Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΟΡΥΦΗΣ ΤΗΣ Ε.Ε. ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ Μην τους αφήνετε να σας παραπληροφορούν και να σας δουλεύουν. Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΟΡΥΦΗΣ της Ε.Ε. της 21/7/2011 είναι η σύνοδος διανομής της Ελλάδας.


ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΟΡΥΦΗΣ ΤΗΣ Ε.Ε. ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ
Μην τους αφήνετε να σας παραπληροφορούν και να σας δουλεύουν.

Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΟΡΥΦΗΣ της Ε.Ε. της 21/7/2011 είναι η σύνοδος διανομής της Ελλάδας.
Εάν κάποιος μελετήσει την πορεία του διεθνούς συστήματος δεν θα έχει παρά ελάχιστες αμφιβολίες για το πραγματικό αντικείμενο της έκτακτης συνόδου κορυφής της Ε.Ε. της 21/7/2011.
Η ίδια η ιστορία της Ε.Ε. και το λειτουργικό λογισμικό της (γιατί ιδρύθηκε, ποιοι οι σκοποί της, ποιες οι δράσεις της και το περιεχόμενο της «νομοθεσίας» της, από πού επηρεάζονται οι αποφάσεις, ποιοι και πως ορίζονται σε θέσεις κλειδιά) δεν αφήνει κανένα περιθώριο σε οποιοδήποτε σοβαρό αναλυτή να αναρωτηθεί για τον σκοπό της συνόδου κορυφής: διανομή και πλιάτσικο.
Και μην περιμένετε τίποτα έντονες διαστάσεις και διασπάσεις με εθνικά κριτήρια. Το διεθνές κεφάλαιο και οι «ευρωδιεθνιστές»[1], έχουν τους ίδιους βασικούς μετόχους, τα ίδια αφεντικά και αυτά έχουν ορίσει τον διεθνή καταμερισμό, τους τομείς του καθενός. Ούτε κανένας σοβαρός «ανταγωνισμός» θα υπάρξει για το πλιάτσικο και την διανομή, αυτά είναι για να τα πουλάνε στους λαούς και στους ανθρώπους ως κοινωνικούς και πολιτικούς στόχους και θέσφατα για την «ευτυχία» των λαών και την «επιτυχία» των ίδιων των πολιτικών. Τα ίδια τα στοιχεία των οργάνων τους, του Ο.Ο.Σ.Α. και του Π.Ο.Εμπορίου, αποδεικνύουν ότι ολοένα και λιγότερες πολυεθνικές εταιρείες κατέχουν ολοένα και μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη και του παγκόσμιου πλούτου.  Αυτό είναι το αποτέλεσμα του δήθεν «ανταγωνισμού» … .
Οι τομείς λοιπόν και τα βασικά ποσοστά του πλιάτσικου της Ελλάδας και του υπόλοιπου ευρωπαϊκού νότου έχουν μοιραστεί από το διεθνές διευθυντήριο. Απομένουν τα μικροποσοστά και οι μικρορυθμίσεις με δήθεν εθνικό προσανατολισμό για να καλυφθούν οι εσωτερικές τριβές, ανάγκες και διανομές της Ελλάδας.
Υπάρχουν κάποιοι «Ευρωηλίθιοι», που πιστεύουν στην ισχυρή Ευρώπη και μάλιστα ως αντίπαλο δέος στις Η.Π.Α. . Πλανώνται πλάνην οικτράν . Μια προσεκτική και βαθιά ματιά στις μετοχικές συνθέσεις των μεγάλων τραπεζών και των μεγάλων πολυεθνικών του δυτικού κόσμου θα αποδείξει ότι οι βασικοί μέτοχοι είναι πάνω – κάτω οι ίδιοι άνθρωποι και εταιρείες τους. Θα αποδείξει ίσως ότι οι λεγόμενες πολυεθνικές εταιρείες είναι περισσότερο μονοεθνικές από όσο θα περιμένατε. Αυτό μάλιστα δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας ειδικής ικανότητας κάποιων, αλλά συστήματος. Το σύστημα αυτό ξέρετε πως το λένε … .  Φτιάχτηκε και ελέγχεται από τους ίδιους και λειτουργεί στα μέτρα τους. 
            Μην περιμένετε λοιπόν τίποτα χοντρούς και άγριους τσακωμούς, έχουν λάβει οι πολιτικοί ηγέτες των λαών τις εντολές και τις κατευθύνσεις τους και αλλού παίζεται το πραγματικό παιχνίδι.
            Το πρώτο μέρος του πραγματικού παιχνιδιού έχει να κάνει με την σφαίρα επιρροής του «δυτικού διευθυντηρίου». Κάποιοι εκτός συστήματος βρήκαν πόρτες ανοικτές και θέλησαν να εισβάλουν σε οικονομικά εδάφη κυριαρχίας και εκμετάλλευσης του «δυτικού κόσμου». Οσοι το έκαναν πρέπει να αποτραπούν και να νικηθούν. Για ψάξτε για παράδειγμα να δείτε σε ποιες χώρες είχαν αρχίσει να δημιουργούν βάσεις και επενδύσεις π.χ. οι Κινέζοι (τυχαία το αναφέρουμε). Όταν ψάξετε θα μείνετε με το στόμα ανοικτό[2]. Να γιατί η «κρίση χρέους» χτύπησε την πόρτα κάποιων και γιατί οι «διεθνείς οίκοι αξιολόγησης», αυτά τα εγκληματικά όργανα του συρφετού τους, τους κατέδειξαν. Όχι επειδή ήταν χρεωμένοι (χρεωμένα είναι όλα τα κράτη), αλλά ως υποψήφιοι «αποστάτες» που πρέπει να τιμωρηθούν.  Να γιατί τα μνημόνια περιέχουν όρους αποκλειστικού δανεισμού και απαγόρευσης δανεισμού από «τρίτους». Αν η Ελλάδα επρόκειτο πράγματι να χρεοκοπήσει, τα δυτικά αφεντικά θα ξεφόρτωναν τα δάνειά τους και θα τα φόρτωναν π.χ. σε Κινέζους και Ρώσους (και πάλι τυχαία η αναφορά των κρατών) που ήθελαν διακαώς να τα αναλάβουν (μαζί με την σφαίρα επιρροής). Θα πουλούσαν σε αυτούς τα ελληνικά ομόλογα και θα γλύτωναν από το χρεοκοπημένο ελληνικό κράτος … . Είναι συνεπώς σαφής ο σκοπός και τα συμπεράσματα:
-           Η Ελλάδα δεν πρόκειται να χρεοκοπήσει, ούτε επρόκειτο ποτέ να χρεοκοπήσει όσο ανήκε στην ίδια σφαίρα κατοχής συμφερόντων (εδώ αδιαφορούν π.χ. για τις καθυστερήσεις στην κατάθεση των φορολογικών δηλώσεων, ενώ κανονικά θα έπρεπε να τρέχουν, αφού έχουν δήθεν άμεση ανάγκη σε ρευστό),       
-    Η Ελλάδα θα ξεπουληθεί οριστικά σε αυτούς για να ελέγχουν και να απομυζούν τα πάντα και να μην μπορούν να εισέλθουν άλλοι στις σφαίρες επιρροής τους με τίποτα !!!.
-           Η ελληνική κοινωνία θα σαρωθεί και θα αποσαρθρωθεί για να μην μπορεί να αντισταθεί και να δημιουργήσει κάτι δικό της.
-           Οι πολίτες θα εξαθλιωθούν και θα εκφοβιστούν, ώστε να διασφαλιστούν υψηλές αποδώσεις υπεραξίας στην παραγωγή λόγω μικρού κόστους (χαμηλά μεροκάματα, ανύπαρκτο κοινωνικό κράτος, ελάχιστες συντάξεις κλπ.) και συνεχής κοινωνική υποτέλεια. 
-           Θα τοποθετηθούν μόνιμοι οικονομικοί και πολιτικοί τοποπαρατηρητές, οι οποίοι θα συνεργάζονται στενά με τα «αφεντικά» και θα ακολουθούν τις εντολές τους κλπ. κλπ. κλπ. . Δεν είναι κάτι καινούργιο, πάντα συνέβαινε, απλά θα επιταθεί και θα λάβει θεσμική μορφή.
           
            Το δεύτερο μέρος του πραγματικού παιχνιδιού και κυριότερο σε παγκόσμιο επίπεδο έχει να κάνει με το ίδιο το σύστημα του καπιταλισμού. Υπενθυμίζουμε ότι ο καπιταλισμός δεν είναι κατά βάση ένα παραγωγικό σύστημα, δεν έχει σκοπό την παραγωγή αλλά την κερδώα εκμετάλλευσή της. Κέρδος στο κέρδος, φούσκα έκδοσης και χρήσης χρήματος εις χάριν της «ανάπτυξης» στην φούσκα χρήσης χρήματος, υπήρξε τεράστια ζήτηση και παραγωγή χρήματος με αποτέλεσμα το κυκλοφορούν χρήμα του πλανήτη να είναι πολλές φορές πολλαπλάσιο της ονομαστικής χρηματικής αξίας του (εκεί έφτασε η ηλίθια ανθρωπότητα να λογίζει τα πάντα με το χρήμα).  Το σύστημα φράκαρε και μπλοκαρίστηκε από την απληστία και την σχιζοφρένεια των αφεντικών και πρέπει να κάνει μία επωφελή για αυτούς «διόρθωση», που οπωσδήποτε υπακούει σε σκοπιμότητες. Οι βασικοί τρόποι για αυτό είναι τρεις : η αύξηση της χρηματικής αξίας του πλανήτη, να χάσουν κάποιοι τα λεφτά τους ή την αξία τους, ο πόλεμος και η καταστροφή.
Αυτοί έχουν επιλέξει και εφαρμόζουν τους δύο πρώτους, χωρίς ποτέ να λένε όχι στο πόλεμο. Τον πόλεμο τον μετέρχονται ως απειλή.
Βασικά ένα σύστημα καπιταλισμού θα μπορούσε να διορθώσει πληθωριστικά: ανεβάζοντας τις χρηματικές αξίες των αγαθών-πλανήτη, ώστε να έλθουν πιο κοντά στα χρηματικά διαθέσιμα, τα οποία θα μπορούν να υλοποιηθούν ευχερέστερα[3]. Αυτό το κάνει, αλλά στην παρούσα φάση – φούσκα δεν είναι αποτελεσματικό. Αλλωστε η αύξηση των τιμών μειώνει το εύρος κατανάλωσης και μην ξεχνάμε ότι το σύστημα υλοποιεί τα κέρδη του (παραγωγικές υπεραξίες) στην κατανάλωση (εμπορικές υπεραξίες).   Δεν τους αρκεί αυτό και μόνο ως εργαλείο υποταγής των λαών τους είναι χρήσιμο, αλλά και συνάμα επικίνδυνο.
Θα πρέπει συνεπώς κάποιοι να χάσουν τα λεφτά τους. Η σύνοδος κορυφής έχει σε μεγάλο βαθμό αυτό το αντικείμενο. Όχι αν κάποιοι θα χάσουν τα λεφτά τους (αυτό είναι προαποφασισμένο από το διευθυντήριο), αλλά ποιοι εκτός διευθυντηρίου–συστήματος θα χάσουν τα λεφτά τους και πόσα … και επίσης ποιοι θα αναλάβουν τις δραστηριότητές τους. Η πρώτη καθαρή ματιά βλέπει ότι τα χρήματά τους θα τα χάσουν κάποιοι μικρομεσαίοι, κάποιοι φορείς τους (π.χ. ασφαλιστικά ταμεία) και κάποιοι τοπικοί κεφαλαιούχοι. Η δεύτερη καθαρή ματιά ανακαλύπτει ότι βασικό θέμα της συζήτησης της συνόδου κορυφής είναι το πιο πάνω: πόσα και ποιοι ακριβώς θα χάσουν από την δήθεν “αναδιάρθρωση”, κούρεμα ή άλλη πρακτική μείωσης των χρεών (ήτοι της χρηματοπιστωτικής φούσκας) και ποιοι θα τους διαδεχθούν. Το πλιάτσικο δηλαδή δεν πρόκειται να γίνει μόνο σε επίπεδο εθνικής δημόσιας περιουσίας, αλλά και σε επίπεδο ιδιωτικής δραστηριότητας. Το παιχνίδι είναι απλό και δοκιμασμένο :
- σε πρώτη φάση τρομοκρατούνται οι εκτός συστήματος «επενδυτές». Οσοι δηλ. έχουν «επενδύσει» σε ομόλογα προβληματικών κρατών. Η τρομοκρατία έγκειται στην λογική της μη εξεύρεσης λύσης για το πρόβλημα του χρέους ή στην εξεύρεση λύσης που θίγει τα άμεσα οικονομικά συμφέροντα των «επενδυτών». Είναι σαφές ότι πολλοί από αυτούς ή εταιρικά μορφώματα (ιδίως εάν πρόκειται για πρόσωπα που έχουν την οικονομική τους εγκατάσταση σε κράτη που κινδυνεύουν), έχουν υπολογίσει πότε θα λάβουν τα χρήματα αυτά και που θα τα χρησιμοποιήσουν. Τα έχουν δηλ. άμεση ή σχεδόν άμεση ανάγκη.
   - η τρομοκρατία, ο φόβος ολικής απώλειας των «επενδύσεών» τους ή καταστροφικών καθυστερήσεων, τους εξαναγκάζει σε πώληση των ομολόγων και χρεογράφων τους εν γένει σε εξευτελιστικές τιμές. Το σύστημα απορροφά τα ομόλογα και τα συγκεντρώνει χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες.  
- στην συνέχεια και αφού έχει λάβει χώρα το πλιάτσικο των πλουτοπαραγωγικών εθνικών πηγών και επενδύσεων και σε χρόνο σχεδόν παράλληλο (με ελαφρά καθυστέρηση) το σύστημα κάνει δύο – τρία πράγματα:
α) συμφωνεί σε λύσεις μείωσης του συνολικού χρέους, τέτοιας ώστε να υπάρξει και κέρδος για το ίδιο (π.χ. αγόρασαν τα ομόλογα προς 20% της ονομαστικής τους αξίας και το χρέος «κουρεύεται» στο 30% !!!). Με την τακτική αυτή «κουρεύεται» και μειώνεται και η χρηματοπιστωτική φούσκα που περιγράψαμε.  
β) μοιράζει τις επιχειρήσεις και τις δραστηριότητες των ντόπιων «επενδυτών», οι οποίες έχουν εν τω μεταξύ καταρρεύσει … ή όσες θέλει να διατηρήσει τις εξαγοράζει με ελάχιστο τίμημα. Προκειμένου να διασώσουν τα ελάχιστα οι «επενδυτές» (ντόπιοι κεφαλαιούχοι) πωλούν όσο – όσο. Οσοι ανήκουν σε διεθνείς συμμορίες ή τους είναι χρήσιμοι «διασώζονται» ως συμμέτοχοι ή υπεργολάβοι προκειμένου να συγκροτηθεί η αναγκαία εσωτερική τάξη μεταπρατών (compradores).
γ) το τρίτο μέρος αφορά τον λαό και την κοινωνία της υπό κατοχή χώρας, όπου ακολουθείται η πολιτική διαβαθμισμένης εξαθλίωσης. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει γενική εξαθλίωση της κοινωνίας, απώλειας κάθε αξιοπρέπειας, από την οποία διασώζονται κάποιοι με την δημιουργία νέων κοινωνικών στρωμάτων και επαγγελματικών ενδιαφερόντων, ώστε να αποφευχθεί η ενότητα και ομοψυχία του λαού. Η συστημική πυραμίδα εξακολουθεί να λειτουργεί στην καθημαγμένη κοινωνία, η οποία εργάζεται με μεγάλα ποσοστά κέρδους για τα «αφεντικά» της.    

Οι ανωτέρω τακτικές έχουν ήδη ξεκινήσει να εφαρμόζονται και στην Ελλάδα. Απλά η έκτακτη σύνοδος κορυφής σηματοδοτεί την είσοδο στην φάση της οριστικής υλοποίησης. Οι αποφάσεις που θα ληφθούν ασφαλώς θα εμφανιστούν ως παράθυρο για την σωτηρία της Ελλάδας, ως διαφαινόμενο ή συζητούμενο σχέδιο και όχι ως τελική απόφαση. Θα δείτε δε ότι αποφασιστική συμμετοχή στην δήθεν «λύση», την πρότασή της (φερ’ ειπείν) δεν θα έχουν τα μεγάλα ευρωπαϊκά κράτη (Γερμανία – Γαλλία), αλλά κάποια άλλη χώρα …  (υπάρχει σκοπιμότητα και σε αυτό).
Αυτό που θα αποφασίσουν είναι η διανομή των επιμέρους ιδιωτικών δραστηριοτήτων, π.χ. ο τομέας των εργολαβιών όπου διαγκωνίζονται μία γερμανική και μία γαλλική εταιρεία ή ο τομέας των τραπεζών για το ποιες και με ποια ποσοστά θα συνεχίσουν να υπάρχουν στην ελληνική αγορά μαζί με την τράπεζα των δύο RR. Τέτοιου τύπου είναι οι διαβουλεύσεις Γερμανών και Γάλλων και επ’ αυτών επέρχονται οι προ-συμφωνίες. Α… και που είστε, μην περιμένετε καμία ενεργοποίηση των CDS σε οποιαδήποτε φάση της «λύσης». Κανείς από αυτούς που τα αγόρασαν δεν πρόκειται να πάρει τα λεφτά της ασφάλειάς του … είναι και αυτό μια επιπλέον διόρθωση του συστήματος και πίεση. 

Εμείς ως ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ έχουμε ήδη δώσει λύσεις στον ελληνικό λαό στον οποίο ανήκουμε, λύσεις αυτάρκειας και παραγωγικής ουσίας και θα δώσουμε και πολλές άλλες μαζί με τις τακτικές αντίστασης στην ολική υποδούλωση που σχεδιάζουν.
Στον ίδιο τον τρομοκρατημένο και εξαπατημένο λαό μένει να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει. Είναι δική μας, είναι δικη σας η απόφαση.
Εμείς ως Ελληνες δεν αφήσουμε τον ραγιαδισμό να υπάρχει στην χώρα μας, θα τον εξαφανίσουμε.

ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ: ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ, ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΟΥ 




[1] Ειρωνικός όρος
[2] Για ψάξτε τα αποκλειθέντα PIIGS για παράδειγμα …
[3] Μην ξεχνάμε ότι ο καπιταλισμός είναι το κατ’ εξοχήν υλιστικό σύστημα.

ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ : Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΧΕΙΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ.


ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ : Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΧΕΙΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ.
ΣΤΟΧΟΣ Η ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΕΟΣ

Στόχος του κινήματος μας είναι η συγκρότηση μιας κοινωνίας ίσων ανθρώπων που θα λειτουργεί για να καλύπτει τις ανάγκες τους.
Στόχος του κινήματος είναι η απαλλαγή των Ελλήνων από το ειδεχθές χρέος.

1. Πώς και με ποιους θα αρνηθούμε το χρέος.

Μια σειρά οικονομολόγων έχουν εκδηλώσει τις αντιρρήσεις τους για το χρέος και με εξορκισμούς του στυλ «άρνηση του χρέους»  ή «πτώχευση», θεωρούν πως δίνουν λύση στην κοινωνία και στο πρόβλημα. Στην καλύτερη περίπτωση περιγράφουν με αδρές, απροσδιόριστες και λειτουργικά αόριστες αρχές διάφορες οικονομικές και οικονομίστικες πρακτικές (γενικές αρχές) κάποιες προτάσεις τους. Εάν οι λύσεις ήταν τόσο εύκολες στην πραγμάτωσή τους, τότε θα συνιστούσαν αντιπρόταση και θα είχαν ακολουθηθεί από πολλούς Ελληνες. Στην πραγματικότητα πρόκειται περισσότερο για συνθήματα παρά για επεξεργασμένες λύσεις. Στην πραγματικότητα εντάσσονται σε ένα στενό οικονομίστικο πεδίο, σε μία λογική που επικεντρώνει και εστιάζει μόνο στο χρέος και αφήνει θολό το υπόλοιπο της ελληνικής (αλλά και παγκόσμιας) πραγματικότητας. Η ελληνική πραγματικότητα ¨λέει¨, δείχνει και αποκαλύπτει πως η Ελλάδα και η ελληνική κοινωνία είναι συνολικά και σε κάθε επίπεδο πτωχευμένη, ποικιλότροπα, συνδυαστικά και ολικά. Κάθε της επίπεδο και θεσμός είναι βιασμένος και κατεστραμμένος, δεν αποδίδει. Η δική μας ανάλυση καταλήγει στο συμπέρασμα, ότι μέσα στο παγκόσμιο σύστημα και με τον διεθνή παγκοσμιοποιημένο καταμερισμό λύσεις υπακοής και υποτέλειας δεν μπορούν να αποδώσουν. Για τον λόγο αυτό η συγκρότηση του Ελληνικού Μοντέλου είναι αναγκαία και είναι έτοιμη και επεξεργασμένη από το κίνημά μας.

2. Ελλάδα, η χώρα του « παρά- …»  
Στην χώρα που λέγεται Ελλάδα, η πραγματικότητα δείχνει πως οι μόνοι θεσμοί που λειτουργούν και αποδίδουν πραγματικά είναι αυτοί που έχουν μπροστά τους ως πρώτο συνθετικό την πρόθεση «παρά»: παρακράτος, παρακυβέρνηση, παραοικονομία, παρα-αθλητισμός, παρά-δικαιοσύνη, παρά-στοίχημα, παρεκκλησία κλπ. (είδαμε τελευταία να αποκαλύπτεται το παρα-αθλητικό, παρα-τζογαδόρικο σύστημα). Είναι μία ομολογία πτώχευσης και αποτυχίας του κράτους ως θεσμού, να εμπνεύσει και να εφαρμόσει, να ρυθμίσει δίκαια και ουσιαστικά την κοινωνική ζωή. Τούτο οφείλεται και στα πρόσωπα που ενσαρκώνουν τους θεσμούς και στο νομικό πλαίσιο που διέπει την λειτουργία του κράτους (Σύνταγμα, νόμοι, διατάξεις κλπ. …).
Την πτωχευμένη Ελλάδα της παρένθεσής αυτής καμία άρνηση καταβολής του χρέους δεν την γλυτώνει και δεν την αλλάζει, απλά της δίνει οξυγόνο και μηχανική υποστήριξη, όπως κάνει και το ίδιο το χρέος και τα μνημόνια. Στην πραγματικότητα κανείς δεν ασχολείται με την ζωή του ασθενούς ελληνισμού και ελληνικού κράτους, αλλά με τα τεχνικά μέσα υποστήριξης, το κόστος τους και εν τέλει με τα όργανά του, τα οποία κάποιοι θέλουν να τα αποκτήσουν σε τιμή ευκαιρίας. Αυτή δυστυχώς είναι η εικόνα της πραγματικότητας σήμερα.
Οι «λύσεις» που δίνονται ένθεν κακείθεν δεν μας πείθουν, δεν ανοίγουν τον φακό για να εξετάσουν όλη την χώρα, δεν βλέπουν την φάκα παρά μόνο το τυρί, δεν κοιτούν το δάσος, αλλά μόνο το δέντρο.
Για τον λόγο αυτό συγκροτήσαμε το «ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ» και ελπίζουμε σε αυτό, ως τον φορέα της πραγματικής ανατροπής και αλλαγής.

3.         ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ «ΛΑΪΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ»

Πρώτα από όλα οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί στις κινήσεις μας και να εγκαταλείψουμε τις στενά οικονομίστικες θεωρήσεις. Το ζήτημα του χρέους  είναι κοινωνικό και ανθρωπιστικό, ταξικό και εθνικό ταυτόχρονα και αφορά την κοινωνική πτώχευση και πρώτιστα την καταστροφή της ζωής των ανθρώπων, την ατομική και κοινωνική αχρήστευσή τους, το αδιέξοδο.
Εργαλεία μας, πρέπει και οφείλουμε ως ένα βαθμό και σημείο που εμείς θα επιλέξουμε, θα πρέπει δυστυχώς να είναι και κάποιες συστημικές παραδοχές και αξίες, ώστε να διαμορφωθεί εντός και εκτός Ελλάδας ένα κλίμα ουσιαστικής στήριξης και υποστήριξης των δικαίων του Ελληνικού λαού. Το ίδιο είναι αναγκαίο για να εννοήσει ευχερέστερα ο λαός μας τα δίκαιά του.

Α.        Το πρώτο μέλημα μιας πραγματικά πατριωτικής κυβέρνησης του ελληνικού λαού, αλλά και κάθε Ελληνα είναι ο από κάθε άποψη και σκοπιά έλεγχος του χρέους. Αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα κάθε οφειλέτη και κυρίως καθενός που μετέχει σε μία συλλογικότητα, όπως είναι το ελληνικό κράτος, να γνωρίζει τι τελικά έλαβε και τι πληρώνει. Ιδίως με τους όρους που υφίσταται ένα τεράστιο χρέος στην Ελλάδα της απόλυτης αδιαφάνειας, των σκοτεινών συμφερόντων, της «κουρτίνας» που δεν διαπερνά το φώς της γνώσης και της αλήθειας, αλλά και με βάση όσα βλέπουμε να υφίστανται γύρω μας. Διότι, εάν τα δις του χρέους τα βλέπανε να ρέουν γύρω μας, σε σχολεία, νοσοκομεία, λιμάνια, πλατείες και άλλες υποδομές, θα ήμασταν ηθικά τουλάχιστον πεπεισμένοι, ότι τα ποσά του χρέους έχουν μία πραγματική βάση. Αντίθετα, αυτό που βλέπουμε στην Ελλάδα είναι εγκατάλειψη και απουσία, έλλειψη ακόμα και στοιχειωδών και αυτονόητων υποδομών και λειτουργιών. Αρα αυτόθροο είναι το συμπέρασμα πως κάτι συμβαίνει, κάτι δεν πάει καλά !!!.  Με τόσα χρήματα (χώρια οι ευρωπαϊκές επιχορηγήσεις), άλλη θα έπρεπε να είναι η εικόνα της Ελλάδας.
Το επόμενο συμπέρασμα είναι ή ότι τα λεφτά δεν ήλθαν ποτέ στην χώρα ή ότι κάποιοι τα διασπάθισαν ή ότι συνέβησαν και τα δύο. Οποιαδήποτε σοβαρή, έντιμη και εν τέλει πατριωτική κυβέρνηση όφειλε να έχει εξετάσει και τα δύο ενδεχόμενα και η δική της πρωτοβουλία είναι αναγκαία για να δώσει κύρος ημεδαπό και διεθνές στις διαδικασίες ελέγχου.  Επειδή καμία τέτοια διάθεση δεν δείχνουν, αυτός είναι και ένας καλός επιπλέον λόγος και για να υποπτευόμαστε πως κάτι συμβαίνει και για να τους διώξουμε από την εξουσία. Η απροθυμία και η άρνησή τους να προβούν στα αυτονόητα αποτελεί σοβαρότατη ένδειξη συμμετοχής του πολιτικού συστήματος σε απάτη ή απιστία εις βάρος του ελληνικού λαού.
Ο έλεγχος του πραγματικού χρέους, πρέπει για ευνόητους λόγους να γίνει από τουλάχιστον τρεις (3) διαφορετικές επιτροπές, με διεθνή συμμετοχή, στην οποία θα μετέχουν όχι μόνο οικονομολόγοι, αλλά και νομικοί, πολιτικοί και άλλοι, επιφανείς αλλά και άνθρωποι από το λαό που έχουν μία ελάχιστη σχετική γνώση. Είναι σαφές ότι κάποιοι μπορούν να εκφοβιστούν ή να εξαγοραστούν, για τον λόγο αυτό οι επιτροπές πρέπει να είναι και πολλές και πολυμελείς. Αυτές οι επιτροπές πρέπει να καταλήξουν σε ανεξάρτητα μεταξύ τους πορίσματα για το πραγματικό ύψος του χρέους, ελέγχοντας εάν και ποια ποσά τελικά εκταμιεύτηκαν προς τα κρατικά ταμεία (πως, πότε και που), εάν και ποια ποσά αποτελούν κεφάλαια δανεισμού και ποια έξοδα και τόκους και τι είδους τόκους (κεφαλαιοποιήσεις, ανατοκισμούς κλπ.). Η εκτίμησή μας μέχρι σήμερα δείχνει ότι τα πραγματικά κεφάλαια των δανεισμών είναι γύρω στο 30% (εκτιμούμε ως ανώτερο δυνατό το ποσοστό 37%) και τα υπόλοιπα είναι παράνομοι και καταχρηστικοί τόκοι και έξοδα – προμήθειες. Αυτή είναι η καταρχήν εκτίμησή μας και προφανώς αυτό θέλουν να κρύψουν κάποιοι που είναι ή νοιώθουν ένοχοι και συνένοχοι, αλλιώς το πρώτο που όφειλαν να πράξουν ήταν και είναι ο πλήρης και εκ βάθρων έλεγχος του χρέους. Οφειλαν να προβούν σε πλήρη επανέλεγχο του ειδεχθούς χρέους και των συμβάσεων που υπογράφτηκαν έως 20 και 30 χρόνια πριν, πηγαίνοντας στην βάση του, όσο πίσω χρονικά και εάν είναι αυτή.
Εμπιστοσύνη σε διεθνείς οργανισμούς για να διενεργήσουν το έλεγχο δεν έχουμε. Γνωρίζουμε καλά τις επιρροές και τα λόμπυ σε αυτούς.
Τα πορίσματα θα πρέπει να εκτιμηθούν ουσιαστικά και νομικά, ώστε να υπάρξουν δικαστικές διεκδικήσεις για την μείωση του χρέους σε νόμιμα και θεμιτά επίπεδα. Τα ίδια τα πορίσματα θα αποτελούν δικαίωση των λαών, χτύπημα στις διεθνείς άθλιες πρακτικές και θα δίνουν και το ηθικό δικαίωμα στον ελληνικό λαό να απαιτήσει την απομείωση ή την άρνηση του χρέους. Κάνουμε λόγο για άρνηση διότι τελικά ίσως να αποδειχθεί πως μας οφείλουν επιστροφή χρηματικών ποσών: ότι έχουμε δώσει περισσότερα από όσα δικαιούνται κάποιοι.

Β.        Παράλληλα και ταυτόχρονα με την άρνηση του χρέους θα πρέπει να ξεκινήσει ο εσωτερικός ποινικός και διοικητικός έλεγχος των υπευθύνων, αλλά και η ουσιαστική λογοδοσία για τα πεπραγμένα και για τους χειρισμούς. Είναι αδιανόητο να μην έχει λογοδοτήσει κανείς, είτε μετείχε ενεργά στα δανειακά εγκλήματα, είτε τα απέκρυπτε είτε μας αποκοίμιζε.
Ολοι οι ανωτέρω έχουν ένα βαθμό συμμετοχής ή συνέργειας στα εγκλήματα εις βάρος του ελληνικού λαού και πρέπει να λογοδοτήσουν στην δικαιοσύνη και στον ελληνικό λαό. Όπως και πρέπει να λογοδοτήσουν ως διαχειριστές και επί της ουσίας των ενεργειών και επιλογών τους. Ως αδικήματα, αυτά της απάτης και της απιστίας, βρίσκονται στην πρώτη γραμμή και θα πρέπει να οδηγηθούν οι υπαίτιοι στην δικαιοσύνη και να καταδικαστούν, παρά τον αντισυνταγματικό νόμο περί ευθύνης υπουργών. Αντίστοιχα μπορούν να ευσταθήσουν και κατηγορίες για ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Ας καταστούν κατηγορούμενοι, ας απολογηθούν, ας καταδικαστούν οι ένοχοι και ας προσφύγουν μετά στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για παράνομες διώξεις και καταδίκες με μεταγενέστερο δυσμενέστερο ποινικό νόμο (υπάρχει απάντηση και για ένα τέτοιο ισχυρισμό τους). Η διαδικασία αυτή και θα αποδείξει και θα λυτρώσει και θα αποκαθάρει ως αναγκαία «κάθαρσις» αρχαιοελληνικής τραγωδίας την κοινωνία. Θα καταδείξει στην Ελλάδα και στο εξωτερικό τους ένοχους και θα αποκαθάρει από τις ενοχές τον διαπομπευόμενο ελληνικό λαό.
            Είναι βέβαια ευνόητο ότι οι ανωτέρω διαδικασίες θα πρέπει να γίνουν από μια κυβέρνηση που θα ανήκει πραγματικά στον ελληνικό λαό και όχι στο σάπιο πολιτικό καθεστώς που ευθύνεται για όλα τα ανωτέρω.
            Με τις διαδικασίες αυτές ξεκινά και εξελίσσεται η διαδικασία νόμιμου προσδιορισμού του χρέους, αποκάθαρσης της κοινωνίας και εν τέλει απελευθέρωσης της ελληνικής κοινωνίας, διότι είναι βέβαιο πως και υπόδουλη είναι και σκληρότερη υποδούλωση απεργάζονται οι ίδιοι οι υπεύθυνοι για τα εγκλήματα του χρέους κύκλοι. Είναι δε βέβαιο ότι το χρέος δεν είναι πραγματικό και νόμιμο.

Γ.         Ταυτόχρονα με τις πιο πάνω διαδικασίες και ευθύς εξαρχής, θα πρέπει να καταγγελθούν και να παύσουν να ισχύουν οι αντισυνταγματικοί όροι των δανειακών συμβάσεων – μνημονίων. Αυτοί που θέτουν υπό συνταγματική κηδεμονία την χώρα και παραδίδουν και τις τρεις συνταγματικές εξουσίες (εκτελεστική, νομοθετική, δικαστική) στα χέρια των δανειστών, αλλά και αυτοί που καθιστούν υπέγγυα για τα δάνεια την ανεκχώρητη ή κοινόχρηστη περιουσία του κράτους. Το νομικό πλαίσιο της απαγόρευσης της κατάχρησης δικαιώματος είναι επαρκέστατο για να γίνουν όλα τα ανωτέρω και εφαρμόζεται στο σύνολο των εννόμων τάξεων του πλανήτη και στις διατάξεις του διεθνούς δικαίου. Τα ανωτέρω συγκροτούν ένα νομικό και ουσιαστικό πλαίσιο πλεονεκτημάτων ουσίας για τον ελληνισμό, ένα πραγματικό οπλοστάσιο. Προτάσεις όπως η παράλληλη έκδοση από το κράτος ανταλλακτικής μονάδας δίνουν ζωή και την δυνατότητα δράσης για τα επόμενα χρόνια. Μετά θα μπορούμε ως λαός ψύχραιμα να αποφασίσουμε για την θέση και την πορεία της χώρας.
            Το πώς θα προχωρήσει η Ελλάδα με ασφάλεια σε ένα τέτοιο περιβάλλον, το έχουμε επίσης επεξεργαστεί στο ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ και είναι έτοιμο, επεξεργασμένο, πολύπλευρο και πολυσύνθετο ένα σχέδιο ουσιαστικής αναμόρφωσης της χώρας, το Ελληνικό Μοντέλο κοινωνίας και ζωής. Αφορά την ζωή του ανθρώπου ακόμα και πριν γεννηθεί και την οργάνωση της κοινωνίας σε ουσιαστική βάση. Η αξιοποίηση των ταλέντων και των δυνατοτήτων των Ελλήνων και η υλοποίηση της θέλησής τους σε εργασιακό επίπεδο αποτελούν επίσης άξονες πολιτικής κοινωνικού μετασχηματισμού. Το πλαίσιο αυτό, που είναι ουσιαστικά το κλειδί της επιβίωσης του ελληνισμού (ίσως και του πλανήτη) θα δοθεί στην δημοσιότητα τμηματικά τις επόμενες ημέρες. Είναι απλό, κατανοητό, συγκεκριμένο και πάνω από όλα εφαρμόσιμο και αποτελεσματικό άμεσα, σε ελάχιστο χρόνο.

Δ.        Ένα βασικό κομμάτι σύνθετης πολιτικής και νομικής αντιμετώπισης του χρέους που εισάγει το ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ και το διαφοροποιεί από οικονομολογικές αναλύσεις που ασχολούνται μόνο με το τι είναι το χρέος και όχι με την συνολική αντιμετώπισή του, είναι το ζήτημα της διαφορετικής εκτίμησης και θεώρησης του χρέους. Το χρέος σήμερα εμφανίζεται μόνο ως χρηματικό, μόνο ως οικονομική απαίτηση. Η θεώρηση του κινήματος είναι πως το χρέος και η θεώρησή του θα πρέπει να μεταβληθεί σε κοινωνική – ανθρωπιστική. Τότε, όχι μόνο θα αποτελεί πραγματική αποτύπωση της ζοφερής πραγματικότητας, αλλά και θα παρέχει την δυνατότητα επίκλησης θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων αναγνωρισμένων παγκοσμίως από το διεθνές δίκαιο.
Οποιοδήποτε Δικαστήριο ή διεθνής οργανισμός στον οποίο τυχόν θα συρθούμε αρνούμενοι καταβολές επί επαχθών παρανόμων δανείων (η έρευνα θα καταδείξει πια από τα δάνεια είναι παράνομα και επαχθή) ή θα προσφύγουμε για την ακύρωση ή την ρύθμισή τους, είναι βέβαιο ότι δεν μπορεί να ξεπεράσει και θα πρέπει να σταθμίσει τον τεθέντα χαρακτήρα του χρέους ως ανθρωπιστικού – κοινωνικού και να μας δικαιώσει για ένα ή για κάποιους από τους λόγους που θα προκύπτουν.
            Μέχρι τότε οφείλουμε να προστατεύσουμε την Ελλάδα και τον εαυτούς μας: τον ελληνικό λαό και να διώξουμε την κομματική φαυλοκρατία.
Οφείλουμε να συνταχθούμε κάτω από την σημαία του λαϊκού κινήματος και να προχωρήσουμε όντας αποφασισμένοι, αιφνιδιάζοντας, ανατρέποντας, μη ανακοινώνοντας πως, πότε και ποιες κινήσεις θα γίνουν στην σκακιέρα της μάχης για το χρέος. Οι λογικές και οι κινήσεις του αιφνιδιασμού πρέπει να ανήκουν σε εμάς καθώς ανοίγουμε ένα ουσιαστικό πόλεμο στον οποίο πρέπει να έχουμε την πρωτοβουλία των κινήσεων και την φαντασία στην δράση. Εάν συναντήσουμε τείχη απροσπέλαστα υπάρχουν λύσεις όπως αυτή που είχα προτείνει πέρυσι. Απλά ας σκεφτούμε και ας θέσουμε εμείς τους όρους της πορείας μας.
           
Η συζήτηση στο blog συνεχίζεται ... 

ΕΚΛΟΓΙΚΟ

ΕΚΛΟΓΙΚΟ Οι περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν τις εκλογές, (όπως και την κοινωνική τους πορεία που είναι και πορεία ζωής) σχεδόν μονοσήμ...