Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Η “ΦΙΛΙΑΔΑ”, ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ, ΤΟ ΓΛΩΣΣΙΚΟ και ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ

Η “ΦΙΛΙΑΔΑ”, ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ, ΤΟ ΓΛΩΣΣΙΚΟ και ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ

Α. Η “ΦΙΛΙΑΔΑ”
Την ώρα που η χώρα εκποιείται από την δοτή πολιτική εξουσία και την συντριπτική πλειοψηφία των κοινοβουλευτικών κομμάτων, ένα περίεργο έντονο ενδιαφέρον παρουσιάζεται για δηλώσεις, θέσεις και αποφάσεις του υπουργού Παιδείας Ν. Φίλη.
Δηλώσεις, που είτε είναι πραγματικές είτε τελικά είναι προϊόν μονταζιέρας και σκόπιμης ή ακούσιας παρανόησης κάποιων. Φυσικά δεν θα υπερασπιστούμε κανένα Φίλη. Τον είχαμε άλλωστε καταγγείλει ως φαιδρό αστό και μη αριστερό, ακόμα και πριν βρεθεί το κόμμα του στην εξουσία. Η άποψή μας για αυτόν δεν άλλαξε και δεν αλλάζει. Ομως, από το σημείο αυτό έως το σημείο να βλέπουμε να καθυβρίζεται επειδή είναι “χοντρός” ή για δηλώσεις που δεν έκανε η απόσταση είναι τεράστια, “απέχει παρασάγγας”. Γέμισε το διαδίκτυο με ύβρεις και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς, μια “Φιλιάδα” έχει γραφτεί και συνεχίζει να γράφεται ... .
Ο Φίλης, όπως και το κόμμα του, ανήκει ως αντίληψη και κουλτούρα στον “αστισμό”. Τίποτα ριζοσπαστικό, τίποτα πραγματικά αριστερό ή μαρξιστικό, τίποτα πραγματικά επαναστατικό, εναλλακτικό, ούτε καν διαφορετικό δεν κομίζει στην Ελλάδα και στην ελληνική κοινωνία. Πρόκειται για αστούς που για κάποιους λόγους δεν χωρούσαν στο “λαϊκό” (μπανάλ για αυτούς) ΠΑΣΟΚ και βρέθηκαν απλώς να θέλουν να το υποκαταστήσουν. Αυτή είναι και η “κυβερνώσα τάση” του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, αυτό ήταν και η πλειοψηφία των προσώπων που αναμείχθηκαν με ένα κόμμα που κάποτε ψήφισε το “Μάαστριχτ”, τη νεοφιλελεύθερη ταφόπλακα των λαών της Ευρώπης.
Ο Φίλης λοιπόν και το κόμμα του παίζουν το ίδιο στημένο παιχνίδι σε βάρος του λαού με την ίδια σημαδεμένη τράπουλα και δεν έχουν, ούτε πρόκειται να δώσουν τίποτε άλλο από την ίδια διαχειριστική αστική αντίληψη των πραγμάτων. Χωρίς κανένα ουσιώδες θεωρητικό πρόταγμα, χωρίς καμία φιλοσοφική και πολιτική κατεύθυνση και σταθερά πορεύονται στον δρόμο που χάραξαν οι προηγούμενοι, αναμοχλεύοντας απλώς την κεντρώα σούπα τσιτάτων και αναμνήσεων.
Ολοι πρώτα από όλα, θα πρέπει να σκεφτούμε αν όλο αυτό που γίνεται με τον Φίλη είναι απλά ένα στημένο παιχνίδι εκτόνωσης της κοινωνικής απέχθειας προς την κυβέρνηση, χωρίς μάλιστα ουσία. Αν πάλι πρόκειται για την “μονταζιέρα της Ν.Δ.” είναι εύκολο να εννοηθεί η αθλιότητα της ποιότητας όσων την διαχειρίζονται.
Στα περί “πριγκηπόπουλων και βασιλιάδων” ο Φίλης αδικείται. Αυτό που διαβάσαμε είναι μία παιδαγωγική αντίληψη που είναι ορθή κατά τη γνώμη μας και έχει να κάνει με την προστασία του παιδιού από την καλλιέργεια ακραίων εγωιστικών ιδεαλισμών.
Επίσης στα περί “αρχαίων” όσα είδαμε από μία εκδήλωση, επίσης τον αδικούν. Το “παρά φύσιν” που είπε δεν αφορά τα αρχαία ελληνικά, αλλά το φαινόμενο του εβδομαδιαίου εκπαιδευτικού προγράμματος της Α’ Γυμνασίου που περιλαμβάνει διδασκαλία αρχαίων ελληνικών 3 ώρες και νέων ελληνικών 2 ώρες.
Οσο για το ζήτημα, εάν πρέπει να διδάσκονται τα αρχαία ελληνικά στο γυμνάσιο στην αρχαία γλώσσα και όχι από μετάφραση αυτό δεν είναι ένα τωρινό ζήτημα, αλλά ένα ζήτημα που απασχολεί δεκαετίες τον εκπαιδευτικό και τον πολιτικό κόσμο και κατ’ επέκταση και την κοινωνία. Βέβαια όλα αυτά είναι στην ουσία τους αστικά αναμασήματα της αυτής αντίληψης, που δεν κομίζουν υπό την μία ή την άλλη άποψη και εκδοχή τους τίποτα νέο στην εκπαίδευση και δεν θεραπεύουν τα ζητήματα της εκπαίδευσης και της γλώσσας. Ισως περισσότερο, αμφότερες οι εκδοχές, να αφορούν τα φροντιστήρια και όχι την ουσία της γνώσης.
Αυτό όμως που πραγματικά μας θλίβει είναι η σωματομετρική κριτική που του κάνουν κάποιοι. Θεωρούμε πως είναι έξω από κάθε ανθρώπινη, πολιτισμένη και δημοκρατική δεοντολογία να καθυβρίζεται κάποιος επειδή είναι χοντρός, αδύνατος, ψηλός, κοντός, τυφλός, μουγγός ή με κάποιο άλλο είδος διαφορετικότητας και αναπηρίας. Αυτό μας φέρνει πολύ πίσω όλους και πρέπει να σταματήσει.
Ας κρίνουμε με βάση την αξιοσύνη του καθενός για το αξίωμα το οποίο ασκεί και όχι με τον φασιστικό πήχη της σωματομετρίας.
Αυτό που μας ενδιαφέρει λοιπόν είναι το γεγονός ότι ο Φίλης, πέρα από την ταύτισή του με τη νεοφιλελεύθερη κυβέρνησή του και την άμεση συμμετοχή στα εγκλήματα της κατά του λαού και της Ελλάδας, αποδεικνύεται και “ολίγιστος” (όπως και διαχρονικά η συντριπτική πλειοψηφία των υπουργών παιδείας) να αλλάξει ουσιωδώς και προς το συμφέρον του λαού το εκπαιδευτικό σύστημα. Είναι ένας κοινός και κοινότυπος αστός διαχειριστής που οι μόνες αναδιατάξεις που μπορεί να κάνει στην παιδεία είναι ανασχηματισμοί στο ίδιο πλαίσιο στην ίδια κουλτούρα και αντίληψη.
Β. ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ, ΤΟ ΓΛΩΣΣΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ & Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ

Το γλωσσικό ζήτημα είναι τόσο παλιό όσο και η έννοια της Ελλάδας και οπωσδήποτε στη νεότερη μορφή του προϋπάρχει ουσιαστικά της δημιουργίας του νεοελληνικού κράτους. Το ζήτημα έχει φυσικά φιλοσοφικές και πολιτικές διαστάσεις και ήταν ενεργός η συμμετοχή των πολιτικών κομμάτων στην διαμόρφωση και επιλογή της γλώσσας. Αυτονόητα, το γλωσσικό ζήτημα είχε και έχει έντονα ταξικά και εν γένει πολιτικά χαρακτηριστικά.
Αν και κατά βάση “δημοτικιστές”, αφού ο λαός πρέπει να κατανοεί, να μιλάει και να διαβάζει την γλώσσα που χρησιμοποιεί το κράτος και αντίστροφα, δεν μπορούμε τελικά να δικαιώσουμε καμία από τις αντιμαχόμενες πλευρές, γιατί αυτές κατέληξαν να αναλώνονται σε αντιμαχίες, αντί να λειτουργήσουν προς το συμφέρον του λαού και την ουσία των πραγμάτων. Προφανώς αυτό συνέβη και επειδή οι κούφιοι εξουσιαστές μοιράστηκαν και στο στρατόπεδο των “δημοτικιστών” και άρχισαν να το διευθύνουν και να το ορίζουν.
Στην δική μας φιλοσοφική αντίληψη και θέση η “γλώσσα”, ως φαινόμενο που εξαρτάται άμεσα από τον ανθρώπινο εγκέφαλο και εκφράζεται από ομάδα ελεγχόμενων από τον εγκέφαλο οργάνων του ανθρώπινου σώματος, είναι φαινόμενο και ιδιότητα του ανθρώπου και προφανώς δικός του κώδικας επικοινωνίας που είναι συνεχώς ζωντανός και εξελισσόμενος μαζί με τον άνθρωπο και τις ανάγκες του για έκφραση. Αυτή η διαδικασία δεν μπορεί να τίθεται εντός αυστηρότατων πλαισίων και κανόνων, ούτε να περιορίζεται από σχολαστικισμούς της γραμματικής και του συντακτικού, αλλά ούτε και από πολιτικές επιδιώξεις.
Στην Ελλάδα το ζήτημα αντιμετωπίστηκε με τον πόλεμο μεταξύ δύο γλωσσών με επίπλαστους κανόνες ( της “καθαρεύουσας” που π.χ. έκλεινε την λέξη “σπερματσέτο” και της “δημοτικής” που καταργούσε γραμματικά φαινόμενα παρότι ο λαός τα χρησιμοποιούσε συχνά και αυθόρμητα π.χ. το απαρέμφατο ή τύπους μετοχών, διαμορφώνοντας μία γλώσσα που απαγορεύεται να εκφράσει σειρά εννοιών και καταστάσεων).
Αυτό για το οποίο αναρωτιόμαστε, έχοντας μία γλώσσα με τεράστιο γλωσσικό πλούτο και πλούτο τύπων και μέσων έκφρασης, είναι το ποιος ή τι δίνει το δικαίωμα σε κάποιον να αποκλείσει την χρήση αυτού του πλούτου και να τσιμεντώσει την γλώσσα με αυθαίρετους, ημιτελείς ή ανεπαρκείς κανόνες, ορίζοντας και περιορίζοντας τα μέσα επικοινωνίας και τον ίδιο τον κώδικα επικοινωνίας, αν και αυτός μπορεί να είναι κατανοητός και χρήσιμος.
Η θέση μας είναι ότι πρέπει να φτιαχθεί και να αφεθεί να λειτουργήσει μία γλώσσα που θα χρησιμοποιεί και θα εκμεταλλεύεται ολόκληρο τον ιστορικό πλούτο της ελληνικής γλώσσας, μία γλώσσα με ανοικτούς κανόνες που θα δέχεται ως σωστό και το “της πόλης” και το “της πόλεως”, εφόσον με τον τρόπο αυτό οι άνθρωποι μπορούν να επικοινωνήσουν, που θα ανέχεται και να χρησιμοποιεί το “λέγειν” παράλληλα με το “το να λες” που θα θεωρεί ορθό και το “παρήγαγε” και το “παράγαγε” (στον δεύτερο τύπο π.χ. είναι σαφές ότι ο εγκέφαλος χτυπάει κόκκινο με τα πολλά “α” της λέξης).
Γλώσσα λοιπόν ελεύθερη, ανοικτή και εκμεταλλευόμενη τον ιστορικό πλούτο που θα τον ξαναθέτει ή επαναθέτει σε χρήση. Μόνο έτσι θα ξανασυναντηθούν οι ελληνικές γλώσσες μεταξύ τους, μόνο έτσι θα μπει ο γλωσσικός πλούτος ξανά στην εγκεφαλική ζύμη της λειτουργίας και της έκφρασης και θα εμπλουτιστεί ο λόγος ως μέσο έκφρασης και επικοινωνίας.

Γ. ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΙ Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΝ ΓΕΝΕΙ.
Τιθέμενο ως ερώτημα για προβληματισμό το ερώτημα είναι ρητορικό και καταντά ψευδοερώτημα για να αφήνει τους ανθρώπους να αντιμάχονται χωρίς ουσία και νόημα και κυρίως χωρίς αποτέλεσμα.
Εδώ και αρκετά χρόνια διδάσκονται τα αρχαία ελληνικά και στο γυμνάσιο από το πρωτότυπο αρχαίο κείμενο και ως προς την γραμματική και το συντακτικό τους. Αυτό που παρατηρεί κάποιος είναι ότι τα παιδιά που τα διδάσκονται εξακολουθούν να μην έχουν καμία ουσιαστική επαφή και γνώση της αρχαίας γλώσσας, κανένα ουσιαστικό όφελος από την προσέγγιση της αρχαίας ελληνικής γραμματείας ή του χριστιανικού ευαγγελίου στην πρωτότυπη μορφή τους. Ισως μάλιστα όλο αυτό το πείραμα να δημιουργεί και μεγαλύτερη απέχθεια προς την γνώση της γλώσσας και την επαφή με τον αρχαίο κόσμο, από ό,τι σε κάποιους που δεν διδάχθηκαν αρχαία ελληνικά από το πρωτότυπο αλλά από μεταφράσεις.
Υπάρχει βέβαια πέρα από όσα θα εκτεθούν πιο κάτω και ένα ειδικό πρόβλημα στα μαθήματα γλώσσας, απότοκο του σχολαστικισμού που επικρατεί. Η διδασκαλία είναι προσανατολισμένη κατά 90% στην εκμάθηση εκατοντάδων γραμματικών και κυρίως απίθανων συντακτικών κανόνων, φαινομένων και ορολογιών (τους αγνοούσαν και οι ίδιοι οι αρχαίοι). Ο μαθητής δεν σκέπτεται το κείμενο ή το νόημα όσων διαβάζει, αλλά τον τυπολογικό συντακτικό και γραμματικό κανόνα και ορολογία που πρέπει να χρησιμοποιήσει για να επιβραβευτεί. Αυτά μάλιστα σε μία γλώσσα που συντάσεται με κάθε πιθανό τρόπο, τόσο ως αρχαία, όσο και ως νέα: “Ο Γιάννης παίζει παιχνίδια”, “παιχνίδια παίζει ο Γιάννης”, “ο Γιάννης παιχνίδια παίζει” κ.ο.κ. και όμως το νόημα χάνεται. γιατί ο μαθητής πρέπει να ονοματίζει το συντακτικό φαινόμενο και μάλιστα με την πιστή αποστήθιση ορισμών !!!. Μιλάμε για την απόλυτη ΒΛΑΚΕΙΑ για σχολαστικιστικό σαδισμό, γιατί η γλώσσα είναι μέθοδος επικοινωνίας και αυτό που ήθελε να επικοινωνήσει και να εκφράσει αυτός που είπε ή έγραψε την πιο πάνω φράση είναι ότι υπάρχει κάποιος Γιάννης που παίζει παιχνίδια ... .
Η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών δυστυχώς έχει την ίδια στείρα και βασανιστική αντίληψη και την αναπαράγει. Το νόημα έχει αξία και η κατανόηση και κατάκτησή του και όχι αν πρόκειται για γενική του σκοπού, του μέσου ή της αιτίας ... . Μιλάμε για την απόλυτη γελοιότητα της αμάθειας, απότοκο ενός εκπαιδευτικού συστήματος που ήλθε να διδάξει αρχαία ελληνικά στους Ελληνες με μεθόδους ξένων πανεπιστημίων που απευθύνονται σε ανθρώπους που δεν έχουν καμία επαφή με την ελληνική γλώσσα, που δεν είναι η μητρική του γλώσσα.
Ποτέ δεν φτιάχθηκε και δεν εφαρμόστηκε μία αμιγώς ελληνική μέθοδος διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών που να απευθύνεται σε Ελληνες και να έχει ως στόχο την ανακάλυψη των στοιχείων της γλωσσικής ενότητας και την επαναφορά τους σε χρήση ως σύγχρονων λειτουργικών μέσων έκφρασης.

Δ. ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ “ΖΗΤΗΜΑ”
Το πρόβλημα της εκπαίδευσης ολόκληρης και όχι μόνο του μαθήματος των αρχαίων ελληνικών, είναι ο ίδιος ο προσανατολισμός της και ο τρόπος διδασκαλίας.
Το σχολείο ήταν και ολοένα περισσότερο είναι ένα εξεταστικό κέντρο και όχι ένας τόπος παροχής παιδείας και προσέγγισης της γνώσης. Το σχολείο ήταν και ολοένα περισσότερο είναι ένας τόπος όπου ασκείται ο σχολαστικισμός της στείρας αποστήθισης, της κατά γράμμα αποστήθισης, αυτής που τελικά μαθαίνει τον άνθρωπο να υπακούει σε άνωθεν εντολές χωρίς ο ίδιος να μπορεί να σκεφτεί, να προσεγγίσει τη γνώση, να αναλύσει και να συνθέσει. Αν εξετάσουμε μάλιστα προσεκτικά το περιεχόμενο των βιβλίων που ο μαθητής καλείται να αποστηθίσει τότε καταλαβαίνουμε το χαμηλότατο επίπεδο, αλλά και το επίπεδο βίας στην επιβολή αυτό που κάποιοι θέλουν να παρουσιάζουν ως γνώση. Τα παιδιά μαθαίνουν άλλωστε κανόνες και όχι ουσία, νόημα και νόηση. Ως σχολείο αυτού του τύπου της στειρότητας και του αυταρχισμού, όχι μόνο δεν προσελκύει τα παιδιά στην γνώση, αλλά πράττει το αντίθετο: τα κάνει να μισούν την γνώση, το βιβλίο, την σκέψη.
Κανείς σχεδόν άλλωστε δεν ασχολήθηκε να τους μάθει να σκέπτονται, αλλά ασχολείται με το να τους υποχρεώσει στην αποστήθιση, να τους στερήσει κάθε ικμάδα ελεύθερου χρόνου, να τα εξοντώσει σωματικά και πνευματικά. Αυτό το σχολείο που είναι προσανατολισμένο στην στειρότητα της άκριτης υπακοής και του ψιττακισμού και όχι της ελεύθερης σκέψης και της πραγματικής γνώσης, που είναι προσανατολισμένο στην συνεχή εξεταστική καταπιεστική συστημική αξιολόγηση και όχι στην πραγματική πρόοδο του ανθρώπινου εγκεφάλου και στην απελευθέρωση των δυνατοτήτων και των ταλέντων των μαθητών, αυτό το σχολείο που είναι προσανατολισμένο στον ατομισμό, στην εκπαίδευση πειθήνιων εργαζόμενων και στην επαγγελματική αποκατάσταση και καθόλου στην πρόοδο του ανθρώπινου μυαλού, στην κριτική αλλά και δημιουργική σκέψη, στην ατομική για τον κάθε μαθητή, αλλά και ομαδική - δημοκρατική συνεργατική κοινή κατάκτηση της γνώσης είναι κυριολεκτικά ΓΙΑ ΠΕΤΑΜΑ. Σε αυτό το “σχολείο”, όσα αρχαία ελληνικά και να διδαχθούν οι μαθητές δεν πρόκειται να αγγίξουν την αρχαία Ελλάδα, την γλώσσα και την σκέψη της, το πιθανότερο είναι να την μισούν και σε λίγες ημέρες να έχουν ξεχάσει τους εκατοντάδες γραμματικούς και συντακτικούς κανόνες, που εφηύρε ο διδακτικός σχολαστικισμός.
Κύριοι και κυρίες της εξουσίας, της κάθε εξουσίας, τα σχολεία σας είναι για πέταμα. Βολεύεστε με το να παράγετε ανθρωποειδή και ρομπότ ανίκανα να σκεφτούν αυτόνομα και να σας κρίνουν, έτοιμα να υπακούσουν σε εντολές, αλλά κανείς δεν σας δίνει το δικαίωμα να έχετε κατεστραμμένη νεολαία σε μια κατεστραμμένη Ελλάδα.
Αν θέλετε να έχετε σκεπτόμενους μαθητές και ανθρώπους το σύστημα και το περιεχόμενο της διδασκαλίας πρέπει να ανατραπεί και να αλλάξει ριζικά.
Χρειαζόμαστε παιδεία της γνώσης και όχι παιδεία της υποτέλειας και της άνοιας.
Αν θέλουμε ως κοινωνία να αγαπήσουμε και να κατακτήσουμε την γνώση πρέπει να την κάνουμε θελκτική και ουσιαστική και να δώσουμε στους μαθητές την μέθοδο προσέγγισης και κατάκτησής της, την έρευνα, την ανάλυση, την σύνθεση και πολλά άλλα.
Εμείς ως ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ, πάνω σε προγενέστερα κείμενα μέλους μας, έχουμε προτείνει και αναλύσει ποια είναι η μέθοδος της πραγματικής γνώσης στα σχολεία:

και έχουμε σχεδιάσει και αναλύσει το “δικό μας Πανεπιστήμιο”: http://laikometopo.blogspot.gr/2011/07/blog-post_20.html
Είναι αλήθεια ότι κάτι πήγε να εισαγάγει από το πρώτο κείμενο ο Γ.Α. Παπανδρέου (ήταν μέτοχός τους από το 2004), όμως αυτό προϋποθέτει υπουργό παιδείας και ομάδα αποφασισμένη να προχωρήσει σε πραγματική και επαναστατική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση προς όφελος του ανθρώπου, του λαού και της Ελλάδας.


 Για εμάς είναι ευνόητο ότι τα πιο πάνω κείμενα κρύβουν πραγματικές επαναστάσεις και είναι το ίδιο βέβαιο ότι τα συμφέροντα και η διάχυτη βλακεία και ηλιθιότητα στην Ελλάδα θα πολεμήσουν την επανάσταση της γνώσης, γιατί την θεωρούν προνόμιό τους, όπως κάποτε τα ίδια συμφέροντα πολεμούσαν την δημοτική υπέρ της πλαστής γλώσσας της καθαρεύουσας, όπως πάντοτε τα συμφέροντα και οι εξουσίες δεν θέλουν να έχει πραγματική γνώση και πραγματική παιδεία και μόρφωση ο λαός.

ΕΚΛΟΓΙΚΟ

ΕΚΛΟΓΙΚΟ Οι περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν τις εκλογές, (όπως και την κοινωνική τους πορεία που είναι και πορεία ζωής) σχεδόν μονοσήμ...