπρατικής) εξασφάλιζε μεγάλο βαθμό παραγωγικής αυτάρκειας και την αντίστοιχη ανεξαρτησία για την Ελλάδα. Ούτε η μη συμμετοχή στην τότε Ε.Ο.Κ., ούτε η δραχμή, εμπόδιζε την Ελλάδα να αποτελεί την πιο δυναμική οικονομία την Ανατολικής Μεσογείου. Δηλαδή με τα ίδια τα μέτρα του καπιταλισμού, η Ελλάδα από την συμμετοχή της στην Ε.Ο.Κ. / Ε.Ε. γνώρισε την παραγωγική διάλυση και έφτασε σε σημείο τεράστιας παραγωγικής εξάρτησης, αφού η οικονομία της από παραγωγική, μετατράπηκε με τις επιλογές του διευθυντηρίου της Ε.Ε. και τις πολιτικές που επιβλήθηκαν, σε παρασιτική/μεταπρατική.
Ακόμα και ο τελευταίος Ελληνας στο πιο απομακρυσμένο χωριό και εάν ερωτηθεί, έχοντας ζήσει την προ Ε.Ο.Κ./Ε.Ε., Ελλάδα, θα σας δώσει την απάντηση της υπεροχής του παρελθόντος σε σχέση με το παρόν. Η Ε.Ε. λοιπόν που επικαλούνται, πέρα από τα ζητήματα ρατσιστικής και επιθετικής συμπεριφοράς έναντι της Ελλάδας που εκδηλώνονται επανειλημμένα και ολοένα πιο συχνά, αποτελεί αποφασιστικό παράγοντα που προκάλεσε την κρίση και την νεοελληνική αδυναμία. Ακόμα και στα εθνικά ζητήματα, που κάποιοι οπαδοί της Ε.Ε. ψελλίζουν, θα διαπιστώσει κανείς ότι δεν υπήρξε καμία ουσιαστική πρόοδος ή επίλυση ούτε στο Κυπριακό, ούτε στο Αιγαίο, ούτε, τελικά, υπήρξε κάποια θετική, αλλά μάλλον αρνητική, θέση σε ζητήματα όπως το Μακεδονικό. Αντίστοιχα, τεράστια ζητήματα, οικονομικά ελλείμματα και ζητήματα δημιούργησε στην Ελλάδα η Ε.Ε. με ενέργειες, όπως η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, τους πολέμους που επακολούθησαν, αλλά και τις ωμές επεμβάσεις στο παραδοσιακά σύμμαχο της Ελλάδας, αραβικό κόσμο, όπου η Ελλάδα έχασε και χάνει διαρκώς έδαφος. Ολα αυτά τα δολερά και ζημιογόνα έλαβαν χώρα ερήμην μας και όποιος τελικά επικαλείται τα εθνικά ζητήματα ως τον κύριο λόγο ένταξης και παραμονής στην Ε.Ε., είναι προφανώς ηλίθιος, αντιστόρητος και άθλιος προβοκάτορας. Κόντα σε όλα αυτά και στην πλήρη οικονομική αδυναμία που προκλήθηκε, που έχει ως συνοδό επακόλουθο και την αμυντική αδυναμία, το μνημόνιο σαφώς στοχεύει στην άμυνα της χώρας και μειώνει τις δυνατότητες αμυντικών δαπανών σε επίπεδο Δανίας !!!. Γιατί άραγε ; και ποιος τελικά σκεπτόμενος άνθρωπος δεν θα απορήσει με τον όρο αυτόν που επέβαλε η ευρωπαϊκή συμμορία;
Στην πραγματικότητα, ελάχιστοι λόγοι παραμονής στην Ε.Ε. μπορούν να βρεθούν και σε όποια στάθμιση και εάν τεθούν η ζυγαριά του ρεαλισμού και της πραγματικότητας αποδεικνύει την αλήθεια και δείχνει την πορεία που πρέπει να ακολουθήσει η χώρα. Δεν κάνουμε λόγο για μια αυριανή επιλογή, αλλά ούτε και για μία επιλογή που θα υλοποιηθεί στο βάθος του χρόνου. Η Ελλάδα πρέπει να σταθεί παραγωγικά ισχυρή και αυτάρης για να έχει την δυνατότητα να εξέλθει από την καταστροφική εταιρεία της συμμαχίας. Μέχρι τότε και για να γίνει αυτό ή να δημιουργηθεί καθεστώς συνεννόησης με άλλες χώρες της περιοχής και της Ε.Ε. για ένα νέο σχήμα διακρατικής διάστασης, βασισμένο στον αλληλοσεβασμό και στην αλληλεπικουρία, η χώρα μας πρέπει να προχωρήσει σε καταγγελία των ποσοστώσεων στην παραγωγή της και στην οδό της παραγωγικής αυτάρκειας με δικό της μοντέλο ανάπτυξης βασισμένο στον άνθρωπο, την ισότητα, την συλλογικότητα και τα χαρακτηριστικά της φύσης της. Στην Ε.Ε. του νεοφιλελευθερισμού και σε κάθε αντίστοιχο μόρφωμα, η Ελλάδα δεν έχει καμία θέση. Το τι παράγει μια κοινωνία και ένας λαός και ποια αξία του δίνει είναι αναφαίρετο δικό του δικαίωμα και όχι ζήτημα που ορίζουν άλλοι, αλλού και με βάση τα δικά τους συμφέροντα και προτεραιότητες.
Οσο για τα χρήματα, που αντισταθμιστικά έδινε η ΕΟΚ/ΕΕ για τις καταστροφές και τα ελλείμματα που προκαλούσε πρέπει να γίνει γνωστό ότι ένα ποσοστό συνολικά μεγαλύτερο του 60% επέστρεφε σε οικονομικές δομές με έδρα κράτη της Ε.Ε. και το υπόλοιπο γνώριζε σε μεγάλο βαθμό την εσωτερική διασπάθιση.
Είναι συνεπώς εμφανές ότι η Ε.Ε. αποτελεί έναν από τους γενεσιουργούς παράγοντες της κρίσης που βιώνουμε.
Αν η Ε.Ε. συγκροτεί το πλαίσιο της κρίσης, μία από τις βασικές της αιτίες είναι το άλλο όπλο προπαγάνδας: το ευρώ. Οι ανάξιοι υπάλληλοι της κυβέρνησης των Βρυξελλών και εδώ γνωστά ως κόμματα των μνημονίων, πάλι εκφοβιστικά και χωρίς την επίκληση κανενός επιχειρήματος που να βασίζεται στην (πιθανή) θετική του λειτουργία, ανήγαγαν το ευρώ (ευρωζώνη) ως τον κύριο επιχείρημα για να φέρουν στην χώρα και το τρίτο εγκληματικό μνημόνιο. Οι αλήθειες είναι απλές, αναγόμενες ακόμα και στο σήμερα. Η χώρα καταστράφηκε μέσα στο ευρώ και από το ευρώ. Το ευρώ αποτέλεσε σημαντικό συντελεστή της παραγωγικής αποδιάρθρωσης της χώρας, αφού η παραγωγή με κόστος σε ευρώ καθιστά την όποια παραγωγή αναποτελεσματική και μη ανταγωνιστική. Αντίστοιχα, οι εισαγωγές γίνονται εύκολες και προσοδοφόρες για όσους τις πραγματοποιούν. Αυτά σε απλή λειτουργία καπιταλισμού είναι σαφή και αυτονόητα. Οπως στο ίδιο πλαίσιο είναι σαφές ότι η κεφαλαιακή εξάρτηση μιας χώρας γίνεται απόλυτη.
Είναι σαφές και πρέπει να καταστεί γνωστό σε όλους ότι π.χ. εάν είχαμε εθνικό νόμισμα δεν θα υπήρχε κανένα capital control, ούτε καν σκέψη για ανάγκη του. Είναι επίσης σαφές ότι εάν είχαμε εθνικό νόμισμα δεν θα είχαμε καμία ανάγκη μνημονίων για να καλυφθούν οι εσωτερικές ανάγκες. Δεν θα είχαμε δηλαδή καμία μείωση σε μισθούς και συντάξεις, καμία ανάγκη ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, κανένα λόγο να καταστούμε υποτελείς και υπόδουλοι της δικτατορίας των Βρυξελλών. Αν είχαμε εθνικό νόμισμα δεν θα είχαμε καμία ανάγκη αύξησης της φορολογίας (αυτής της στυγνής φορολογίας), καμία ανάγκη για την επιβολή ΕΝΦΙΑ, εισφορών αλληλεγγύης, τελών επιτηδεύματος. Ολα θα καλύπτονταν από την εσωτερική λειτουργία του εθνικού νομίσματος, που θα ήταν ζωοδότης και κάθε προσπάθειας παραγωγικής ανασυγκρότησης.
Αυτά οφείλει να τα καταλάβει, να τα εννοήσει και να τα λάβει σοβαρά υπόψη του κάθε Ελληνας άνθρωπος, πολίτης και ψηφοφόρος τς Κυριακής. Βασικό όπλο της κατάληψης και της καταστροφής της χώρας ήταν και είναι το ευρώ. Αυτό επικαλούνται για να μας φοβίζουν, αυτό επικαλούνται ως τον βασικό λόγο για την κοινωνική και εθνική καταστροφή. Τελικά, η αστική συμμορία προδοτών που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ και οι λοιποί συνοδοιπόροι τους στον δρόμο του ευρώ: Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και όλος ο συρφετός είναι στην πραγματικότητα προδότες και καταστροφείς του λαού και του έθνους. Είναι πράκτορες του νεοφιλελευθερισμού και του ιμπεριαλισμού και όσα κάνουν και λένε είναι ενταγμένα στο ίδιο σχέδιο.
Πέρα και πλέον από τα δομικά ζητήματα του ευρώ που σχεδιάστηκε σκόπιμα ως νόμισμα του μεσαίωνα για να συγκεντρωθεί εύκολα στα χέρια των ισχυρών και να ελέγχουν με αυτό το σύνολο των κρατών της Ε.Ε., θα πρέπει όλοι να εννοήσουμε ότι τα χρηματικά ποσά που έχει ανάγκη ένα κράτος της ευρωζώνης για την λειτουργία του, ενώ πριν τα είχε ελεύθερα, άτοκα και στην ποσότητα που το ίδιο όριζε στην διάθεσή του, με το ευρώ η κάλυψη των ίδιων λειτουργιών γίνεται με έντοκο δανεισμό μέσω ομολόγων από τις “αγορές” , δηλαδή από κερδοσκόπους κεφαλαιούχους του χρήματος. Αυτή η λειτουργία όχι μόνο καθιστά το ευρώ λειτουργικά “συνάλλαγμα”, όχι μόνο χρεώνει με υπέρογκους και άθλιους τόκους τα κράτη και τους λαούς, αλλά και τα καθιστά έρμαιο των ορέξεων των “δανειστών” και των “αγορών”. Αυτό το έγκλημα βίωσε και βιώνει η Ελλάδα και παραγωγός του είναι σε μεγάλο βαθμό το ευρώ που υπερασπίζονται και προβάλουν τα κόμματα της συμφοράς. Κατέστρεψαν και καταστρέφουν την χώρα για να διατηρήσουν την αιτία της καταστροφής. Οσο για τα αποτελέσματα στην αγοραστική δύναμη του πολίτη, πολύ σύντομα καταλάβαμε όλοι ότι ένα ευρώ δεν αντιστοιχούσε σε 340,75 δραχμές, αλλά σε 100 δραχμές, αφού εκεί διαμορφώθηκε σχεδόν άμεσα χρονικά η αγοραστική του δύναμη και αξία.
Οποιος λοιπόν δεν εννοεί τα ανωτέρω μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί απολύτως ηλίθιος και όποιος προπαγανδίζει υπέρ του ευρώ είναι απολύτως άθλιος και ζημιώνει το σύνολο της κοινωνίας και του λαού.
Το μόνο που προσφέρει το ευρώ είναι η συναλλαγματική σταθερότητα έναντι νομισμάτων τρίτων κρατών, αλλά για να έχει νόημα αυτό πρέπει να υπάρχει χρήμα σε μία οικονομία και να εξεταστεί εάν αυτή η υπερτιμημένη σταθερότητα ευνοεί ή τελικά είναι δυσμενής για τις δομές μίας κοινωνικής οικονομίας.
Το κίνημά μας βέβαια, είναι το κίνημα της πραγματικότητας. Δεν μας ενδιαφέρει σε τι νόμισμα θα αγοραστεί ένα κιλό ψωμί. Πρωτίστως μας ενδιαφέρει να παραχθεί για να υπάρχει το ψωμί και ακόμα περισσότερο το ψωμί να μην αγοράζεται, αλλά να προσφέρεται μέσα από μία συλλογική κοινωνική οικονομία με κέντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του.
Το κίνημά μας, λαμβάνοντας υπόψη του μία σειρά παραμέτρων που έχουν αναλυθεί σε προηγούμενα κείμενα και κρίνοντας ότι η κατάσταση στην πραγματική, την παραγωγική οικονομία της Ελλάδας, καθιστά δυσχερή την άμεση μετάβαση σε εθνικό νόμισμα, πρότεινε από τον Μάιο του 2010, την δημιουργία παράλληλου εσωτερικού νομίσματος με ειδικούς κανόνες λειτουργίας και κατά προτίμηση άυλο, ώστε να μπορεί να εκδοθεί και να λειτουργήσει άμεσα. Το χρήμα αυτό το ονομάσαμε ΕΑΜ – Εθνική Ανταλλακτική Μονάδα και τόσο το ίδιο, όσο και οι κανόνες λειτουργίας του, αποτελούν ένα τεράστιο όπλο στα χέρια του ελληνικού λαού, ικανό να ανατρέψει όλο το καθεστώς της φαυλότητας και της εξάρτησης. Αλλωστε το άυλο χρήμα λύνει και μία σειρά από ζητήματα φοροαποφυγής και έχει μια άλλη φιλοσοφία για την οποία πρωτοπόρα είχε γράψει μέλος του κινήματός μας από το 2002.
Τα πιο πάνω δεν αποτελούν μόνο ανάλυση-απάντηση στην εγκληματική προδοτική συμμορία των μνημονίων, αλλά και κομμάτι του συνολικού μοντέλου της κοινωνίας με κέντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, που ως τσιτάτο αναφέρουν σχεδόν όλα τα κόμματα, κατακλέβοντας ιδέες και καινοτόμες θεωρίες και προτάσεις από το κίνημά μας και τα μέλη του που έχουν την πατρότητά των ιδεών αυτών.
Η κοινωνία με κέντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του αποτελεί την μοναδική λύση – μοντέλο για την ανθρωπότητα στα χρόνια που έρχεται και ζητούμενο για όλους τους ανθρώπους, τους οποίους ο στυγερός νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός καταδίκασε σε απαξίωση, σε καταφρόνια, σε εκφοβισμούς και έλλειψη κάθε δικαιώματος και ανθρώπινης αξίας ζωής.
Εμείς απαντήσαμε σε όσα άθλια εκφράζει το πολιτικό και ολιγαρχικό σύστημα, το λόμπυ του ευρώ που θα αντιμετωπίσει ζήτημα ισοτιμίας και ελέγχου για να εξάγει τα κλοπιμαία από την χώρα προς διάφορους παραδείσους ανομίας.
Οι αστοί συστημικοί λακέδες του ΣΥΡΙΖΑ, οι αστοί της Ν.Δ., ο βούρκος που λέγεται “Ποτάμι”, οι “ψευτόμαγκες” ΑΝΕΛ, το ΠΑΣΟΚ, και η ΔΗΜΑΡ ως “δημοκρατική συμπαράταξη” και όλοι μαζί οι προπαγανδιστές και εφαρμοστές του νεοναζισμού που λέγεται “νεοφιλελευθερισμός”, πρέπει να λάβουν από τους σκεπτόμενους πολίτες αυτής της χώρας ένα ηχηρότατο ράπισμα στις εκλογές της Κυριακής, από όλους τους Ελληνες που απέμειναν να σκέπτονται. Η ψήφος στα αντιμνημονιακά κόμματα και σχηματισμούς, παρά τις επιφυλάξεις και τις αντιρρήσεις μας είναι μέγιστο προσωπικό καθήκον και έχει άμεση χρησιμότητα για όλους. Μπορούμε να τους διώξουμε, μπορούμε να τους νικήσουμε με την ψήφο μας.


WILLKOMMEN IN GRIECHENSWIΤZ (ΚΑΛΩΣΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΕΛΛΑΔΟΣΒΙΤΣ) ΕΛΛΑΔΑ : ΤΟ ΝΕΟ ΑΟΥΣΒΙΤΣ


WILLKOMMEN IN GRIECHENSWIΤZ - WELCOME TO GRIECHENSWITZ
(ΚΑΛΩΣΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΕΛΛΑΔΟΣΒΙΤΣ)
ΕΛΛΑΔΑ : ΤΟ ΝΕΟ ΑΟΥΣΒΙΤΣ

Στην Ελλάδα στήνεται και λειτουργεί το νέο και μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης της σύγχρονης παγκόσμιας ιστορίας, το νέο Αουσβιτς: το GRIECHENSWITZ.
Φυσικά, όπως και τότε, δεν θα ονομαστεί στρατόπεδο εξόντωσης (Vernichtungslager), αλλά στρατόπεδο συγκέντρωσης (Konzentrationslager) και καλύτερα στρατόπεδο εργασίας (Arbeitslager).
Αλλωστε, ως γνωστόν, για τους εμπνευστές του σχεδίου οι Ελληνες είναι γνωστοί τεμπέληδες, οπότε τους χρειάζεται να αναγκαστούν να εργαστούν. Οπως και τότε, για τους ίδιους ανθρώπους ισχύει το Arbeit macht Frei” (Η εργασία απελευθερώνει ... σ.σ. το σύνθημα στην ταμπέλα εισόδου του Αουσβιτς).
Μάλιστα, όπως και τότε, οφείλουν να εργαστούν δωρεάν (με λίγη μόνο τροφή) υπέρ των εμπνευστών του σχεδίου, ώστε να στηριχθούν οι οικονομίες τους που έχουν δανείσει τους Ελληνες τόσα (σ.σ. ανύπαρκτα) χρήματα.
Το στρατόπεδο καταλαμβάνει το σύνολο της χώρας που σήμερα ονομάζεται Ελλάδα και, όπως τότε, έχει σκοπό να αποτελέσει την “Τελική λύση στο πρόβλημα της Ελλάδας και των Ελλήνων” (“Endlösung der Griechensfrage”). Αυτό μας λένε και τώρα για το νέο μνημόνιο, όπως και για τα προηγούμενα.
Εμπνευστές και οργανωτές του σχεδίου είναι οι απευθείας απόγονοι των “Αρειων” εμπνευστών και των συμμάχων τους. Κράτη με τα ίδια ονόματα, ίδιοι λαοί ... . Ολοι τους ενωμένοι σε ένα νέο άξονα (Anschlouss) ενταγμένο οργανικά και λειτουργικά στο πλαίσιο της Ε.Ε. , επιδιώκουν την εφαρμογή της Γερμανικής θεωρίας του ζωτικού χώρου (Lebensraum), άρρηκτα συνδεδεμένη με την δημιουργία και την ιστορική πορεία του Γερμανικού κράτους.
Επειδή οι σύγχρονοι Ελληνες αποτελούν για αυτούς μία κατώτερη και ιδιαίτερα προβληματική φυλή (Untermenschen) (δείτε σειρά γερμανικών δημοσιευμάτων και φερόμενων ως δηλώσεων Dr. Soible και άλλων αξιωματούχων) και όπως αφήνουν να εννοηθεί “άχρηστους ανθρώπους”, τυπικά δείγματα "ζωής που δεν αξίζει να ζει", “μιάσματα”, “σκουπίδια”, “πονηροί” “χειρότεροι από τους εβραίους και τους γύφτους” και “ξένο σώμα στην κοινωνία των ανθρώπων της Ε.Ε.” (εμπνευσμένοι και αυτοί, όπως και τότε, από τον Alfred Hoche), είναι σαφές ότι θα πρέπει να οδηγηθούν στην εξόντωση.
Την χώρα που κατοικούν θα την καταλάβουν Αρειοι που θα υπηρετούνται ντόπιους πρόθυμους συνεργάτες αστούς και από Αραβες, Αφρικανούς και Πακιστανούς μετανάστες, που σπρώχνουμε στην Ελλάδα με πολέμους και οικονομικές καταστροφές.
Επειδή μάλιστα η ιστορία δίδαξε ότι δεν πρέπει να αφήνεται ιστορικό αποτύπωμα, αποφασίστηκε να μην μεταφερθούν, αλλά η εξόντωση και η εξάλειψή τους να γίνει στον τόπο που κατοικούν. Θα εννοηθεί, όπως και τότε, ότι πέθαναν από φυσικά αίτια: από την φυσική καχεκτικότητά τους- απότοκο της άχρηστης φυλής τους, από την εργασία που δεν αντέχουν, από ασθένειες (ελλείψει νοσοκομείων και φαρμάκων), από την πείνα που προκάλεσε η τεμπελιά τους .... Η φυσική κατωτερότητα και αδυναμία τους, θα είναι, όπως και τότε, η εμφανής αιτία του θανάτου τους.
Το πρώτο βήμα, όπως και τότε, θα είναι να χάσουν τις περιουσίες τους. Τα σπίτια τους, τα χωράφια τους, ό,τι χρήματα έχουν και θα τα πάρουμε εμείς, όπως και τότε, για το καλό της Ε.Ε. και των ιδίων που είναι ανίκανοι να την διαχειριστούν. Βεβαίως, όπως και τότε, θα καταγραφούν, δήθεν για να επιστραφούν μόλις τελειώσει η “αναμόρφωσή” τους. Σκοπός, βέβαια, θα είναι, όπως και τότε, να μην επιστραφούν ποτέ, αφού κανένας δεν θα καταφέρει να επιβιώσει.
Το ίδιο θα γίνει και με την χώρα τους, που κατέλαβαν ενάντια στους φίλους και συνεργάτες μας, θα τους την πάρουμε και αυτή, γιατί είναι ανάξιοι να έχουν χώρα, γη και πατρίδα (όπως και τότε). Τους πήραμε ήδη τις τηλεπικοινωνίες, θα τους πάρουμε την ενέργεια, τα δίκτυα, τους δρόμους, τα τραίνα, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τα ορυκτά, την τροφή. Ολα προς όφελος του Αξονα της Ευρώπης, μας τα χρεωστούν και αυτά, για να ελέγχουμε και απόλυτα τα πάντα, ακόμα και τις κινήσεις τους.
Στα Μ.Μ.Ε. μέχρι να τα πάρουμε και αυτά, θα έχουμε δικούς μας συνεργάτες, ανθρώπους που θα καθοδηγεί το πνεύμα του Γκαίμπελς, που θα τους προτρέπουν συνεχώς και καθημερινά να κάτσουν στα αυγά τους, να μην επαναστατήσουν, να μας ακούσουν γιατί θέλουμε το καλό τους, ότι μόνο με τις λύσεις που τους προτείνουμε υπάρχει μέλλον, ότι αλλιώς κινδυνεύουν, ότι αλλιώς θα πεθάνουν, θα καταστραφούν ... όπως και τότε ... .
Ηδη τους έχουμε πάρει τα χρυσαφικά ακόμα και τα χρυσά δόντια (όπως και τότε), τόνους χρυσάφι που έχουν φύγει στη Γερμανία και τις άλλες χώρες του άξονα. Και, έχοντάς τους κλεισμένους στην χώρα τους, θα τους αφαιμάξουμε κανονικά και θα τους αναγκάσουμε σε εξόντωση μέσω της πείνας, αφού δεν θα τους επιτρέπουμε να παράξουν για τον εαυτό τους, αλλά μόνο ό,τι θέλουμε να πάρουμε εμείς για να ταϊσουμε τους λαούς μας, όπως και τότε.
Οσους εξακολουθούν να αντέχουν θα τους αναλάβει ο Dr. Soible. Αυτός θα κάνει πειράματα για να δούμε τα ανθρώπινα όρια (όπως και τότε) όπως : τεχνικές κατάψυξης-επιβίωσης στο κρύο, αλλά και στην ζέστη (βλ. Άστεγοι, φόροι στο πετρέλαιο θέρμανσης, διακοπή ηλεκτρικού ρεύματος), εγχειρήσεις χωρίς αναισθητικό (ελλείψεις στα νοσοκομεία), αντοχής στις λοιμώξεις (επίσης ελλείψεις στα νοσοκομεία και στα φάρμακα), αντοχής στην πείνα (άνεργοι και ανήμποροι οικονομικά), αντοχής στα αέρια και στο μονοξείδιο του άνθρακα (καυσόξυλα), “οικονομικής στείρωσης” (ποιός νέος άνεργος μπορεί να κάνει παιδιά ?) και πολλά άλλα αντίστοιχα, ώστε γρήγορα να εξοντωθούν τα μιάσματα. Οσοι προλάβουν να φύγουν (μεταναστεύσουν) θα εντοπιστούν και θα εξοντωθούν εκεί που θα πάνε, αφού ως σκουπίδια θα ξεχωρίζουν και κανείς δεν θα τους δίνει δουλειά.
Το στρατόπεδο πάντα θα το διευθύνει κάποιος που θα τους πείθει στην γλώσσα τους, ότι θα σωθούν, ότι είναι μια προσωρινή δοκιμασία, ότι δεν θέλουμε να τους κάνουμε κακό, ότι οι ίδιοι ευθύνονται για τα δεινά τους, ότι εργάζονται για μία μεγάλη Ευρώπη των λαών και πως ότι γίνεται είναι η μοναδική τους σωτηρία (όπως και τότε). Μάλιστα, όπως και τότε, θα τους επιτρέπουμε να εκλέγουν αντιπροσώπους με τους οποίους θα συνομιλούμε στο ίδιο βέβαια προσβλητικό και επιτακτικό ύφος.
Οπως και τότε, όσοι εξοντώνονται, απλώς θα “φεύγουν” και όσοι αντιδρούν θα φορούν ειδικά περιβραχιόνια, θα βρίσκονται σε απομόνωση και θα στερούνται το φαγητό ....
Ετσι αργά ή γρήγορα θα εξοντωθούν όλα τα μιάσματα, τα ανθρώπινα σκουπίδια που λέγονται Ελληνες.

Η εξόντωση των Ελλήνων σύντομα θα είναι γεγονός, είναι καθαρή επιδίωξη με τις ίδιες αρχές και αντιλήψεις, αλλά με άλλα μέσα. Οι αντιλήψεις, οι θεωρίες, οι πρακτικές είναι οι ίδιες, έχουν τροποποιηθεί μόνο ελαφρώς οι μέθοδοι, όμως ειλικρινά δεν ξέρουμε, αν όπως και τότε, θα λειτουργήσουν φούρνοι για να αποτεφρώνουν τους νεκρούς ...
Η ουσία παραμένει η ίδια : η Ελλάδα μετατρέπεται σε ένα μεγάλο στρατόπεδο συγκέντρωσης με ανθρώπους που έχουν πειστεί ότι είναι ανήμποροι και ότι μόνο έτσι θα σωθούν (όπως και τότε): WILLKOMMEN IN GRIECHENSWIΤZ !!!.
Αυτό που εφαρμόζουν οι Γερμανοί και οι άλλοι της Ε.Ε. είναι μία σύγχρονη γενοκτονία, ένα νέο ολοκαύτωμα, που εμφορείται από τις ίδιες ακραίες ναζιστικές αντιλήψεις και τις ίδιες επιδιώξεις. Σήμερα δεν λέγονται εθνικοσοσιαλιστές, αλλά νεο-φιλελεύθεροι, παραμένουν όμως στην ίδια πηγη και δεξαμενή σκέψης, στην ίδια λογική και στις ίδιες επιδιώξεις.
Οι αλληγορίες, αν και φαίνονται ακραίες, στην πραγματικότητα δεν είναι. Στο βάθος τους έχουν την ίδια βάση, την ίδια θεωρητική ταυτότητα, τις ίδιες αντιλήψεις. Μας μισούν, μας βλέπουν ως κατώτερους και υπάνθρωπους και έχουν τις ίδιες πάντοτε επιδιώξεις.
Μόνο η ενεργός αντίσταση θα τους διώξει. Μόνο η ενεργός αντίσταση θα τους νικήσει.
Οποια και όποιος είναι παθητικός, ας κάτσει να υπομένει τα μαρτύρια του στρατοπέδου συγκέντρωσης που έχουν στήσει, του νέου Αουσβιτς: του GRIECHENSWIΤZ ...


ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ : ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ !!!

ΤΟ ΕΥΡΩ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ - ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΑΜΕΣΩΣ !!!

                      ΤΟ ΕΥΡΩ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ
                                   ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΑΜΕΣΩΣ !!!

Σκοπός της επιστολής μου αυτής είναι να καταλάβουν όλοι οι λαοί της Ευρώπης και όλοι οι σκεπτόμενοι άνθρωποι αυτό που παίζεται στις πλάτες τους με το Ευρώ και που τελικά θα μας οδηγήσει, αν δεν αντιδράσουμε όλοι μαζικά και συντεταγμένα.
Το Ευρώ έχει πολλά δομικά προβλήματα ως νόμισμα που δημιουργήθηκε για να λειτουργεί στα πλαίσια της νεο-φιλελευθέρης οικονομίας που έχει επιβληθεί στην Ε.Ε. . Είναι δομικά σχεδιασμένο για να συγκεντρωθεί στα χέρια μιας ολιγαρχίας και συγκεκριμένου κράτους ή κρατών. Στον καπιταλισμό, νόμισμα περιορισμένης κυκλοφορίας δεν είναι δυνατόν να υφίσταται και να κυκλοφορεί παρά μόνο ως συλλεκτικό. Το ποιός συλλέγει το προκαθορισμένης κυκλοφορίας ευρώ για να κατέχει τα κράτη και τους λαούς, το δείχνει η μέχρι σήμερα πορεία του.
Πέρα όμως από αυτό, οι λαοί της Ευρώπης οφείλουν και πρέπει να αντιληφθούν μιαν άλλη διάσταση της λειτουργίας του Ευρώ που τους θίγει άμεσα, σκόπιμα και ουσιαστικά. Η διάσταση της λειτουργίας αυτής, είναι ενταγμένη στην πιο πάνω πολιτική και αφορά την χρήση του Ευρώ για τις εσωτερικές ανάγκες μίας χώρας.
Οπως θα θυμούνται οι λίγο πιο μεγάλοι, όταν ένα κράτος είχε ανάγκη από την χρήση χρήματος στο εσωτερικό της χώρας και για εσωτερικές ανάγκες (π.χ. μισθοί και συντάξεις) δεν κατέφευγε αναγκαστικά στον δανεισμό, αλλά τις κάλυπτε με την έκδοση εσωτερικού χρήματος. Του χρήματος που είχαν όλα τα κράτη και το ονομάζαμε “εθνικό”. Αυτό το χρήμα, όχι μόνο ήταν δωρεάν, χωρίς κόστος για τους κρατικούς προϋπολογισμούς, αλλά με μία λελογισμένη διαχείριση, εξασφάλιζε και επιπλέον πόρους εσωτερικής ανάπτυξης μίας οικονομίας. Με το δωρεάν για το κράτος χρήμα αυτό καλύπτονταν σχεδόν όλες οι ανάγκες του αποκαλούμενου κοινωνικού κράτους (εκπαίδευση, υγεία, ασφάλεια, αθλητισμός και χώροι του, πολιτισμός, επιδόματα σε ανήμπορους κλπ.) και βέβαια μισθοί και συντάξεις. Παράλληλα, το χρήμα αυτό μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και για λειτουργίες που έχουν σχέση με την αποκαλούμενη ανάπτυξη κατά το μέρος που αφορούσε πράγματα που παράγονταν στο κράτος αυτό. Ολα αυτά δεν στοίχιζαν στο κράτος τόκους και επιβαρύνσεις, παρά μόνο το κόστος του χαρτιού.
Με το Ευρώ, όλο αυτό το αναγκαίο χρήμα εμείς και τα κράτη μας δεν το έχουμε δωρεάν, αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να το δανειστούμε ως συνάλλαγμα , ως ξένο χρήμα, με την έκδοση ομολόγων από το κράτος μας που επιβαρύνονται με μεγάλους τόκους. Αυτοί που χάνουν και πληρώνουν τους τόκους αυτούς είναι οι λαοί της Ευρώπης. Αυτοί που κερδίζουν είναι οι δανειστές τους: οι μεγάλες τράπεζες, τα μεγάλα κεφάλαια.
Και δεν είναι βέβαια μόνο το επιπλέον κόστος αυτό που σε ετήσια λειτουργία είναι τεράστιο και έχει καταχρεώσει όλα τα ευρωπαϊκά κράτη και τους λαούς τους. Επειδή το χρήμα αυτό χρησιμοποιείται κυρίως για την λειτουργία του κοινωνικού κράτους, επιβάλλεται στις κυβερνήσεις να μειώνουν ή να καταστρέφουν δομές του κοινωνικού κράτους προκειμένου να εξοικονομήσουν χρήματα και να μειώσουν τον όγκο του δανεισμού τους. Δεν είναι δηλαδή αρκετό το γεγονός ότι πληρώνουμε τόκους για το χρήμα μας που έπρεπε να είναι δωρεάν όπως πριν και ισχυροποιούνται με τα κέρδη από αυτό οι τραπεζίτες και οι κάτοχοι μεγάλων κεφαλαίων, αλλά απαιτούν από εμάς να έχουμε λιγότερη παιδεία και εκπαίδευση, λιγότερα και χειρότερα νοσοκομεία, μικρότερους μισθούς και συντάξεις, μικρότερα και λιγότερα επιδόματα βοήθειας σε ανήμπορους, προκειμένου να διατίθενται ολοένα και λιγότερα δανεικά χρήματα για τις αιτίες αυτές. Αυτός είναι ο κανόνας του Ευρώ: μέγιστο κρατικό χρέος 60% του ΑΕΠ και ετήσια κρατικά ελλείμματα μικρότερα του 3% του ΑΕΠ. Οι άθλιοι αυτοί κανόνες επιβάλλουν στα κράτη την μείωση των δαπανών τους για το κοινωνικό κράτος, αλλά και ακόμα για την ίδια την αποκαλούμενη “ανάπτυξή” τους, ώστε ο,τιδήποτε νέο να πέφτει στα χέρια των τραπεζών και του μεγάλου κεφαλαίου, αλλά και ό,τι έχει ένα κράτος να ξεπουλιέται σε αυτούς προκειμένου να καλυφθούν τα ελλείμματά του για να είναι σύμφωνα με τους ανωτέρω κανόνες.
Το Ευρώ συνεπώς επιτίθεται στους ανθρώπους, στις κοινωνίες και στα κράτη και τους επιβάλλει να χρεώνονται με τόκους για τις εσωτερικές τους ανάγκες, για το κοινωνικό κράτος για τις διαδικασίες ανάπτυξης. Τα κέρδη των τόκων του κεφαλαίου σημαίνουν και είναι λιγότερη παιδεία, λιγότερη υγεία, μικρότεροι μισθοί και συντάξεις, λιγότερα επιδόματα βοήθειας. Σε όλα τα χρήματα που έχετε στα χέρια σας πρέπει να υπολογίζετε ότι υπάρχει ένας ποσοστό ετήσιου τόκου που πρέπει εσείς (δηλ. το κράτος σας) να το επιστρέψετε στους δανειστές του χρήματός σας. Εκαναν δηλ. όλους τους ανθρώπους στην ευρωζώνη να εργάζονται για τους δανειστές τους χρήματός τους, χωρίς μάλιστα να τους το πουν και χωρίς να τους αφήνουν να το καταλάβουν. Με τον τρόπο αυτό και σε όφελος μόνο των τραπεζιτών και των μεγαλοκεφαλαιούχων, αυτό που οι φίλοι της Ε.Ε. ονομάζουν κοινωνικό κεκτημένο θα είναι συνεχώς λιγότερο, μικρότερο και πιο φτωχό, αφού θα αφαιρείται από αυτό είτε με τους τόκους είτε με τις πολιτικές λιτότητας (είτε και με τα δύο) ολοένα και μεγαλύτερο μέρος και πάντοτε εις βάρος αυτών των κονδυλίων, που αφορούν το κοινωνικό κράτος και την λειτουργία του ή για την πληρωμή των τόκων για τα δάνεια της λειτουργίας του.
Το πρώτο που έχουμε να κάνουμε είναι να αντιληφθούμε τα πιο πάνω. Τι συμβαίνει και πως λειτουργεί αυτό το νόμισμα.
Αν θέλουμε η Ε.Ε. να υπάρχει και να λειτουργεί υπέρ των λαών της πρέπει να την αλλάξουμε εκ βάθρων, ολοκληρωτικά και να χτίσουμε μία νέα, που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των ανθρώπων και των λαών και να σέβεται την ιδιαιτερότητά τους.
Το πρώτο που έχουμε να κάνουμε και το πιο κατανοητό από όλους (γιατί κάποιοι ίσως να έχουμε και πολιτικές θέσεις που προσβλέπουν σε μία άλλη κοινωνία) είναι να απαιτήσουμε, να οριστεί πανευρωπαϊκά ένα ποσό κατά κεφαλήν για το κοινωνικό κράτος για την κοινωνική δαπάνη. Ας πούμε 2.000 Ευρώ ανά κάτοικο ετησίως. Το ποσό αυτό θα πρέπει να καταβάλλεται δωρεάν από την Ε.Κ.Τ. σε κάθε κράτος στην αρχή του χρόνου και να διατίθεται αποκλειστικά για το κοινωνικό κράτος και τις δαπάνες του. Με τον τρόπο αυτό θα αποκατασταθεί το κοινωνικό κράτος και το κοινωνικό κεκτημένο στις χώρες τις ευρωζώνης.
Αν αρνηθούν, θα πρέπει αναγκαστικά για να προστατευθούν οι άνθρωποι, οι κοινωνίες, οι λαοί και τα κράτη, να αποχωρήσουμε από το νόμισμα αυτό που εξυπηρετεί τα πιο άγρια συμφέροντα του κεφαλαίου.
Αντίστοιχη, πρέπει να είναι και η χρηματοδότηση των κρατών για να δημιουργήσουν μηχανισμούς παραγωγικής ανασυγκρότησης, όχι προς όφελος των ισχυρών, αλλά με την κυριότητα και προς όφελος των λαών και των ανθρώπων.
Εμείς από την κατεστραμμένη Ελλάδα, σας καλούμε να προσυπογράψετε, να μεταφράσετε και να διαδώσετε το κείμενο αυτό σε όλους τους λαούς της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης και σε όσες συλλογικότητες γνωρίζετε, μετέχετε και εμπιστεύεστε, αλλά και να διοργανώσουμε πανευρωπαϊκό ηλεκτρονικό δημοψήφισμα και συναντήσεις για τον σκοπό αυτό.


ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΑΜΗΤΣΑΣ
ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
ΕΛΛΑΔΑ

   

ΕΚΛΟΓΙΚΟ

ΕΚΛΟΓΙΚΟ Οι περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν τις εκλογές, (όπως και την κοινωνική τους πορεία που είναι και πορεία ζωής) σχεδόν μονοσήμ...