Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

 

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Α. ΑΛΗΘΕΙΑ ή ΙΔΕΑΛΙΣΜΟΣ ;

Στον αντίποδα της αλήθειας, της επιστήμης, της γνώσης βρίσκεται ο ιδεαλισμός. Είναι το αντίθετο και αντώνυμό της.

Ιδεαλισμός (εκ της πλατωνικής “ιδέας”, που έχει την βάση της στον Τιμαίο τον Λοκρό – προφανώς και στους “πυθαγόρειους”) είναι η πανάρχαια αντίληψη και πρακτική ότι τα πράγματα είναι έτσι επειδή έτσι πιστεύουμε εμείς πως είναι, χωρίς να μπορούμε να προσδιορίσουμε το “γιατί”, το “αίτιο” και την φύση του.

Η “θεωρία των ιδεών” είναι η απώτατη και ανώτερη ποιοτικά έκφραση του ολοκληρωτισμού και της αυθαιρεσίας. Η αλήθεια δεν ανάγεται σε κάτι αποδείξιμο και πραγματικό αλλά σε μία άγνωστη “ιδέα”, την οποία δεν μπορούμε όλοι να αντιληφθούμε (παρά μόνο οι “άριστοι”). Αυτοί δε που μπορούν να την αντιληφθούν, δεν μπορούν να την ορίσουν, να την αναλύσουν, παρά μόνο να την περιγράψουν και να την ερμηνεύσουν (σ.σ. “κατά το δοκούν” πάντα).

Συνεπώς κατά την “ιδέα” και τους θιασώτες της, τα πάντα εξηγούνται με αναγωγή στο πλάσμα της ιδέας, που είναι πάντα τέλειο, ίσταται εκτός του κοινώς αισθητού και οφείλει να καθοδηγεί τα γήινα μέσω της πίστης και της υπακοής σε όσους έχουν το “χάρισμα” της αντίληψής της ... .

Το φιλοσοφικό μαθηματικό ολοκλήρωμα της ιδέας δεν βάλλεται, αυτοπροστατεύεται πάντα από το αξίωμα που του προσδίδουν οι “άριστοι” αντιλήπτορες και ερμηνευτές του.


Β. Λίγη ιστορία ...

Η θεωρία των ιδεών ανακαλύπτεται και εξελίσσεται στον αρχαίο ελληνικό κόσμο που λόγω της επιστήμης και της φιλοσοφικής της προσέγγισης έχει γεννηθεί παράλληλα η δημοκρατία, η αιτιοκρατία, έχουν ξεθεμελιωθεί δοξασίες, βασιλιάδες, αριστοκράτες, ιερατεία και κινδυνεύουν ένα σωρό “παραδόσεις” ανισότητας, άνευ πραγματικής απόδειξης.

Για τον λόγο αυτό και σε αντίδραση με την αλήθεια των πραγμάτων, με την αλήθεια και τα δίκαια του ανθρώπου, με την αλήθεια της ισότητας, με την αλήθεια της επιστήμης που εξηγεί και ανακαλύπτει αλλιώς τον άνθρωπο και τον κόσμο, γεννιέται η “ιδέα” και ο “ιδεαλισμός”.

Αν και στον “Φαίδωνα” ο Σωκράτης εμφανίζεται να έχει μία πρακτική αντίληψη της “ιδέας”, που δεν αποκλείει την επιστημονική ανακάλυψή της και κυρίως της αιτίας της, ο μαθητής του Πλάτωνας, προχωρά στο έργο του σε μεταφυσική αξιοποίησή της για να αιτιολογήσει καθετί όπως βολεύει τον ίδιο και την κοινωνική τάξη του.

Αυτά που αποκαλούμε “ολοκληρωτισμό”, αυταρχισμό, ανισότητα, κοινωνική αδικία και όλα τα παράγωγά τους έχουν την θεωρητική τους τεκμηρίωση στην “ιδέα” και στην θεωρία της. Εδράζονται πάντα σε ιδεαλιστικά κατασκευάσματα που είναι τεκμηριωμένα σε νεφελώδη αξιώματα, που δεν μπορούν να αντιληφθούν ως υπάρξεις και να ερμηνεύσουν άλλοι πλην των εκ γεννετής “αρίστων”.

Ενώ η επιστήμη μπορεί σήμερα να αναγνωρίσει ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε όμοιοι, ίδιοι βιολογικοί μηχανισμοί με τις ίδιες ανάγκες και στο μέλλον θα μπορεί να εξηγήσει τις επιμέρους διαφοροποιήσεις με αποδεικτική πληρότητα, αυτοί εγκαθιδρύουν και εξυπηρετούν την ανισότητα, την εκμετάλλευση και τις διακρίσεις υπέρ των αρίστων (ανθρώπων, ομάδων, εθνών, κρατών) στο ιδεαλιστικό αξίωμα ότι αυτοί φτιάχτηκαν από την “ιδέα” του άριστου, επικυρίαρχου των άλλων. Την δοξασία αυτή ενισχύουν με το επιχείρημα ότι εάν δεν υπήρχαν αυτοί θα υπήρχαν κάποιοι άλλοι επικυρίαρχοι διότι ο “θήτης”, απλός λαός, προλετάριος, δούλος, δεν είναι ικανός από μόνος του να διαχειριστεί την ζωή του και ο κόσμος δεν θα είχε “τάξη” εάν δεν υπήρχαν αυτοί ... .

Πέρα από την απόδειξη της αρχαίας δημοκρατίας, που στα θέατρα – εκκλησίες του δήμου της αντιμάχονταν οι δύο κόσμοι, και στα επιτεύγματά της, η σύγχρονη απόδειξη είναι τα επιτεύγματα των φιλοσοφικών και πολιτικών ρευμάτων του μαρξισμού και του αναρχισμού. Αποτελούν την επαναφορά της επιστήμης, την αλήθειας, του ορθού λόγου, της δημοκρατικής αρχαιότητας στην ζωή των ανθρώπων. Και δεν πρέπει να λησμονηθεί ότι οι αρχές και τάσεις αυτές της φιλοσοφίας, της πολιτικής, των κοινωνιών και των ανθρώπων πολεμήθηκαν βάναυσα από αυτοκρατορίες και ιερατεία και εξαφανίστηκαν τα ντοκουμέντα τους.


Γ. Η μαρξιστική σοβιετική επανάσταση αποτέλεσε και αποτελεί ένα τεράστιο πείραμα πραγματικής προόδου της ανθρωπότητας. Ανέβασε και εξίσωσε τον καταφρονεμένο “μη άριστο” άνθρωπο. Κατέρριψε όλα τα πολιτικά και φιλοσοφικά αξιώματα των “ιδεών” του ολοκληρωτισμού και ανάγκασε τους ιδεαλιστές να αλλάξουν πορεία σε κάθε χώρα που πιέζονταν, προφασιζόμενοι ότι οι σοφοί τους ανακάλυψαν νέες “ιδέες”.

Σε εσωτερικό δομικό φιλοσοφικό πλαίσιο (ανεξάρτητα από τον συνεχή πόλεμο της διεθνούς ιδεαλιστικής συμμορίας των αποικιοκρατών) η κατάρρευση είχε ένα βασικό ουσιαστικό στοιχείο – λόγο. Τα μαρξιστικά κράτη με ευθύνη των ανθρώπων που είχαν την ηγεσία τους (πολιτική και πνευματική) υπέπεσαν σε μία θεμελιώδη αντίφαση, ενώ η θεωρία και ο λόγος ύπαρξής τους ήταν η αλήθεια της ισότητας, της ομοιότητας, η επιστημονική, ορθολογική τεκμηρίωση της αλήθειας, υπέπεσαν στο “αμάρτημα” του ιδεαλισμού: διαμόρφωσαν μία τάξη “αρίστων” εδραζόμενων στην ιδέα της ανωτερότητας έναντι των λοιπών λόγω της κομματικής τους ανέλιξης. Από την ώρα που ο κομματικός ιδεαλισμός σάρωσε την αλήθεια της ισότητας, της ομοιότητας και δημιουργήθηκε τάξη αρίστων στα πρότυπα του ιδεαλισμού, από την ώρα που δημιουργήθηκε η “ιδέα της σοβιετικής επανάστασης” και του “κόμματος” μαζί με την ιδέα της “αιώνιας κοινωνικής τάξης” (και ας ήταν η εργατική αυτή ή οποιαδήποτε τάξη) χάθηκε, παραμερίστηκε, κυνηγήθηκε και εξοβελίστηκε η αλήθεια της διαρκούς αναζήτησης της αλήθειας, του ορθού λόγου, της εξέλιξης της πραγματικής γνώσης. Ο επαναστάτης, ο αναζητητής της αλήθειας και της γνώσης, ο άνθρωπος που αναλύει, κατανοεί και ψάχνει καταστρέφεται την ίδια στιγμή που “ιδεοποιεί” των εαυτό του, τους άλλους και τα πράγματα. Η γνώση περιέχει αλήθειες, ερωτήματα και απαντήσεις τεκμηριωμένες και όχι αξιωματικές ιδέες στα εξώκοσμα νεφελώματα, που δημιουργούν εκ γεννετής και εκ προορισμού αρίστους. Η γνώση δεν περιέχει θεότητες, αξιώματα, “άριστους”και ιδέες. Οταν αυτά καθορίζουν την κατεύθυνσή της γνώσης η ανθρωπότητα ολάκερη ξαναγυρνά στον φαύλο κύκλο της αυτοκαταστροφής, της προοριστικής απαξίωσης. Τίποτα δεν είναι ο,τιδήποτε επειδή το έπλασε μία ιδέα. Επιστήμη, γνώση, αλήθεια και ιδεαλισμός είναι έννοιες όχι μόνο ασύμβατες, αλλά αντίθετες.

Οταν το πείραμα της σοβιετίας μετατράπηκε σε ιδεαλισμό, από επαναστατικό, εξισωτικό, γνωστικό, μετατράπηκε σε ολοκληρωτισμό. Επαναλαμβάνω ότι η μήτρα του ολοκληρωτισμού είναι ο ιδεαλισμός, γιατί μόνο αυτός φτιάχνει μαθηματικά ολοκληρώματα βασισμένα σε αξιώματα – ιδέες. Αυτοί που κατηγόρησαν την σοβιετία για ολοκληρωτισμό είναι οι θιασώτες και ιερείς του παγκόσμιου ιστορικού και παρόντα ολοκληρωτισμού. Η ιδεαλιστική προσέγγιση και αντίληψη είναι η αιώνια μήτρα των ολοκληρωτισμών, των κοινωνικών διαχωρισμών, των πολέμων, των λεηλασιών ... . Το αποδεικνύει η συνεχής καταδίωξη κάθε ελεύθερης σκέψης, κάθε αντίληψης που είναι έξω από την δική τους προσέγγιση. Με την “ιδέα” της κοινωνικής ειρήνης, της “ευταξίας”, της αρμονικής συμβίωσης, της “αριστείας” της μεταφυσικής του νόμου που οι ίδιοι οι “άριστοι” φτιάχνουν μεταφέροντας το ιδεατό στην γη, φιμώνουν και εξοβελίζουν την ελεύθερη αναζήτηση της γνώσης και της αλήθειας. Την προσδιορίζουν μόνο αυτοί μέσα από τα “ιδρύματά” τους, την τεμαχίζουν, την κονιορτοποιούν, την τεμαχίζουν, την καίνε ξανά μαζί με τα αρχαία ελληνικά συγγράμματα και όταν βρεθούν σε δύσκολη θέση επικαλούνται για όλα τα βλακώδη αξιώματα των ιδεών: Ο Εβραίος είναι κακός γιατί είναι Εβραίος, ο Ρώσος είναι κακός γιατί είναι Ρώσος, ο ξένος είναι κακός γιατί είναι ξένος ... “.


Δ. Η σύγχρονη ναζιστική Ουκρανία, που στηρίζει σύμπασα η “ιδεαλιστική διεθνής” αποδεικνύει το κοινό ολοκληρωτικό DNA του δυτικού κόσμου. Αναδιπλώθηκαν, αλλά δεν άλλαξαν ποτέ. Δίπλα σε αυτό σε αισχρό μόρφωμα γεννήθηκε στο Ντόνετσκ η νεότερη και ίσως η πιο πραγματικά ¨Λαϊκή Δημοκρατία” του πλανήτη. Την πολεμούν σύσσωμοι, δολοφονούν, επιβάλουν στερήσεις σε βασικά αγαθά, δημιουργούν πληρωμένους πεμπτοφαλαγγίτες για να την μετατρέψουν σε “ιδεαλιστική” και να την καταστρέψουν. Ο σκεπτόμενος άνθρωπος, ο άνθρωπος της ελευθερίας οφείλει να στέκεται δίπλα στους πολίτες της λαϊκής δημοκρατίας, να τους ενισχύει με λόγια και με πράξεις, γιατί την ελευθερία τους ακόμα και εάν την στήριξαν σε εθνική προέλευση την ονόμασαν “λαϊκή” , εξισωτική, αληθινή.


Ε. Ο ιδεαλισμός γεννήθηκε από τον άνθρωπο για να αιτιολογήσει τα θεμελιώδη εγκλήματά του έναντι των άλλων. Απέναντι στους θήτες για να “πείσει”, να χειραγωγήσει, να επιβάλει την βία, την στέρηση, τον φόβο και την ίδια την ελπίδα της μετάταξης. Απέναντι στους “άριστους” για να δικαιολογήσει και νομιμοποιήσει τα εγκλήματά τους, καθώς αυτοί ενεργούν δικαιωμάτικά ως όργανα της ανύπαρκτης “υπέρτατης ιδέας”. Στην πραγματικότητα “ιδέες” δεν υπάρχουν. Υπάρχει ύλη, ενέργεια και αίτιο μεταλλαγής αυτών που ουσιαστικά είναι ένα και το αυτό. Ακόμα και τα πιο “ανεξήγητα” είναι στην πραγματικότητα εξηγήσιμα και ο αγώνας της ανθρωπότητας θα πρέπει να είναι η ανακάλυψή τους. Για να ελευθερωθεί ο άνθρωπος θα πρέπει να μην ζει με τον φόβο της επιβίωσης, που σκόπιμα και συστηματικά δημιουργούν οι “ιδέες” και οι ιδεαλιστές. Οταν οι “άριστοι”, οι κυβερνητάδες, οι προφήτες, οι αξιωματούχοι, οι “δικαστές”, οι πλούσιοι, οι ολιγάρχες όλοι και οι κάθε λογής ιδεαλιστές, που λειτουργούν ως ολετήρες της ανθρωπότητας εξαφανιστούν και καταργηθούν, τότε θα έχει κάνει η ανθρωπότητα το πρώτο ουσιαστικό βήμα της απελευθέρωσης και της πραγματικής προόδου.

ΠΑΡΑΜΕΝΩ - ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ !



ΠΑΡΑΜΕΝΩ – ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ !

Σου το λέω καθαρά, πιο καθαρά και απλά δεν γίνεται:

Εάν πιστεύεις ότι στο κέντρο της ζωής και της κοινωνίας μας πρέπει να βρίσκεται ο άνθρωπος και οι ανάγκες του στοιχίσου μαζί μου, δίπλα μου (όχι πίσω ή από κάτω, αλλά δίπλα μου) με την πλήρη απελευθερωτική ισότητα που γεννά η βιολογική μας ίδια ταυτότητα και οι ίδιες ανάγκες μας. Ελα να αλλάξουμε τον κόσμο και να τον κάνουμε ανθρώπινο, δικό σου, δικό μου, όλων των ελεύθερων ανθρώπων με το μοντέλο μας. Ελα να συζητήσουμε το μοντέλο και το πρόγραμμα, έλα να βάλεις την δική σου πινελιά στη νέα ζωή της ανθρωπότητας και να συζητάμε και να αποφασίζουμε συνεχώς την εξέλιξη του. Ο δικός μας κόσμος θέλει τον άνθρωπο πραγματικά ελεύθερο, θέλει την αλήθεια, θέλει την πραγματική ζωή που μας έμαθαν να φοβόμαστε να ζήσουμε.

Εάν πιστεύεις ότι στο κέντρο της ζωής πρέπει να είναι το κέρδος, το χρηματικό κέρδος και όσα σημαίνει: ατομισμό, εκμετάλλευση, καταπίεση, εξαγορές ανθρώπων και όλα τα άλλα, στάσου πίσω από το χρήμα και τους ισχυρούς του κεφαλαίου και πάτα πάνω σε άλλους για να σε πατήσουν οι πιο ισχυροί στην πυραμίδα τους. Είναι βέβαιο ότι η ζωή σου θα είναι στην πραγματικότητα τόσο κενή που θα πεθάνεις πραγματικά “μπατίρης” από αλήθειες και ουσία.

Εάν πιστεύεις ότι στο κέντρο της ζωής πρέπει να είναι το “έθνος”, στάσου πίσω από μία σημαία και ακολούθησε όσους παιανίζουν τους ύμνους τους στο “θεϊκό” έθνος σου. Είναι βέβαιο ότι αφού ανήκεις σε αυτό το έθνος θα είσαι και εσύ παιδί θεών και δεν χρειάζεται να προσπαθήσεις ιδιαίτερα για να κυριαρχήσεις στους μισητούς αλλοεθνείς που σε προσβάλουν πολλές φορές, ακόμα και ανασαίνοντας τον ίδιο αέρα με εσένα. Και μετά πολέμησε και σκότωσέ τους γιατί το έθνος σου και η φυλή σου προορίζεται να κυριαρχήσει στον πλανήτη.

Εάν πιστεύεις ότι στο κέντρο της ζωής είναι η θρησκεία σου, υπάκουσε στις εντολές όσων “θεόσταλτων” ανθρώπων την καθορίζουν και την ορίζουν μαζί με την ζωή σου. Είμαι βέβαιος ότι κανένας πραγματικός θεός δεν θα σχεδίαζε έναν κόσμο με το δικό τους μίσος, γιατί το σύμπαν δεν περιέχει μίσος παρά μόνο αλήθεια.

Είναι αλήθεια ότι μπορείς να ακολουθήσεις όποια δοξασία, ιδέα και αντίληψη θέλεις ή σου έμαθαν να θέλεις ως αναπόδραστη δήθεν ιδιότητά σου.

Εγώ παραμένω άνθρωπος και σε καλώ να σταθούμε μαζί !

ΒΙΟΤΙΣΜΟΣ κατά ΙΔΕΑΛΙΣΜΟΥ


ΒΙΟΤΙΣΜΟΣ κατά ΙΔΕΑΛΙΣΜΟΥ

Θα αλλάξουμε τον κόσμο μόνο φέρνοντας τον άνθρωπο και την αλήθεια στο κέντρο της ανθρώπινης ζωής.
Οι άνθρωποι στον πλανήτη πρέπει να καταλάβουμε τι είμαστε, όχι με βάση τις δοξασίες, αλλά πριν από όλα με βάση την βιολογική μας οντότητα, ώστε η κάλυψη των αναγκών του όντος από την κοινωνική συνύπαρξη να επιφέρει την απελευθέρωση του ανθρώπου και νέα πορεία του όντος και των κοινωνιών του. Μιλάμε για ένα ουσιαστικό προτσές, ένα πείραμα ελευθερίας και ισότητας, με ό,τι συνεπάγεται ως προς την συγκρότηση ελευθεριακών κοινωνιών και όχι κοινωνιών καταπίεσης, καταστολής, ανισότητας και εκμετάλλευσης.
Πρέπει ο πλανήτης να καταλάβει τι σημαίνει “ιδεαλισμός” και ταυτόχρονα “ιδεασμός” και πως η “ιδέα” , το πλατωνικό “ον εκ του μη όντος” εμφυτεύεται ως λογισμικό στο μυαλό των ανθρώπων από την διαδικασία εκπαίδευσης-κοινωνικοποίησης και διαστρέφει την άποψη των ανθρώπων για την ζωή τους και την πραγματικότητα. Ο (ιδεασμός ή) ιδεαλισμός μας κάνει να πιστεύουμε σε πράγματα που δεν υπάρχουν επειδή “έτσι πρέπει” ή “έτσι είναι” … . Ιδεαλισμός είναι η πίστη σε αξιώματα και θέσεις χωρίς επιστημονική τεκμηρίωση και απόδειξη, επειδή έτσι μας επέβαλαν ότι “είναι”. Αντίστοιχα, ιδεαλισμός είναι η επιβολή της πίστης ότι κάποια πράγματα που είναι εφικτά και φυσικά, είναι αδύνατα ή αφύσικα. Ο ιδεαλισμός μας κάνει να πιστεύουμε σε “αλήθειες” που δεν υπάρχουν, σε “ψέμματα” που παρουσιάζονται ως αλήθειες από “αυθεντίες”, σε αξιώματα και όχι σε αποδεδειγμένες γνώσεις. Ιδεαλισμός είναι ο εχθρός της αιτιοκρατίας, της αλήθειας, της λογικής και του “ορθού λόγου”. Ιδεαλισμός είναι η άποψη περί “καλού” και “κακού”, το εργαλείο της κάθε εξουσίας για να κάνει τον άνθρωπο πειθήνιο ανδράποδό της. Ιδεαλισμός είναι το αξίωμα που δημιουργούν και επιβάλουν άλλοι και που δεν τεκμηριώνεται, ούτε στην πραγματικότητα αποδεικνύεται, αλλά χρησιμοποιεί ως απόδειξη το γεγονός ότι το ασπάζονται οι πολλοί. Ομως οι πολλοί το ασπάζονται γιατί επίσης τους επιβλήθηκε ή γιατί δεν αντιλαμβάνονται τον λόγο που συμβαίνει. Αταβιστικά, με κλειστά τα μάτια, με εμπειριστική προσέγγιση … . Τα “θαύματα” του ιδεαλισμού τα γεύεται αιώνες η ανθρωπότητα: ιμπεριαλισμός, φασισμός, ναζισμός, σχετικισμός, αυθαιρεσία, μίσος, λεηλασίες, θάνατοι, κερδοκρατία. Δισεκατομμύρια ανθρώπινες ζωές στον βωμό της θυσίας για “ιδέες” χωρίς αξία, δυστυχία, στερήσεις, πόνος !!!, για ποιον σκοπό ; για τα ψέμματα των ιδεών που φτιάχνονται για να βολεύεται η κάθε εξουσία και να διαιωνίζονται στην ανθρωπότητα τα κατεστημένα ? Και δεν είναι μόνο αυτά, ο “ιδεαλισμός” είναι ένας πραγματικός “ιός”, ένας τρόπος να μαθαίνει ο ανθρώπινος εγκέφαλος, να πιστεύει και να λειτουργεί με την πίστη σε κάθε δοξασία που του εμφυτεύουν στον εγκέφαλο. Το λογισμικό ανανεώνεται στον ανθρώπινο εγκέφαλο και κάθε λογής εξελίξεις των δοξασιών, των ιδεασμών και των ιδεαλισμών μαζί με νέους περνούν στον εγκέφαλο αυτόματα σαν ανανεώσεις και νέα προγράμματα και δεδομένα. Ο άνθρωπος που έμαθε να είναι ιδεαλιστής έχει αυτόματα δώσει την συγκατάθεσή του σε αυτό και δεν μπορεί να καταλάβει την εικονική πραγματικότητα και το ψέμα που του έχουν περάσει. Την ίδια ώρα που πιστεύει σε “πλάσματα” ανύπαρκτα, αξιώματα και άνωθεν εντολές, την ίδια αυτή ώρα αμφισβητεί την φυσική δυνατότητα να συμβεί κάτι απλό, απτό και εν ολίγοις φυσικό. Η αλήθεια του όλη είναι ένα ατεκμηρίωτο ιδεαλιστικό ψέμα και με τον ίδιο τρόπο αποκρούει την πραγματικότητα. Ξέρουμε, περιγράφοντας την αλήθεια, δώσαμε θέμα για ταινία επιστημονικής φαντασίας. Ομως αυτή είναι και η ανθρώπινη αλήθεια του κόσμου του ιδεαλισμού. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος, αυτό το θαυμαστό όργανο, είναι αυτό που έχει μεταξύ των πολυκύτταρων οργανισμών την μεγαλύτερη ικανότητα μάθησης, αποθήκευσης και χρήσης πληροφοριών, αλλά και μεθόδων για τον σκοπό αυτό. Αυτή είναι και η “κερκόπορτα” του ιδεαλιστικού αυτοματισμού. Με άκοπα “προγράμματα” παρεμποδίζει την επεξεργασία της πληροφορίας από λογισμικά και εγκεφαλίκά κέντρα με μεθόδους αιτιοκρατικού ελέγχου. Δεν χρειάζεται ο εγκέφαλος να “κοπιάσει”, ο εγκέφαλος του ιδεαλιστή έχει δεδομένες όλες τις λύσεις με βάση την δοξασία – ιδέα – αξίωμα που του έχουν ενθέσει στον εγκέφαλο ως λογισμικό επεξεργασίας και αντίληψης των πραγμάτων.
Να γιατί δυστυχεί η ανθρωπότητα και το ον μας, να γιατί μιλάμε σε ώτα μη ακουόντων: το λογισμικό του ιδεαλισμού/ιδεασμού έχει φροντίσει να μην υπάρχει καν αναζήτηση και απόκλιση από τα δεδομένα του. Ακόμα και το να αγγίξει κάποιος άνθρωπος έναν άλλο ή του πει κάποια πράγματα είναι δυνατόν να αποκλειστεί ως αδύνατο … . Αυτή την αντίληψη που γεννά μίση, που γεννά ακόμα και πολέμους, ακόμα και θανάτους, δημιουργώντας ιδεαλιστικές εικονικότητες οφείλουμε να την θέσουμε στο ιστορικό παρελθόν της ανθρωπότητας, ώστε να απελευθερωθούμε ως όντα με στόχο την αληθινή ζωή.
Η θεωρία των βιοτικών αναγκών με την αντίληψη της πραγματικότητας που την διακατέχει είναι η οδός για την αλλαγή στην πορεία της ανθρωπότητας. Είναι το νέο μοντέλο, το νέο ολοκληρωμένο σχέδιο που στηρίζεται στην επιστημονική αλήθεια, στην απελευθέρωση του ανθρώπου και στην αληθινή του ζωή.




ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ - ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ και Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Θα προσπαθήσουμε με απλές λέξεις και έννοιες να καταδείξουμε το πως λειτουργεί το σύστημα της παγκοσμιοποίησης στα θέματα της παραγωγής, δημιουργώντας τις συνθήκες καταδυνάστευσης, καταπίεσης και εκμετάλλευσης των λαών και των ανθρώπων που τους απαρτίζουν. Τις συνθήκες αυτές βιώνει σήμερα η ανθρωπότητα και θα τις βιώνει με γεωμετρική πρόοδο τα επόμενα χρόνια, όσο οι “αγορές” συνεχίζουν να κυριαρχούν πάνω στους ανθρώπους, στις κοινωνίες και στα κράτη.

Α. ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Ο πλανήτης είναι διοικητικά οργανωμένος σε κράτη. Ενας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους συγκροτήθηκαν και υφίστανται τα κράτη και ένα από τα ουσιώδη καθήκοντά του είναι αυτό της οικονομικής οργάνωσης της κοινωνίας, ώστε να υφίστανται διαθέσιμα τα αναγκαία για την ζωή των ανθρώπων αγαθά και υπηρεσίες. Ως Οικονομία δεν ορίζουμε, και δεν πρέπει να ορίζουμε, τα κεφάλαια, τα χρηματιστήρια και τις τράπεζες. Οικονομία στην πραγματικότητα είναι ο ατομικός και συλλογικός κοινωνικός μηχανισμός που έχει ως σκοπό την κάλυψη των αναγκών των ανθρώπων σε αγαθά και υπηρεσίες.
Οπως θα γνωρίζουν αρκετοί, αλλά καλό είναι να το συνειδητοποιήσουν όλοι και να το μάθουν οι νεώτεροι, μέχρι πριν από ελάχιστες δεκαετίες τα κράτη φρόντιζαν να καλύπτουν μεγάλο μέρος των αναγκών τους “ενδοπαραγωγικά”, με εσωτερική παραγωγή αγαθών και παροχή υπηρεσιών. Το κύριο εργαλείο τους στην πολιτική αυτή ήταν οι δασμοί για προϊόντα από άλλα κράτη (αρκετές φορές και απαγορεύσεις). Αλλα εργαλεία ήταν οι περιορισμοί εισαγωγών και οι ενισχύσεις - άμεσες και έμμεσες – της εσωτερικής παραγωγής. Στον τύπο κράτους αυτό, το κράτος και κατ' επέκταση και η κοινωνία επιτύγχανε:
1. Μεγάλο ποσοστό εσωτερικής παραγωγικής αυτάρκειας.
2. Χαμηλή ανεργία.
3. Παραγωγικό προσανατολισμό της κοινωνίας και παραγωγή τεχνογνωσίας.
4. Πλουραλισμό στον επαγγελματικό προσανατολισμό των ανθρώπων/πολιτών.
Το ουσιαστικότερο όμως όλων είναι ότι με την κεντρική πολιτική αυτή, το κράτος επιτύγχανε ουσιαστική ασφάλεια για τον άνθρωπο και την κοινωνία και εθνική ανεξαρτησία. Η αίσθηση ασφάλειας για τον άνθρωπο και την κοινωνία και η εθνική ανεξαρτησία είναι ανάλογη με το ποσοστό παραγωγικής αυτάρκειας, ιδίως σε αγαθά και υπηρεσίες άμεσης ανθρώπινης ανάγκης και ουσιαστικά είναι το κλειδί για την ανθρώπινη απελευθέρωση. Εν ολίγοις, το κράτος εκείνο που έχει εξασφαλίσει μεγάλο βαθμό παραγωγικής αυτάρκειας και ο λαός που το συγκροτεί, δύσκολα μπορεί να εκβιαστεί με πείνα και άλλες κακουχίες, έχοντας την δυνατότητα να καλύψει μέσα από την εσωτερική παραγωγική διαδικασία τις βιοτικές ανάγκες των ανθρώπων, των πολιτών και κατοίκων του. Αντίστοιχα, ένας λαός έχει το δικαίωμα και την δυνατότητα οργανωμένος σε ένα τέτοιο κράτος, να επιλέξει λύσεις και πολιτικές ανεξάρτητες, σύμφωνα με την δική του θέληση, χωρίς να λογαριάζει τέτοιες βασικές και αναπόδραστες για τον άνθρωπο ανάγκες και φόβους.

Β. Η ΕΛΑΧΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗΣ ΟΝΤΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Οπως αποδεικνύεται από τα αρχεία της στατιστικής υπηρεσίας (νυν ΕΛΣΤΑΤ) και από την αναδρομή στις “Στατιστικές Επετηρίδες” της χώρας μας, η Ελλάδα, παρά τις καταστροφές και το κοινωνικό – πολιτικό απαρτχάιντ που εφαρμοζόταν, λειτουργώντας με αυτό τον “παραγωγικό” προσανατολισμό είχε καταφέρει να έχει μια ουσιαστική παραγωγική βάση, που όχι μόνο κάλυπτε τις ανάγκες στα περισσότερα αγαθά και υπηρεσίες, αλλά η εσωτερική παραγωγή επέτρεπε και σημαντικές εξαγωγές.
Κομβικό σημείο και πολιτική επιλογή για την αποπαραγωγικοποίηση της χώρας αποτελεί η είσοδός της στην Ε.Ε. την 1/1/1981. Αν κανείς ανατρέξει στις “Στατιστικές Επετηρίδες της Ελλάδας” (http://dlib.statistics.gr/portal/page/portal/ESYE/categoryyears?p_cat=10007369&p_topic=10007369) των ετών 1981, 1982 και 1983, θα καταλάβει την τεράστια και πολυσχιδή παραγωγική οντότητα της χώρας. Η παραγωγική ταυτότητα της χώρας ήταν τέτοια που επέτρεπε, π.χ. όλα τα είδη ατομικής και οικιακής υγιεινής, όλα τα είδη ένδυσης και όλες οι οικιακές συσκευές (ηλεκτρικές, χειροκίνητες, έπιπλα κλπ) να μπορούν να παράγονται στην Ελλάδα, παρά τον βαθμό εξάρτησης από κάποιες πολυεθνικές. Αν σκεφτεί κανείς ότι από τα είδη ένδυσης (που τότε ήταν σημαντικό και ονομαστό εξαγώγιμο προϊόν) στην Ελλάδα σήμερα παράγονται μόνο εσώρουχα και διαρκώς φθίνων αριθμός υποδημάτων, καταλαμβάνεται από θλίψη. Η ίδια θλίψη καταλαμβάνει τον Ελληνα όταν τελειώσει την ανάγνωση κάποιας από τις “επετηρίδες” αυτές και αναλογιστεί το παραγωγικό κενό στο οποίο έχει οδηγηθεί η χώρα του.
Η Ε.Ο.Κ. (σήμερα Ε.Ε.) αφαίρεσε από το κράτος το εργαλείο των δασμών (δηλ. των φόρων εισαγωγής) ως προς τις χώρες μέλη της Ε.Ο.Κ., που συνεχώς διευρυνόταν σε μέλη. Παράλληλα, πολιτικές της Ε.Ο.Κ., όπως αυτή των ποσοστώσεων στην παραγωγή (απαγόρευση παραγωγής αναγκαίων ποσοτήτων ακόμα και για την κάλυψη των εσωτερικών βιοτικών αναγκών), των επιδοτήσεων και των “αναδιαρθρώσεων”, κατέστρεψαν πλήρως τον παραγωγικό ιστό της χώρας και απομείωναν συνεχώς την παραγωγική της οντότητα και ταυτότητα και το παραγωγικό της αποτύπωμα. Πέρα από τα άμεσα εσωτερικά αποτελέσματα, οι επιλογές αυτές άρχισαν να διογκώνουν το έλλειμμα του ισοζυγίου εισαγωγών – εξαγωγών της χώρας (το μεγαλύτερο συγκριτικά στις χώρες της Ε.Ε.), με αποτέλεσμα την ανεπιστρεπτί διαρροή κεφαλαίων σε άλλα κράτη και την διόγκωση του δανεισμού κάθε είδους.
Η Ελλάδα στερημένη από παραγωγή μπήκε και στον κύκλο της στέρησης κεφαλαίων και πόρων.
Κλάδοι ολόκληροι της οικονομίας εξαφανίστηκαν, επαγγέλματα (επιστημονικά και τεχνικά) χάθηκαν και μαζί με αυτά χάθηκε ή χάνεται η αντίστοιχη γνώση ως προς την παραγωγή. Στον κοινωνικό μετασχηματισμό που προκλήθηκε, το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων, βρέθηκε να ασχολείται με εργασίες και επαγγέλματα χωρίς παραγωγικό αποτύπωμα και αποτέλεσμα και να συγκεντρώνεται στην Αθήνα και σε άλλα μεγάλα αστικά κέντρα, που εδώ και 2,5 δεκαετίες δεν έχουν κανένα παραγωγικό αποτύπωμα και παραγωγική οντότητα.

Γ. Η ΕΛΛΑΔΑ και το ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ & ΕΜΠΟΡΙΟΥ

Παράλληλα με την ΕΟΚ και μετά τις δραματικές πολιτικές εξελίξεις της κατάρρευσης των “σοσιαλιστικών” κρατών, ακολουθήθηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ), που ελέγχεται από τις ισχυρές παραγωγικά χώρες της Δύσης και τις μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες, η τακτική της “παγκοσμιοποίησης”, η οποία εκφράζεται με τις μεγάλες διεθνείς συμφωνίες για το παγκόσμιο εμπόριο, που καταργούν τους περισσότερους από τους προστατευτικούς περιορισμούς, απαγορεύσεις και δασμούς μεταξύ των κρατών.
Πρόκειται ουσιαστικά για την υλοποίηση των σχεδίων του νεο-φιλελευθερισμού, της θεωρίας που κατασκευάστηκε κατά παραγγελία των μεγάλων πολυεθνικών και των ισχυρών κρατών με σκοπό την κατάληψη κάθε γωνιάς του πλανήτη, μέσω της οικονομικής επέκτασης. Το “Laissez Faire – Laissez passer” της εποχής προ της Γαλλικής Επανάστασης, επανήλθε και καλά κρατεί και αποδίδει σε ελάχιστους, σε βάρος όλων των λαών του πλανήτη, αφού δεν ενδιαφέρεται για καμία κοινωνική δικαιοσύνη και για τον άνθρωπο, παρά μόνο για τα κέρδη των ισχυρών.
Ετσι εύκολα, καταργήθηκαν τα κράτη και τα σύνορα και οι λαοί έντρομοι προσπαθούν να καταλάβουν τι τους συμβαίνει και γιατί, την ώρα που το 24ωρό τους κυλάει μέσα στην καταπίεση και στην κατανάλωση προϊόντων που έχουν παραχθεί σε συγκεκριμένα μέρη του πλανήτη. Εκεί όπου καταπιεσμένοι εργάτες δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί ή μία κούπα ρύζι προκειμένου να μεγιστοποιηθεί το κέρδος των πολυεθνικών.
Με τον τρόπο αυτό, που τον ονομάζουν παγκόσμιο καταμερισμό της παραγωγής και του εμπορίου και στην πραγματικότητα είναι παγκόσμιος καταμερισμός της παραγωγής και εμπορίου από συγκεκριμένα κέντρα και συμπλέγματα ισχύος , κατάφεραν να αποδυναμώσουν τις κοινωνίες και τα κράτη, όχι μόνο από δασμολογικά έσοδα, αφού πλέον τα προϊόντα τους περνούν ελεύθερα ή με συμβολικό κόστος τα σύνορα, αλλά κυρίως από την δυνατότητα να παράγουν με τους δικούς τους όρους και κανόνες και από το δικαίωμά τους να καθορίζουν τις παραγωγικές προτεραιότητές τους, δηλ. αδιαφορώντας την ίδια την ασφάλεια και την ανεξαρτησία των ανθρώπων, των λαών, και των κρατών και στην πραγματικότητα εναντίον της.
Πρέπει να γίνει από όλους κατανοητό ότι, ενώ η δυνατότητα παραγωγής και εμπορίας στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης ορίστηκε ουσιαστικά ελεύθερη, ήτοι ανεξέλεγκτη, δεν υπήρξε στις διεθνείς συμβάσεις κανένας μηχανισμός που να εξασφαλίζει στα κράτη την δυνατότητα κάλυψης των αναγκών τους από την παγκόσμια παραγωγή σε περίπτωση οικονομικής καταστροφής ή αδυναμίας τους ή οποιασδήποτε άλλης αρνητικής συνθήκης και παράγοντα. Εάν, δηλαδή, ένα κράτος βρεθεί σε αδυναμία να στηρίζει την οικονομία του ή να εξεύρει τα χρήματα για να εισάγει τρόφιμα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης, δεν υπάρχει και σκόπιμα δεν ορίστηκε μηχανισμός ασφαλείας που να του δίνει πρόσβαση στα αγαθά αυτά. Στην αντίστοιχη υπόθεση εργασίας αν η Κίνα (ή οποιαδήποτε βασική χώρα παραγωγής) σταματήσει για οποιονδήποτε λόγο να παράγει, η υπόλοιπη ανθρωπότητα θα αντιμετωπίσει ένα σοκ ικανό να δολοφονήσει από στέρηση εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους. Αντίθετα, σκόπιμα και κανιβαλικά, η μη ύπαρξη τέτοιου μηχανισμού κάλυψης αναγκών και η ανασφάλεια που προκαλεί η παγκοσμιοποίηση χρησιμοποιείται ως μέσο εκβιασμού, εκφοβισμού, υποταγής, εξάρτησης, αποικιοποίησης, υποδούλωσης.
Η σκοπιμότητά τους να διαλύσουν τα κράτη και να ελέγξουν τους λαούς και τους ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη είναι καταφανής. Οπως καταφανής είναι η δουλικότητα, η ανοησία, η προδοσία των κυβερνήσεων των λιγότερο ισχυρών κρατών, που άφησαν να συμβεί και να λάβει σάρκα και οστά, το έγκλημα αυτό της παγκοσμιοποίησης.
Το πρώτο που συνέβη άμεσα με όλα αυτά, πέρα από την αποδυνάμωση και τον έλεγχο κρατών και λαών, ήταν η κατάληψη και ο έλεγχος των τομέων της οικονομίας από ολοένα και λιγότερους αριθμητικά πολυεθνικούς φορείς – ομίλους επιχειρήσεων και ολοένα ισχυρότερους σε κεφάλαια και δυνατότητες χρήσης τους, οι οποίοι είναι πάντοτε μεικτοί (παραγωγικοί, εμπορικοί, τραπεζικοί) και πάντοτε βρίσκονται υπό τον έλεγχο συγκεκριμένων προσώπων, κρυμμένων πίσω από εταιρείες holding, αλλά εμφανών σε όσους έχουν την όρεξη και την γνώση να ψάξουν λίγο παραπάνω. Η τεράστια αυτή ισχύς που αποτυπώνεται στα στατιστικά στοιχεία όλου του πλανήτη (λιγότεροι κατέχουν ολοένα και περισσότερο πλούτο – πολυεθνικές με οικονομικές δυνατότητες μεγαλύτερες ακόμα και από πλούσια κράτη) είναι ευνόητο ότι στηρίχθηκε σε ελεγχόμενες κυβερνήσεις και με την ισχύ της εργάστηκε και εργάζεται για να επεκτείνει συνεχώς την ισχύ της “καταλαμβάνοντας” πολιτικά με ανάξιους λακέδες της, την μία χώρα μετά την άλλη και θέτοντάς την στην επικυριαρχία και την συνολική της εκμετάλλευση.
Η αδυναμία των κομμάτων εξουσίας στην Ελλάδα, αλλά και όλων των κομμάτων που εμφορούνται από αντίστοιχες αντιλήψεις στο να παράξουν ουσιαστική πολιτική δεν είναι φυσικά τυχαία. Κόμματα και πρόσωπα επιλέχθηκαν προσεκτικά στο να εξυπηρετούν τους ίδιους σκοπούς και να είναι ανίκανα να έχουν έστω την ελάχιστη αξιοπρέπεια, ώστε να απαλλάξουν την ελληνική κοινωνία από την ατομική και συλλογική τους κενότητα και προδοτική διάθεση. Τα “μηδενικά” βολεύουν το παγκόσμιο σύστημα εξουσίας, με την διαφορά ότι φέρνουν σε απόγνωση και αδυναμία κίνησης τον ελληνικό λαό.
Φυσικά κανένας από τους λαούς, ακόμα και “ισχυρών” κρατών δεν πρόκειται να γλυτώσει από την παγκόσμια κερδοκρατική λαίλαπα και την ουσιαστική αποπαραγωγικοποίηση των κρατών τους, στον βωμό των δήθεν ανταγωνισμών και της κερδοσκοπίας.

Δ. ΛΥΣΕΙΣ
Οι λύσεις για την Ελλάδα και τους άλλους λαούς που βιώνουν την συνολική, συλλογική και ατομική εκποίηση στον βωμό της ισχύος των πολυεθνικών είναι απλές και εύκολα κατανοητές. Ξεκινούν και τελειώνουν στο μοντέλο της κοινωνίας με κέντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Ξέρουμε ότι σας λέμε πράγματα που μοιάζουν με “κινέζικα”, αλλά εμείς το έχουμε συλλάβει, το έχουμε σχεδιάσει. Το γεγονός ό,τι αποτελεί εδώ και χρόνια μόνιμη επωδό ή σύνθημα κάθε είδους πολιτικών, κομμάτων, ακόμα και διαφημίσεων φανερώνει την ισχύ της αντίληψης που έχει μέσα της πραγματική ουσία. Αυτοί το λένε για να σας ξεγελάσουν, εμείς κατέχουμε την ουσία της φιλοσοφίας και της πολιτικής, ενώ παράλληλα με το μοντέλο του μέλλοντος έχουμε σχεδιάσει και τις ενδιάμεσες πολιτικές. Οταν πριν από 14 χρόνια κάποιος από εμάς ανέλυε φιλοσοφικά τα ζητήματα, οι περισσότεροι τον κοιτούσαν περίεργα. Μετά από λίγα χρόνια το σύνθημα του μοντέλου “Κοινωνία με Κέντρο τον Ανθρωπο και τις Ανάγκες του” άρχισε να μπαίνει στο στόμα αρκετών. Ο ίδιος δεν είναι ακόμα σίγουρος αν έχει γίνει κατανοητό ακόμα και από όσους μυήθηκαν στην θεωρία, όμως σκέφτεται ότι μετά από 2-3 γενιές, οι άνθρωποι θα το έχουν κατανοήσει καλύτερα και θα αγωνιστούν για αυτό. Δεν θα σας κουράσουμε άλλο αναλύοντας το μοντέλο ή την θεωρία των βιοτικών αναγκών. Κείμενα αρκετά υπάρχουν στο διαδίκτυο. Τα κρίσιμα είναι κρατημένα πίσω και περιμένουν την ώρα τους. Όσοι θέλουν να ακούσουν και είναι έτοιμοι να καταλάβουν μπορούν εύκολα να μας βρουν. Οσο για την Ελλάδα, έχει εκπονηθεί ολοκληρωμένο μοντέλο ήδη από το 2007, ήταν τότε που ανακαλύφθηκε η έννοια της “παραγωγικής ανασυγκρότησης” ... . Από το μοντέλο μας μπορείτε να βρείτε μόνο ψήγματα. Δεν θα δώσουμε τροφή σε κανένα εκμεταλλευτή της Ελλάδας και των Ελλήνων.
Το σχέδιο θα δοθεί μόνο όταν ο λαός θα είναι έτοιμος και αποφασισμένος να πάρει την εξουσία και την τύχη του στα χέρια του.


ΑΡΘΡΑ ΜΕΛΩΝ, ΔΗΜ. ΚΑΡΑΜΗΤΣΑΣ : ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ : Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΟΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΜΕ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

Με την σύμφωνη γνώμη του συντρόφου Δημ. Καραμήτσα αναδημοσιεύουμε ένα παλιότερο άρθρο του. Το είδαμε δημοσιευμένο σε πολλά σημεία χωρίς το όνομά του. Για εμάς στο Λαϊκό Κίνημα το κείμενο είναι συστατικό στοιχείο της αντίληψης και της σκέψης μας, του λόγου δημιουργίας και ύπαρξης του Λαϊκού Κινήματος. 


ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ : Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΟΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΜΕ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

 Α. ΣΥΣΤΗΜΑ

Σύστημα είναι ο αλληλεπιδρών μηχανισμός και συνδυασμός κανόνων που διέπουν ενταγμένα σε αυτό υλικά και ενέργειες (δυνάμεις), ώστε αυτά να αποτελούν ένα ενιαίο λειτουργικό σύνολο.

Κοινωνικό σύστημα, αντίστοιχα, είναι ο αλληλεπιδρών μηχανισμός και συνδυασμός κανόνων που διέπουν ενταγμένους σε αυτό ανθρώπους, υλικά και ενέργειες (δυνάμεις), ώστε αυτά να αποτελούν ένα ενιαίο κοινωνικό σύνολο.

Οπως είναι ευνόητο τα ανωτέρω συστήματα διέπονται από δύο βασικές κατηγορίες κανόνων και νόμων.

Η πρώτη κατηγορία είναι οι φυσικοί – συμπαντικοί νόμοι που επιδρούν και καθορίζουν απευθείας και άμεσα την σύσταση και λειτουργία ενός συστήματος.

Η δεύτερη κατηγορία (και αναφέρομαι κυρίως στα κοινωνικά συστήματα) είναι οι κανόνες που προσθέτει ο άνθρωπος. Στην πραγματικότητα και για να λειτουργήσει ένα σύστημα, οι κανόνες αυτοί, καθώς ο ίδιος ο άνθρωπος είναι μέρος της φύσης και υπακούει στους φυσικούς – συμπαντικούς νόμους, οφείλουν να υπακούουν στους νόμους της φύσης. Διαφορετικά και ανάλογα με την αντίθεση του συστήματος με τους νόμους αυτούς θα επέλθει αργά ή γρήγορα η κατάρρευσή του. Η συνθήκη «χρόνος» στο πλαίσιο αυτό είναι όρος σχετικού μεγέθους και εξαρτάται από τα μεγέθη και την πολυπλοκότητα του συστήματος. Αλλως ειπείν, η αντίληψη του χρόνου δεν είναι απότοκη της ύπαρξης κάποιου μέσα στο σύστημα, αλλά όρος που εξετάζεται στο ιστορικό διηνεκές και πέρα από αυτό, ακόμα και όταν η ιστορική καταγραφή δεν υφίσταται. Σε κάθε άλλωστε περίπτωση ο «ανθρώπινος χρόνος» είναι μέγεθος σχετικό και πεπερασμένο.

Τα κοινωνικά συστήματα έχουν μια βασική ειδοποιό διαφορά από τα λοιπά, είναι η λειτουργική ένταξη ανθρώπων σε αυτά με σκοπό την εξυπηρέτηση των αναγκών τους. Οι ίδιες οι ανθρώπινες κοινωνίες είναι απότοκες αυτής της αναγκαιότητας.

Αυτά βεβαίως ανήκουν στην θεωρητική σφαίρα και στις πηγές της κοινωνικής οργάνωσης, στα πρώιμα συστήματα της ανθρωπότητας.

Στην πραγματικότητα και στο διάβα της ανθρώπινης παρουσίας στον πλανήτη  τα κοινωνικά συστήματα οργανώθηκαν κατά τρόπο τόσο ολοκληρωτικό και απόλυτο, ώστε να τείνουν να μην επιτρέπουν καμία δράση κανενός έξω από τους μηχανισμούς τους. Η σκληρότερη, αλλά και πιο συχνή ποινή στην ανθρώπινη παρουσία στην Γη για την εξωσυστημική δράση ενός ανθρώπου είναι η εξόντωση, είτε άμεσα είτε έμμεσα.  

Τα κοινωνικά συστήματα που καταγράφονται στην ανθρώπινη ιστορία οργανώθηκαν όχι μόνο με την τάση της διατήρησης και αναπαραγωγής τους, αλλά και σταδιακά με την τάση του ολοκληρωτισμού και της καθολικής επικράτησης.

Στην πορεία αυτή, δυστυχώς, τα συστήματα έπαψαν να οργανώνονται από τους συγκοινωνούς ανθρώπους, αλλά η επιρροή στην επιβολή των κανόνων τους έγινε αντικείμενο της ισχύος συγκεκριμένων ανθρώπων ή ομάδων ανθρώπων.

Στο σημερινό καπιταλιστικό σύστημα π.χ. η θέσπιση των κανόνων λειτουργίας των ανθρώπων μέσα σε αυτό δεν ανήκει στον ίδιο βαθμό στον Χ μεγαλοτραπεζίτη και στην Ψ άνεργη.

Βεβαίως όλα τα κοινωνικά συστήματα υπακούουν στους νόμους της συμπαντικής και γήινης φύσης και για τον παράγοντα άνθρωπο, τέτοιος βασικός και κατανοητός από τους ανθρώπους νόμος είναι οι βιοτικές φυσικές τους ανάγκες. Αυτές αποτελούν την κυρίαρχη και αναπόφευκτη ανάγκη της ανθρώπινης οντότητας και ύπαρξης. Οι βιοτικές ανάγκες είναι ο νόμος του ανθρώπου και αιτία της συστημικής του κοινωνικής οργάνωσης. 

 Β.        ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Ο καπιταλισμός ως σύστημα που κυριαρχεί παγκόσμια εκμεταλλεύτηκε αυτές τις ανάγκες για να επηρεάσει τους ανθρώπους να ενταχθούν σε αυτόν και να τον ισχυροποιήσουν. Εδωσε σε περισσότερους και ανεξαρτήτως καταγωγής ανθρώπους το δικαίωμα στην χρήση αγαθών, το δικαίωμα σε στοιχειώδεις ελευθερίες και δυνατότητες. Δυστυχώς, το ίδιο αυτό σύστημα βάσισε την λειτουργία του στην μηχανιστική χρηστική αντίληψη των ανθρώπων που εντάσσονται σε αυτό και μάλιστα με δύο κύριους άξονες: την αντίληψη της προτεραιότητας της παραγωγικής διαδικασίας (πέρα και πάνω από τον άνθρωπο και τις ανάγκες του) και την πλασματική αξιακή οικονομική αποτίμηση των πάντων.
Είναι δηλαδή ένα σύστημα κατ’ ουσία «αντιανθρώπινο», που δεν δημιουργήθηκε ούτε λειτουργεί με σκοπό, κριτήρια, κανόνες και στόχο την κάλυψη των ανθρωπίνων αναγκών, αλλά την εκμετάλλευσή της κάλυψής τους.

Αυτή είναι η κυρίαρχη αντίφαση του καπιταλισμού με την ανθρωπότητα, αυτή είναι και η αιτία της καταστροφικής αποτυχίας του να απελευθερώσει τους ανθρώπους, να τους εκφράσει πραγματικά, να τους καλύψει ως οντότητες και ως κοινωνίες. Ο καπιταλισμός έχει εγγενή αντιανθρώπινα χαρακτηριστικά και για τον λόγο αυτό είναι καταδικασμένος στην αποτυχία. Η κυρίαρχη αυτή και κεντρική αντίφαση είναι αυτή που γεννά μια σειρά από ψυχολογικά φαινόμενα ακόμα και στους ακραία ευνοημένους από το σύστημα.

Η διατήρηση του καπιταλισμού οφείλεται πρωτίστως στο γεγονός ότι στο πλαίσιο της εκμεταλλευτικής δράσης του εξυπηρετεί ανθρώπινες ανάγκες (και πραγματικές και επίπλαστες που δημιουργεί ο ίδιος). Περαιτέρω, η αντοχή του βασίζεται στην δημιουργία μιας κουλτούρας εσωτερικής βελτίωσης, βασισμένης στην λογική της πυραμίδας (δηλ. της προσδοκίας του «καλύτερου»). Κατά συνέπεια δεν έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τον φυσικό νόμο, αφού αντικείμενό του είναι και η κάλυψη αναγκών (έστω υπό την εκμεταλλευτική σκοπιμότητα και συνθήκη). Στο δε πλαίσιο της απρόσκοπτης εξέλιξής του αυτή θα έλθει είτε από εσωτερικό μετασχηματισμό εξουσιών είτε από την στυγνή εκμετάλλευση της φύσης (ήτοι την εξελικτική αντίθεση με το φυσικό νόμο).     

Το σύστημα του καπιταλισμού από την γέννηση – επινόησή του δεν έχει ως στόχο την κάλυψη των ανθρωπίνων αναγκών και την βελτίωση των συνθηκών ζωής του είδους, αλλά την εκμετάλλευση αυτής της ανάγκης των πολλών υπέρ λίγων. Αυτοί οι «λίγοι» είναι όσοι ελέγχουν τα μέσα παραγωγής, δηλ. τα εργαλεία όχι μόνο του ανθρώπου, αλλά και του καπιταλισμού.

Ο καπιταλισμός είναι όμως και ένα σύστημα κατά βάση παραγωγικό, δημιουργήθηκε και οργανώθηκε γύρω από την παραγωγική διαδικασία, αυτό σημαίνει ότι οι λειτουργικές του δομές είναι οργανωμένες γύρω από την παραγωγή και με σκοπό αυτή. Στην δομική του συγκρότηση, στο «DNA» του, ο καπιταλισμός εντάσσει και τον ανταγωνισμό, δηλ. την προσπάθεια για περισσότερα, καλύτερα και πιο εκμεταλλεύσιμα υλικά και υπηρεσίες, ήτοι για μεγαλύτερη εκμεταλλευσιμότητα της παραγωγής. Ο ανταγωνισμός ουσιαστικά αφορά το στάδιο της κατανάλωσης, εκεί στρέφεται, αφού στο στάδιο αυτό υλοποιείται και ολοκληρώνεται η εκμετάλλευση των ανθρώπων και των αναγκών τους. Υφίσταται δηλ. ένα στάδιο εκμετάλλευσης των ανθρώπων και των αναγκών τους στην παραγωγική καπιταλιστική διαδικασία που ολοκληρώνεται και υλοποιείται στην φάση της κατανάλωσης. Στην πραγματικότητα, ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός δεν υπαγορεύεται από καμία ανθρωποκεντρική ή ανθρωπιστική θεώρηση και σκοπό, αλλά από την τάση και ανάγκη της επικράτησης σε οικονομικό επίπεδο και κατ’ επέκτασης και μέσα στο σύστημα του καπιταλισμού σε κάθε επίπεδο.

Ως σύστημα, ο καπιταλισμός και κατ’ ακριβολογία οι καπιταλιστές και οι θιασώτες του συστήματος αυτού, φρόντισαν να οργανώσουν συστηματικά και απόλυτα το σύνολο της κοινωνικής ζωής των ανθρώπων (φιλοσοφία, πολιτικό σύστημα, νομικό σύστημα, σύστημα ελέγχου και καταστολής, παιδεία κλπ.)  κατά τον τρόπο που βολεύει το ίδιο το σύστημα, το σύστημα παραγωγής και εκμετάλλευσης.

Λίγες εύκολες και απλές σκέψεις από τον καθένα μας, θα μας κάνουν να καταλάβουμε ότι αυτό που είμαστε, το «είναι» μας, δεν ορίζεται στον καπιταλισμό από τα πραγματικά μας χαρακτηριστικά, αλλά από την θέση στην οποία μας χρησιμοποιεί το σύστημα του καπιταλισμού.
Τα πάντα γύρω μας, το σπίτι μας, ο τρόπος που ζούμε μέσα και έξω από αυτό, οι κανόνες της συμπεριφοράς, της δράσης, της αντίδρασης, της ανοχής, το πότε ξυπνάμε, το πότε κοιμόμαστε ή μπορούμε να κοιμηθούμε, το τι γνωρίζουμε, το τι αγνοούμε, το πόση ώρα διαθέτουμε για τον εαυτό μας ή τους άλλους, όλα οργανώνονται με βάση το σύστημα του καπιταλισμού. Εάν αναρωτηθούμε γιατί συμβαίνει κάθε τι στην χωή μας και γιατί συμβαίνει με τον τρόπο που συμβαίνει στο τέλος των απαντήσεων θα καταλήξουμε στην συστημική εξάρτηση του ανθρώπου και στο ίδιο το σύστημα. Αυτό τάσσει, προστάζει, διατάζει, οργανώνει και ρυθμίζει.

Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι όλη αυτή η διαδικασία γίνεται όχι με κέντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, όχι με μία ματιά στην ανθρώπινη υπόσταση και στις πραγματικές ανάγκες και δυνατότητές του ανθρώπου, αλλά οργανώνεται και υφίσταται (και εμείς μαζί με αυτά) με βάση το σύστημα και την λειτουργία του. Στην πραγματικότητα και όπως προαναφέρθηκε οι ανθρώπινες κοινωνίες και το σύστημα διατάσσονται και ρυθμίζονται με βάση τα κριτήρια της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας. Κριτήριο του συστήματος στην παραγωγική πλευρά του είναι η λειτουργία των ανθρώπων σύμφωνα με τους όρους που τάσσουν οι μηχανές και οι μηχανισμοί παραγωγής εν γένει. Κριτήριο του συστήματος στην διαδικασία της κατανάλωσης είναι η ώθηση προς συγκεκριμένα κάθε φορά αγαθά με κριτήριο όχι τις ανθρώπινες ανάγκες, αλλά την εκμεταλλευσιμότητα αυτών από τους «άρχοντες» στο σύστημα.
Ετσι, σε καμία περίπτωση ο άνθρωπος δεν είναι το κέντρο του καπιταλιστικού συστήματος, ούτε η βελτίωση της ζωής του ή η κάλυψη των βιοτικών του αναγκών είναι ο σκοπός του.
Σκοπός του καπιταλιστικού συστήματος είναι η εκμεταλλευτική πάντων διαδικασία, τόσο παραγωγικά όσο και καταναλωτικά.
Το πολιτικό σύστημα, οι νόμοι, οι άνθρωποι και τα επαγγέλματά τους, τα πάντα όσα βιώνουμε και είμαστε πέρα από την φύση μας ορίζονται από το σύστημα. Σε ένα άλλο σύστημα κοινωνικής οργάνωσης επαγγέλματα όπως του υπαλλήλου, του μισθωτού εργάτη, του εμπόρου, του μεσίτη, του δικηγόρου, του δικαστή και χιλιάδες άλλα, ούτε θα υπήρχαν, ούτε (ακόμα και εάν υπήρχαν με οποιαδήποτε μορφή) θα ήταν τα ποιοτικά τα ίδια, ούτε θα είχαν το ίδιο περιεχόμενο και ουσία. Η βίωσή μας όλη ορίζεται από το σύστημα και δυστυχώς το ίδιο το σύστημα δεν ορίζεται από τους ανθρώπους και τις κοινωνίες τους, δεν ορίζεται από την κάλυψη των αναγκών των ανθρώπων, αλλά από την λειτουργία των μηχανισμών παραγωγής – ανάλωσης και με στόχο την εκμετάλλευση της ανθρώπινης υπόστασης.   

Σε ένα σύστημα που είναι οργανωμένο κατά τον αντιανθρώπινο τρόπο αυτό, όσα δεν είναι ανεκτά από αυτό καταδικάζονται, πολεμούνται με σκοπό να εξαφανιστούν για να μην διαταραχθεί η λειτουργία του. Η εξαγορά ή η καταστροφή ανθρώπων που μπορούν να το βλάψουν και να το αποδομήσουν είναι μία ακόμα έκφανση της αντίληψης του συστήματος και απόδειξη της αντιανθρώπινης εκμεταλλευτικής δομής του.

Εάν αφήσουμε το μυαλό μας ανοικτό θα αντιληφθούμε πως το σύνολο των πραγμάτων και καταστάσεων που βιώνουμε ως κοινωνική συνθήκη είναι κομμάτι και παράγωγο αυτού του συστήματος. Πως το ίδιο το σύστημα δημιουργεί κουλτούρες και τρόπους ζωής, δράσης και αντίδρασης και εν τέλει εκμεταλλεύεται ακόμα και τις «αντι-κουλτούρες», όταν τις εντάξει στους μηχανισμούς παραγωγής – κατανάλωσης, ήτοι εκμετάλλευσης.
Ακόμα και οι περισσότερες αντιδράσεις μας σε «κακώς κείμενα» αναφέρονται κατά βάση στην αντίθεσή τους με συστημικές λογικές, κανόνες και ακολουθίες. Ουσιαστικά η αντίληψη των πλειοψηφιών των ανθρώπων για την ζωή τους προέρχεται μέσα από τις διδαχές και τις βιωματικές συνθήκες που δημιουργεί το σύστημα και δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη θεωρούν ότι το σύστημα αυτό είναι κάτι προδεδομένο, μεταφυσικό, ανυπέρβλητο και το μοναδικό δυνατό. Βεβαίως την ίδια ίσως αντίληψη να είχαν για την «ελέω Θεού μοναρχία» οι υπήκοοι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και των αυτοκρατοριών και βασιλείων που την διαδέχθηκαν. Το ίδιο και οι Αιγύπτιοι, οι Πέρσες, οι Βαβυλώνιοι, οι Ινδιάνοι της Αμερικής και όλοι οι λαοί του πλανήτη που βίωσαν επί χιλιάδες χρόνια μέσα σε άλλα κοινωνικά συστήματα.

Γ. ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ : Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΟΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΜΕ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

             Το πρώτο πράγμα που θέλω γράφοντας αυτές τις γραμμές είναι να εννοήσουμε όλοι, ότι το σύστημα είναι ένα δημιούργημα των ανθρώπων, πως εμείς το δημιουργούμε και το συγκροτούμε και κανένας «Θεός», δαίμονας, συμπαντική δύναμη ή οποιαδήποτε άλλη μεταφυσική υπόσταση και οντότητα.
Τα  κοινωνικά συστήματα είναι ανθρώπινα δημιουργήματα.

Αυτό σημαίνει πως μπορούν να αλλάξουν, να μετατραπούν, να εξαφανιστούν, να γεννηθούν νέα.

Η συνειδητοποίηση των ανωτέρω είναι δυνατόν να γεννήσει, να εκκινήσει την διαδικασία μεταβολής του κοινωνικού συστήματος, από ένα σύστημα εκμεταλλευτικής ανισότητας των ανθρώπων (στον καπιταλισμό ισχύ η διάκριση με βάση την παραγωγική και καταναλωτική δύναμη και οντότητα του καθενός) σε ένα σύστημα ισότητας κάλυψης των ανθρωπίνων αναγκών.

Είναι συνεπώς σαφές το τι συμβαίνει γύρω μας, όπου όλα μετριούνται στην κλίμακα χρήματος – κέρδους – υπεραξίας. Tο κύριο ζήτημα, το πρόβλημα του συστήματος του καπιταλισμού απέναντι στην ανθρωπότητα, δεν είναι μόνο ότι έχει καταλάβει και εκμεταλλεύεται τα πάντα (αυτός είναι ο γενετήσιος σκοπός του), αλλά και συναφές και συναντίστοιχο πρόβλημα του συστήματος είναι και το ότι οι δομές και οι σκοποί του δεν έχουν ως σκοπό την κάλυψη των αναγκών του ανθρώπου, την βελτίωση των συνθηκών ζωής του, την βελτίωση και εξέλιξη του ανθρώπινου είδους, παρά μόνο την εκμετάλλευσή τους. Σκοπός του συστήματος είναι το κέρδος και η εξουσία που προσφέρει σε κάποιους. Αυτό είναι το πρόβλημα του, ότι δηλ. παρότι πρόκειται για ένα σύστημα που δημιούργησαν άνθρωποι, παρότι πρόκειται για ένα κοινωνικό σύστημα, η λειτουργία του δεν έχει στόχους ανθρωποκεντρικούς, αλλά στόχους ουσιαστικά απάνθρωπους, έξω από την φύση και τις ανάγκες μιας κοινωνίας ανθρώπων. Το κέρδος, η εξουσία, η δύναμη, η επικράτηση αποτελούν αξιακά του δεδομένα και με αυτός και άλλους παρεμφερείς με αυτούς σκοπούς οργανώνεται και λειτουργεί.

Οι άνθρωποι στο σύστημα του καπιταλισμού δεν αποτελούν το κέντρο της κοινωνίας αλλά ένα μέσο, ένα συστημικό γρανάζι για την επίτευξη στόχων που χρησιμοποιούν και εκμεταλλεύονται τις απαράγραπτες βιολογικές – βιοτικές  ανάγκες του ανθρώπινου είδους. Ο άνθρωπος είναι εργαλείο του συστήματος και όχι το σύστημα εργαλείο του ανθρώπου και της ανθρωπότητας.

Τις τελευταίες δεκαετίες οργανώθηκε, επικράτησε και λειτουργεί ένα κοινωνικό σύστημα παγκόσμιας επικράτησης και ισχύος (παγκοσμιοποίηση), το οποίο δεν είναι ανθρωποκεντρικό, δεν είναι ανθρώπινο. Αδιαφορεί για τα παιδιά που πεθαίνουν από απλές ασθένειες, για τους πεινασμένους, τους καταφρονεμένους. Ανταλλάσσει με αδιαφορία και κερδοφόρο χαρά ανθρώπους με μηχανές, τους αχρηστεύει στην ανεργία, αδιαφορεί για την πραγματική χρησιμότητα και αξία όσων παράγει αρκεί να πωλούν με καλά κέρδη, αδιαφορεί για τις συνέπειες της χρήσης χημικών και τοξικών, αδιαφορεί για την φύση και την βλέπει ως πεδίο κέρδους, αδιαφορεί για τον ασθενή ως άνθρωπο και τον βλέπει ως κόστος ή κέρδος. Ουσιαστικά, το σύστημα λειτουργεί σε κάθε του επίπεδο ως μία κρεατομηχανή που αλέθει ανθρώπους και λαούς για να ταϊστούν κάποιοι άλλοι.
Το σύστημα έφτασε στο σημείο να επιθυμεί να ορίζει σχεδόν ολοτικά τον προορισμό ολόκληρων λαών.

Οπου και να κοιτάξετε θα διαπιστώσετε ότι το ανθρώπινο είδος χρησιμοποιείται από το σύστημα και δεν το χρησιμοποιεί. Θα δείτε ότι το σύστημα δεν λειτουργεί για εσάς, δεν λειτουργεί για τον άνθρωπο, αλλά για την εκμετάλλευσή του, όπου και εάν κοιτάξετε και σκεφτείτε με ανοικτό μυαλό θα δείτε απανθρωπιά ή αδιαφορία για τον άνθρωπο και την εξωγενή θέσπιση προορισμών και στόχων για τον καθένα από εμάς και για τις κοινωνίες μας.    

            Είναι ευνόητο ότι αυτό το αδηφάγο σύστημα οφείλει να γκρεμιστεί συθέμελα, όχι από την εντροπία του και όχι με τον μετασχηματισμό του σε κάτι ακόμα χειρότερο, αλλά με την θετική θέση και πρόταση ενός συστήματος που θα έχει ως κεντρικό στοιχείο του τον άνθρωπο.

            Η «εφεύρεση», γέννηση και συγκρότηση ενός κοινωνικού συστήματος που θα θέτει ως κέντρο του τον άνθρωπο και σκοπό του την κάλυψη των αναγκών του (και όχι παραγωγικότητες, υπεραξίες, κέρδη και διάφορες άλλες αχρειότητες και βαρβαρότητες) είναι όχι μόνο αναγκαία και απολύτως εφικτή.

            Ξεκινώντας από την διαπίστωση ότι ο άνθρωπος είναι ένας βιολογικός μηχανισμός με συγκεκριμένες βιοτικές ανάγκες και θέτοντας ως κεντρικό όρο για την δημιουργία του συστήματος ότι κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει εξασφαλισμένες τις βιοτικές του ανάγκες με ισότητα, μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα νέο σύστημα, ένα νέο κοινωνικό σύστημα που θα υφίσταται και θα λειτουργεί με κέντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Ολόκληρη η αξιακή θεώρηση των πραγμάτων, των κανόνων, των νόμων του πρέπει να αλλάξει και να είναι ενταγμένη στον σκοπό αυτό. Μόνο τότε θα μπορούμε να δημιουργήσουμε πραγματικά ανθρώπινες κοινωνίες, πραγματικές ανθρώπινες ζωές, πραγματικά ανθρώπινες συγκροτήσεις. Αυτό θα είναι το κλειδί για να οδηγηθεί ο άνθρωπος και η ανθρωπότητα σε ένα πραγματικό προτσές. Εάν η ανθρωπότητα δημιουργήσει ένα σύστημα απελευθέρωσης με κέντρο τον άνθρωπο, τότε μόνο θα μπορέσει αυτός να ανακαλύψει την ταύτιση με τους συμπαντικούς νόμους και να προχωρήσει μπροστά. Οσο η ανθρωπότητα βιώνει την υποτέλεια και την μιζέρια του καπιταλισμού λύσεις και πραγματική πρόοδος δεν υπάρχει.
Η δημιουργία ενός κοινωνικού συστήματος που θα θέτει ως κεντρική δομική του αξία τον άνθρωπο και θα λειτουργεί με στόχο την κάλυψη των αναγκών του με την κατανόηση των συνθηκών των φυσικών νόμων είναι απλή και εφικτή. Με άξονα την ισότητα σε κάθε κοινωνικό επίπεδο και την πολιτική έκφρασή της (πραγματική ή «άμεση» δημοκρατία) και κυρίαρχο κανόνα σε κάθε απόφαση την αξία του ανθρώπου και την εξυπηρέτηση των αναγκών του, μπορούμε εύκολα να δημιουργήσουμε ένα σύστημα αξιών που θα αντικαταστήσει το φαύλο, απάνθρωπο και καταστροφικό σύστημα του καπιταλισμού.
            Το πρώτο βήμα είναι να εννοήσουμε τι σημαίνει σύστημα και πως λειτουργεί. Το με ποιο τρόπο μας θέτει ως αυτονόητες τις δοξασίες, τα δόγματα και τις αξιακές λειτουργίες του. Το με ποιο τρόπο το σύστημα μας αναλώνει και μας χρησιμοποιεί στην μηχανή του και ως αναλώσιμα υλικά. Για να ξεκινήσει αυτή η διαδικασία έγραψα αυτό το άρθρο, για να εννοήσουμε, να συλλάβουμε, να κατανοήσουμε ότι όλα αυτά που βιώνουμε είναι απλά ένα σύστημα. Ένα σύστημα που θα μπορούσε και θα έπρεπε να είναι διαφορετικό, ανθρωποκεντρικό, ουσιαστικό και πως σήμερα σπαταλάμε τη ζωή μας, την αναλώνουμε σε συνθήκες, όρους και διαδικασίες χωρίς καμία σχεδόν πραγματική βιοτική αξία, αλλά και με καταστροφικές συνέπειες για το είδος μας.
            Εάν καταλάβουμε, εάν κατανοήσουμε πόσο βλακωδώς και καταστροφικά αναλώνουμε τη ζωή μας ενταγμένοι σε αυτό το σύστημα της εκμετάλλευσης είναι θέμα χρόνου να επαναστατήσουμε και να το αλλάξουμε. Το κοινωνικό σύστημα είναι ένα ανθρώπινο δημιούργημα, άνθρωποι το φτιάχνουν και το συγκροτούν και άνθρωποι το καταρρίπτουν. 

Η πρόταση ενός άλλου συστήματος είναι έτοιμη. Ας είμαστε σε εγρήγορση … . 

ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ - ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ – ΛΑΘΡΕΜΠΟΡΙΟ – ΦΟΡΟΙ – ΠΑΓΩΝΙΑ – ΑΙΩΡΟΥΜΕΝΑ ΣΩΜΑΤΙΔΙΑ = ΘΑΝΑΤΟΙ, ΒΛΑΒΕΣ ΚΑΙ ΕΥΘΥΝΕΣ


ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ - ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ – ΛΑΘΡΕΜΠΟΡΙΟ – ΦΟΡΟΙ – ΠΑΓΩΝΙΑ – ΑΙΩΡΟΥΜΕΝΑ ΣΩΜΑΤΙΔΙΑ = ΘΑΝΑΤΟΙ, ΒΛΑΒΕΣ ΚΑΙ ΕΥΘΥΝΕΣ

Α. Η ΚΟΙΝΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ:
Αποτελεί κοινή αντίληψη για μεγάλο αριθμό Ελλήνων, ότι η κυβερνητική ηγεσία του τόπου (ειδικά όσοι χρημάτισαν στελέχη προηγούμενων κυβερνήσεων) είναι δεμένη χειροπόδαρα από ξένα κράτη λόγω αδιαφανών και παράνομων συναλλαγών. Αυτό σημαίνει ότι, ακόμα και να ήθελαν οι ίδιοι, δεν μπορούν να πράξουν όσα χρειάζεται η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός. Η μόνη λύση για την παθογένεια αυτή είναι η ανατροπή τους.
Αποτελεί επίσης κοινή αντίληψη για πολλούς Ελληνες, ότι η ίδια κυβερνητική ηγεσία για λόγους πολιτικής και προσωπικής ανικανότητας αδυνατεί να σχεδιάσει το παραμικρό για την πορεία της Ελλάδας και ακολουθεί πιστά και τυφλά εντολές της έσωθεν και έξωθεν ολιγαρχίας.
Είναι τέλος κοινή αντίληψη για πολλούς Ελληνες ότι η πολιτική ηγεσία της κυβέρνησης βρίσκεται σε σχέση σοβαρής διαπλοκής και χρηματοδότησης με τις ντόπιες και ξένες ολιγαρχίες που λυμαίνονται τους Ελληνες και την Ελλάδα.

Β. ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ : Παραπληροφόρηση και πλύση εγκεφάλου
Η κυβέρνηση της εξάρτησης και της υποτέλειας, η κυβέρνηση της εξαθλίωσης, η κυβέρνηση των παιδιών του κομματικού σωλήνα, του νεποτισμού, της εξάρτησης από τις ολιγαρχίες μαζί με τους ολιγάρχες – αφεντικά του τύπου έχει εξαπολύσει εκστρατεία πλύσης εγκεφάλου εναντίον των πολιτών της χώρας με σκοπό να περάσει ως κοινή αντίληψη στους γραικύλους υποστηρικτές της και στους εγκεφαλικά ανίκανους πολίτες ότι δήθεν για την κατάσταση στην οποία έφεραν οι ίδιοι την χώρα, αποκλειστικά ή κύρια υπεύθυνη είναι η φοροδιαφυγή.
Οι «Πάγκαλοι» αυτής της κυβέρνησης επιδιώκουν να καταστήσουν υπεύθυνο της κρίσης κάθε Έλληνα πολίτη που δεν εξέδωσε ή δεν ζήτησε απόδειξη … .
Η φοροδιαφυγή στην Ελλάδα, όπως και σε κάθε χώρα της καπιταλιστικής κερδοκρατίας, είναι ένα σοβαρό ενδημικό συστημικό ζήτημα, ένα αξιακό ζήτημα του καπιταλισμού. Όμως και στο ίδιο το κράτος που θαυμάζουν οι ανεγκέφαλοι και εθελόδουλοι πολιτικοί, στην Γερμανία (όπως και σε κάθε δυτικό κράτος), αποκαλύπτονται συνεχώς σκάνδαλα τεράστιας φοροδιαφυγής με εμπλεκόμενους και πολιτικούς.
Η φοροδιαφυγή είναι ένα σημαντικό ζήτημα, το οποίο όμως δεν αποτελεί την βασική αιτία της ελληνικής κρίσης (άλλωστε το ίδιο το χρήμα αυτό ανακυκλώνεται και φορολογείται σε άλλες πηγές).
Το βασικό ζήτημα της φοροδιαφυγής προκύπτει από δύο επιμέρους βασικές πηγές που αφορούν το μεγάλο κεφάλαιο, τις ολιγαρχίες της χώρας και τις πολιτικές υποτέλειες.
Η πρώτη είναι η πηγή είναι οι «θεσμικές» νομικές «διευκολύνσεις» προς το μεγάλο κεφάλαιο και η ουσιαστική νομιμοφανής φορολογική του ασυλία. Μια σειρά από διατάξεις, που θέτουν ως εύλογη αληθοφανή αιτιολογία τους την ενίσχυση της «οικονομίας» παρέχουν αντίστοιχες άνισες ευνοϊκές μεταχειρίσεις στο μεγάλο κεφάλαιο. Το πόσο «ενίσχυσαν» την εθνική οικονομία αυτές οι διατάξεις, είναι εμφανές σε όλους από την κατάσταση της οικονομίας της χώρας. Ισως, το μόνο που τελικά ενίσχυσαν ήταν οι λογαριασμοί και οι τσέπες κάποιων εις βάρος του ελληνικού λαού. Οι διατάξεις αυτές στο βαθμό που παραβιάζουν την συνταγματική αρχή της ισότητας είναι αντίστοιχα αντισυνταγματικές και παράνομες. Δημιούργησαν δε, σε συνδυασμό με την σειρά των διατάξεων που επιτρέπουν την ελεγκτική αυθαιρεσία και ένα έντονο καθεστώς ανισότητας ανταγωνιστικών δυνατοτήτων μεταξύ των ίδιων των οικονομικά δραστηριοποιούμενων πολιτών και πάντα εις βάρος των ασθενέστερων εξ αυτών… των αποκαλούμενων «μικρομεσαίων».  Αδικαιολόγητες οργανωτικές υποδομές τεραστίων μεγεθών, ανάγκη εύρεσης και χρήσης μεγάλων κεφαλαίων, διαφορά στην αντιμετώπιση εκ μέρους των τραπεζιτών και στην φορολογική αντιμετώπιση αποτελούν ένα σημαντικό παράγοντα της καταστροφής των «μικρομεσαίων» και της εδραίωσης του καθεστώτος του μεγάλου κεφαλαίου.
Την δεύτερη βασική πηγή της φοροδιαφυγής αποτελεί ο τρόπος «ελέγχου» των εταιρειών του μεγάλου κεφαλαίου. Οσοι έχουν γνώση και συμμετοχή με ουσιαστικό ρόλο σε τέτοιες εταιρείες γνωρίζουν καλά το πώς οι έλεγχοι μετετρέπονταν σε «ελέγχους» … . Η δημοσιοποίηση στοιχείων για «εξαγορά» κρίσιμων θέσεων στους μηχανισμούς ελέγχων και οι αδικαιολόγητα μεγάλες περιουσίες κάποιων εφοριακών δεν συγκίνησαν κανένα εισαγγελέα, ώστε να υπάρξουν ουσιαστικοί έλεγχοι. Την ίδια ώρα και επειδή έπρεπε να δείξουν έργο οι εφοριακοί κατάτρεχαν αλύπητα και ανηλεώς μικρομεσαίους (πρόσφατα μας έγινε γνωστή η περίπτωση αυτοπασχολούμενου που του επιβλήθηκε πρόστιμο 1.000 Ευρώ για μη έκδοση δύο αποδείξεων λιανικής ποσών 0,30 και 0,60 Ευρώ, προφανώς εκ παραδρομής, αφού την ίδια ημέρα και ευρισκόμενος υπό μυστική παρακολούθηση είχε εκδώσει όλες τις υπόλοιπες εκατοντάδες αποδείξεις !!!).
Η ίδια αντίληψη και κουλτούρα ελέγχων και (δήθεν) «ελέγχων» αφορά και την λαθρεμπορία. Είναι αυτονόητο ότι τα χρήματα είναι πολλά και η «διάβρωση» σημαντικός παράγοντας.
            Απαντώντας στην αθλιότητα τους λέμε: εάν θέλουν οι κυβερνώντες και τα κόμματά τους να βρουν την αιτία της κρίσης, ας κοιτάξουν στον καθρέπτη. Θα δουν - μεταξύ άλλων - την ευθύνη τους για την μετατροπή μιας χώρας με παραγωγική κατεύθυνση σε χώρα παροχής (εισαγόμενων) υπηρεσιών σύμφωνα με τις εντολές της ΕΟΚ/Ε.Ε. και τους ταγούς των αφεντικών της παγκοσμιοποίησης. Θα δουν τα τρισεκατομμύρια δραχμές (και μετέπειτα Ευρώ) του ελληνικού λαού που πήγαιναν στις τσέπες αυτών και της ολιγαρχίας για δήθεν επενδύσεις επιδοτούμενες από το μόχθο του σκληρά φορολογούμενου Ελληνα πολίτη. Θα δουν την πλήρη υποτέλεια και οργανωτική εξάρτηση από ξένα κέντρα και κράτη … , είπαμε ας κοιτάξουν τον καθρέπτη τους και θα δουν όλη την αιτία της κρίσης.

Γ. ΤΟ ΛΑΘΡΕΜΠΟΡΙΟ ΣΤΑ ΚΑΥΣΙΜΑ           
            Πρόκειται για ένα εκτεταμένο φαινόμενο. Με κατά καιρούς δηλώσεις τους ακόμα και φορείς των τελωνειακών και των υπαλλήλων του υπουργείου οικονομικών, αλλά και επίσημοι φορείς ανεβάζουν την απώλεια φόρων από το λαθρεμπόριο καυσίμων στα 5 δισεκατομμύρια Ευρώ ετησίως. Ακόμα και κατά το ½ να είναι πραγματικότητα, πρόκειται για ένα τεράστιο ποσό που όφειλε το ελληνικό κράτος να το συλλάβει και να το καρπωθεί. Όμως το λαθρεμπόριο των καυσίμων είναι ευνόητο ότι δεν διεξάγεται από μικρούς και αδύναμους. Ισως κάποιοι από αυτούς να είναι οι τελικοί αποδέκτες, αλλά το φαινόμενο αυτό (όπως κάθε είδους μεγάλο λαθρεμπόριο σε όλο τον πλανήτη) έχει πίσω του μεγάλα κεφάλαια και μεγάλους μηχανισμούς. Μετά από μερικές δεκαετίες κάποιοι εφηύραν το σύστημα «ΗΦΑΙΣΤΟΣ» προκειμένου υποθετικά να συλλάβουν το λαθρεμπόριο στη λιανική. Ουσιαστικά αποσκοπούσαν στην σύλληψη της χρήσης πετρελαίου θέρμανσης ως πετρέλαιο κίνησης. Δηλαδή σε ένα ελάχιστο ποσοστό λαθρεμπορίας και με μικρό ποσοστό διαφοράς φόρου (διότι το πετρέλαιο κίνησης επιβαρύνεται και με Ε.Φ.Κ. και με Φ.Π.Α.). Το ουσιαστικά όμως και απόλυτα λαθραίο ήταν και παραμένει το πετρέλαιο που κυκλοφορεί ανέλεγκτο ερχόμενο από απόλυτα αφορολόγητες πηγές και προελεύσεις.
            Η κίνηση της κυβέρνησης, η εξίσωση του φόρου του πετρελαίου θέρμανσης (Ε.Φ.Κ.) με τον φόρο του πετρελαίου κίνησης, αυξάνοντας τον πρώτο, αποτελεί μία τεράστια αβανταδόρικη κίνηση προς τους απόλυτα λαθρέμπορους, τους εντελώς αφορολόγητους.
            Είναι παγκοίνως και παγκόσμια γνωστό ότι όσο μεγαλύτερος είναι ο φόρος ενός αγαθού τόσο πιο δελεαστική και κερδοφόρος γίνεται η λαθραία διακίνησή του. Η λαθραία δε διακίνηση είναι εντονότερη και μεγαλύτερη, όταν έχουν ήδη δημιουργηθεί οι μηχανισμοί διακίνησής του λαθραίου προϊόντος, όπως διαπιστωμένα συμβαίνει στην χώρα μας (αφού αυτό αποτέλεσε και την «αιτιολογία» της άθλιας διάταξης). Η εξίσωση με αύξηση του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης υπόσχεται μεγαλύτερα κέρδη στους λαθρέμπορους του αγαθού.
            Αντίστοιχα δε, το «μέτρο» αυτό έρχεται να διαλύσει τους υποδεέστερους και αυτοσχέδιους ερασιτεχνικούς μηχανισμούς λαθρεμπορίας που χρησι-μοποιούσαν το πετρέλαιο θέρμανσης ως κίνησης. Ουσιαστικά, όσοι θα ήθελαν να συνεχίσουν την λαθρεμπορία θα έπρεπε και θα πρέπει να στραφούν στο εντελώς λαθραίο, αυτό που διακινείται από τους μεγάλους μηχανισμούς … .     
            Αλλωστε ουσιαστικά, ακόμα και εάν διέθετες επαρκείς αριθμητικά και ηθικά ελεγκτικούς μηχανισμούς (κόστος προσθέτουν και αυτοί), αλλά και τέλεια ηλεκτρονικά συστήματα παρακολούθησης εισροών εκροών, θα ήταν και είναι σχεδόν αδύνατο να «συλλάβεις» την κίνηση και το φορτίο ενός βυτιοφόρου που κάνει διανομές σε πολυκατοικίες με εξ ολοκλήρου ή κατά ποσοστό λαθραίο πετρέλαιο. Τα πάντα δικαιολογούνται και καλύπτονται … .

Δ.        Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΑΥΞΗΣΗ ΤΟΥ ΦΟΡΟΥ ΣΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΘΕΡΜΑΝΣΗΣ
Η κυβέρνηση της υποτέλειας και του κερδοκεντρικού ολοκληρωτισμού, αυτοί που μας λογαριάζουν όλους ως προϊόντα και παραβιάζουν κάθε έννοια συνταγματικού και ανθρώπινου καθήκοντος, εν γνώσει των συνεπειών των πράξεών τους και των κινδύνων ζωής που περικλείει η απόφασή τους, μεσούσης τεράστιας οικονομικής κρίσης αποφάσισαν την αύξηση του Ε.Φ.Κ. στο πετρέλαιο θέρμανσης. Μην θεωρήσει κανείς ότι δεν γνώριζαν τις συνέπειες για εκατομμύρια Ελληνες. Τις γνώριζαν και τις αποδέχτηκαν ως συνέπειες των πράξεών τους, οι οποίες είναι καθαρά και απόλυτα εγκληματικές. Το τι βιώνουν οι ανήμποροι οικονομικά άνθρωποι σε όλη την χώρα, είναι πια γνωστό σε όλους και ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ. Παγώνουν, ασθενούν, πεθαίνουν από το κρύο, αφού η θέρμανση (όλη η χώρα ήταν προσανατολισμένη στο πετρέλαιο ως καύσιμο) είναι για πάρα πολλούς αδύνατη. Το πετρέλαιο θέρμανσης αποτελεί βασικό αγαθό και βιοτική ανάγκη σχεδόν για όλους τους Ελληνες κατά τους χειμερινούς μήνες.
            Μόνο μετά από πιέσεις η κυβέρνηση θέσπισε ένα ειδικό επίδομα που αφορά λίγους. Όμως το επίδομα αυτό καταβαλλόμενο (εάν και όποτε καταβληθεί) μετά την αγορά του πετρελαίου είναι ουσιαστικά άχρηστο. Οι δικαιούμενοι επιδόματος είναι άνθρωποι τέτοιας οικονομικής αδυναμίας που δεν μπορούν να αγοράσουν το πετρέλαιο που έχουν ανάγκη. Κατά συνέπεια το δήθεν «μέτρο πρόνοιας» αυτό και αφορά ελάχιστους και δεν τους παρέχει την δυνατότητα πρόσβασης στο αναγκαίο αγαθό.
  
Ε.         ΠΙΣΩ ΣΤΑ ΚΑΥΣΟΞΥΛΑ και στην ΚΑΠΝΑΙΘΑΛΗ
            Οι ανάγκες των ανθρώπων, οι βιοτικές τους ανάγκες και η χρεία που γεννούν, έφεραν την απάντηση: ΞΥΛΟ … (όχι στους πολιτικούς, αλλά ως καύσιμο) και επειδή το διαθέσιμο ξύλο δεν είναι και ποσοτικά πολύ, εξελίσσεται παράλληλα και ένα σαφάρι παράνομης και καταστροφικής υλοτομίας στα δάση. Όταν κρυώνουν τα παιδιά σου και οι ηλικιωμένοι γονείς σου και κινδυνεύουν δεν θα το σκεφτείς πολύ … .
            Το φορολογικό πογκρόμ έφερε μείωση παραγγελιών πετρελαίου (και αντίστοιχα φορολογικών εσόδων) κατά 80%.
            Ενώ το φαινόμενο των επικίνδυνων αιωρούμενων σωματιδίων από την ατελή καύση ξύλου ήταν απόλυτα προβλέψιμο και εντέλει και αντιληπτό δια της όσφρησης και όρασης από τα πρώτα κρύα του φετινού χειμώνα, η κυβέρνηση αναγκάστηκε να συζητά την λήψη μέτρων μόλις τις ημέρες αυτές. Αφού παρέδωσε εκατομμύρια Ελληνες στον κίνδυνο του θανάτου και σοβαρών βλαβών της υγείας τους και αύξησε τα περιθώρια κέρδους του λαθρεμπορίου, η κυβέρνηση έρχεται σήμερα όχι να λάβει μέτρα, αλλά να συζητήσει για πιθανά μέτρα ... .
            Κατά την εκτίμησή μας, το κρίσιμο στοιχείο εξαιτίας του οποίου η κυβέρνηση αναγκάζεται να ψάχνει για μέτρα, αλλά και ίσως και να «ανακαλύφθηκε» τώρα από κάποιους κυβερνητικούς ή παρακυβερνητικούς το θέμα των εκπομπών σωματιδίων από την καύση ξύλου, είναι αυτό της κάθετης μείωσης παραγγελιών πετρελαίου θέρμανσης. Η κάθετη μείωση παραγγελιών πετρελαίου θέρμανσης δεν σημαίνει μόνο απώλεια φορολογικών εσόδων, αλλά και εσόδων για το λαθρεμπόριο. Αντίστοιχα, το λαθρεμπόριο ξύλου και η λαθροϋλοτόμηση αποτελούν περιστασιακά φαινόμενα που δεν παρέχουν μεγάλα κέρδη και δεν τα ελέγχει το σύστημα της μεγάλης λαθρεμπορίας.
            Ισως, η έλλειψη θέσης από την πλευρά της κυβέρνησης για το τι προτείνουν τώρα, να σημαίνει ότι μπορεί να περνάει από το μυαλό τους, να απαγορεύσουν μερικώς την χρήση καυσόξυλων … ή να την περιορίσουν με νέους ειδικούς φόρους στα καυσόξυλα. Δεν είναι αστείο. Είναι ικανοί να το σκέφτονται, αλλά δεν ξέρουν πως θα μπορούσαν να το επιβάλλουν.
            Εμείς στεκόμαστε δίπλα στον άνθρωπο και στις βιοτικές ανάγκες όλων μας. Αναλύουμε τις πρακτικές και τα όργανα της κλεπτοκρατίας και της κερδοκρατίας προκειμένου να καταστούν αντιληπτές σε όλους οι τακτικές και πρακτικές τους. Προκειμένου να βοηθήσουμε τον άνθρωπο να αντιληφθεί τις ανάγκες, τις αλήθειες και κυρίως τα απαράγραπτα δικαιώματά του.

ΣΤ. Πως διαλύεις (όταν θέλεις) κάθε μηχανισμό λαθρεμπορίας – η πρότασή μας :
            Ο μηχανισμός λαθρεμπορίας κάθε αγαθού στις κοινωνίες της καπιταλιστικής κερδοφρένειας συγκροτείται με ένα και μόνο σκοπό και στόχο : το κέρδος. Το κέρδος είναι μεγαλύτερο όσο πιο μεγάλη είναι η αποφυγή φόρων, τελών και δασμών (άρα όσο μεγαλύτεροι είναι οι επιβαρύνοντες φόροι) και όσο μεγαλύτερη είναι η ανάγκη κατανάλωσης του αγαθού. Στο πετρέλαιο θέρμανσης συμβαίνουν και τα δύο.
            Γύρω από τα τεράστια παράνομα και αφορολόγητα κέρδη του λαθρεμπορίου στήνονται πάντα μηχανισμοί λειτουργίας, μηχανισμοί προστασίας και μηχανισμοί νομιμοποίησης των εσόδων. Οι μηχανισμοί αυτοί διαβρώνουν όχι μόνο θεσμούς, υπηρεσίες και υψηλά ιστάμενα πρόσωπα, αλλά δεν διστάζουν να δολοφονήσουν, να απειλήσουν, να μετέλθουν κάθε βία, να μεταθέσουν τους μη συνεργαζόμενους, ακόμα και να στήσουν ψευδείς καταγγελίες κ.α. . Αυτά αποτελούν παγκόσμια ιστορική διαπίστωση.
Οι ίδιοι οι μηχανισμοί του λαθρεμπορίου αποτελούν μία αυτοτελή δυναμική και μία αυτοτελή συγκρότηση ικανή να χρησιμοποιηθεί για κάθε λογής ενέργειες (π.χ. την έμπρακτη στήριξη συγκεκριμένου πολιτικού ή κόμματος), αφού οι άνθρωποι που μετέχουν σε αυτούς τους μηχανισμούς ενσωματώνονται λειτουργικά σε αυτούς εξαρτώντας την ίδια τους την επιβίωση από τους μηχανισμούς. Τελικά, ένα ολόκληρο παρακράτος συγκροτείται μέσα από μηχανισμούς συμφερόντων, από λόμπυ ισχύος, που πάντοτε εκφράζονται παράλληλα και μέσα από νόμιμες και συχνά λαοφιλείς δραστηριότητες.
            Όπως η νίκη του ανθρώπου κατά του άθλιου συστήματος του καπιταλισμού θα έλθει μέσα από την οικονομία χωρίς οικονομικό κέρδος, έτσι και η νίκη κατά του λαθρεμπορίου (ο καπιταλισμός είναι και αυτός ένα λαθρεμπόριο ανθρώπινων ζωών) μπορεί να έλθει μόνο με την πλήρη κατάργηση της δυνατότητας του να έχει κέρδη. Οι μηχανισμοί του λαθρεμπορίου συγκροτούνται για τα κέρδη και αυτά διανέμουν σε όσους συγκροτούν τους μηχανισμούς. Στο θέμα του πετρελαίου θέρμανσης η μόνη πραγματική οδός και λύση για να σκουριάσουν και να διαλυθούν οι μηχανισμοί του λαθρεμπορίου είναι η πρόταση του που κάνει το «Λαϊκό Κίνημα»: να καταργηθούν όλοι οι φόροι στο πετρέλαιο. Μόνο με τον τρόπο αυτό θα διαλυθούν οι μηχανισμοί του λαθρεμπορίου, θα αχρηστευτούν τα όπλα τους και κυρίως θα μπορέσει ο πολίτης να απολαύσει την προστασία του από το κρύο, που αποτελεί βασική βιοτική ανάγκη κάθε ανθρώπου και αναφαίρετο και απαράγραπτο δικαίωμά του.    
            Επειδή θα σπεύσουν τα παπαγαλάκια της παραπληροφόρησης, της κυβέρνησης και των μηχανισμών λαθρεμπορίας να μιλήσουν για μεγάλες φορολογικές απώλειες του χειμαζόμενου και λυμαινόμενου (από τους ανωτέρω) δημόσιου ταμείου υπάρχει και για αυτό λύση.
            Ξεκαθαρίζουμε ως κίνημα ότι ως φιλοσοφία και πολιτική θέση είμαστε ενάντιοι στην φορολογία όλων των βιοτικών αναγκών του ανθρώπου, διότι αποτελούν απαράγραπτες βιοτικές ανάγκες και η κάλυψή τους είναι η πραγματική αιτία δημιουργίας κάθε ανθρώπινης κοινωνίας. Όμως, εάν θέλουν να έχουν κάποιο εύλογο (και όχι φοροκλεπτικό όπως σήμερα) έσοδο αποφεύγοντας το λαθρεμπόριο πετρελαίου, μπορούν να επιβάλλουν μέσω της άμεσης φορολογίας ένα ειδικό ετήσιο φόρο – έσοδο για την α’ κατοικία, αντίστοιχο με τα κυβικά τετραγωνικά κάθε διαμερίσματος και πάντα σε συνάρτηση με τις ειδικές ανάγκες κάθε πολίτη (παιδιά, οικονομική κατάσταση κλπ.). Π.χ. 100 Ευρώ για ένα διαμέρισμα 100 τετραγωνικών. Πρόκειται για λύση εύλογη, δίκαιη και πάνω από όλα ανθρώπινη. Τα ανωτέρω με απαλλαγή των ορεινών και ημιορεινών περιοχών για να λειτουργήσει η φορολογική πολιτική ως πολιτική ανάπτυξης και ενίσχυσης. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και στο πετρέλαιο κίνησης, σε όσους επαγγελματίες το χρησιμοποιούν. Θα αποτελούσε και ένα μεγάλο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα για την ελληνική οικονομία – απάντηση στην εξαθλίωση του φασιστικού νεοφιλελευθερισμού τους.
            Μην σπεύσουν οι παρατρεχάμενοι να πουν ότι έτσι θα οδηγηθούμε σε υπερκαταναλώσεις και σπατάλες. Υπάρχει εύκολος και απλός τρόπος να ελεγχθεί και να περιοριστεί η υπερκατανάλωση με δύο παράλληλες μεθόδους. Η πρώτη είναι η σύγκριση με τις καταναλώσεις των προηγουμένων ετών, όπως προκύπτει από τα αρχεία κάθε πολυκατοικίας και κάθε ιδιοκτησίας.
Η δεύτερη είναι η διαμόρφωση από τα Πανεπιστήμια (με την ενεργό συνδρομή των φοιτητών) ενός μαθηματικού τύπου υπολογισμού της εύλογης κατανάλωσης ανά περιοχή της χώρας και ανά κ.μ. κατοικίας.
Η υπέρβασή τους θα οδηγεί στην επαύξηση του ειδικού άμεσου φόρου.
Αυτά για όσους θέλουν να σταματήσει το λαθρεμπόριο στα καύσιμα και να διαλυθούν οι μηχανισμοί του.
Είναι ευνόητο ότι μετά την δημοσιοποίηση της πρότασής μας αυτής, όποιος δεν το υλοποιήσει θα είναι υποκείμενο κοινωνικής, πολιτικής, αλλά και ποινικής κατηγορίας και ευθύνης.    
  
Ζ. ΜΗΝΥΣΕΙΣ
Για εμάς προέχει ο άνθρωπος, η ζωή, η αξιοπρέπεια, ο σεβασμός και ο αυτοσεβασμός του. Η ελευθερία του ανθρώπου και η πρόοδός του είναι άμεση συνάρτηση της βεβαιότητας του ίδιου ότι θα καλυφθούν οι βιοτικές του απαράγραπτες ανάγκες. Αυτές οι ανάγκες είναι ο νόμος του ανθρώπινου όντος και δεν μπορεί κανείς να τις αποφύγει ή να τους διαφύγει.
Το αστικό Σύνταγμα του 1975, παρότι σηματοδοτεί την κατάληψη της Ελλάδας από την αστική δομή και φιλοσοφία, περιέχει μία σειρά από διατάξεις που έλκουν την καταγωγή τους από τα γαλλικά συντάγματα, αντίστοιχα, επηρεασμένα από τις βασικές αρχές του ευρωπαϊκού διαφωτισμού. Οι διατάξεις αυτές συγκροτούν αυτό που στο Λαϊκό Κίνημα αποκαλούμε δυτικό καθωσπρεπισμό. Οι διατάξεις αυτές είναι σκόπιμα γραμμένες κατά τρόπο αόριστο, ώστε να μην επιτάσσεται με συγκεκριμένο τρόπο η εφαρμογή τους, αλλά να αφήνεται στην κρίση των οργάνων του κράτους. Σήμερα, ακόμα και αυτές οι διατάξεις, αμφισβητούνται και καταπατούνται από τους νεοφασίστες της ολιγαρχίας.
Η παραβίαση βασικών αρχών του Συντάγματος από όσους ορκίστηκαν να το τηρούν και να το εφαρμόζουν είναι κατάδηλη και δεν χρειάζεται ερμηνείας. Το Σύνταγμα στο άρθρο 2 παρ.1 θέτει τον πρωταρχικό κανόνα συγκρότησης και λειτουργίας του κράτους, θέτοντας παράλληλη και την θεμελιωδέστερη αρχή του πολιτεύματος : «1. Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας.»   
Υπενθυμίζουμε λοιπόν την ύπαρξη των διατάξεων των άρθρων 299 (ανθρωποκτονία από πρόθεση), 302 (ανθρωποκτονία από αμέλεια), 306 (έκθεση), 307 (παράλειψη λύτρωσης από κίνδυνο ζωής), 259 (παράβαση καθήκοντος) και 308-314 (σωματικές βλάβες) του Ποινικού Κώδικα - για να μην αναφερθούμε άμεσα και στα άρθρα 134§2 και 134Α περ. ε΄ και η’ του ίδιου Κώδικα - και προειδοποιούμε ότι θα ζητήσουμε την εφαρμογή τους εναντίον κάθε υπευθύνου για κάθε περίπτωση συνανθρώπου μας Ελληνα πολίτη που θα αποβιώσει ή θα υποστεί σωματικές βλάβες που θα προέρχονται ουσιωδώς είτε από την έλλειψη θέρμανσης είτε από αναπνευστικά ή άλλα προβλήματα που σχετίζονται άμεσα από τις ενέργειες, αποφάσεις και παραλείψεις αυτές των οργάνων του κράτους.
            Καλούμε τους γιατρούς μέλη του Λαϊκού Κινήματος σε όλη την χώρα, κάθε γιατρό συνειδητοποιημένο κοινωνικά και ανθρώπινα πολίτη αυτής της χώρας, τα θύματα και τους συγγενείς του, δικηγόρους, αλλά και κάθε πολίτη της χώρας, να μας γνωστοποιήσουν τέτοια περιστατικά και να κινηθούν είτε από κοινού με το κίνημα είτε αυτόνομα εναντίον των υπευθύνων.                                                                                                                  

            Κλείνουμε με επανάληψη της θεμελιώδους αρχής του Συντάγματος αναδιατυπωμένη για να γίνει καλύτερα αντιληπτή από όλους : Η πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας είναι ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου.  
            Οσοι δεν το αντιλαμβάνονται και όσοι λειτουργούν ενάντια στην αρχή αυτή όχι μόνο παραβιάζουν το Σύνταγμα αλλά και δεν έχουν θέση στην ζωή του τόπου.


                                                                                                              2/1/2013
                                                                                                        ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

ΕΚΛΟΓΙΚΟ

ΕΚΛΟΓΙΚΟ Οι περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν τις εκλογές, (όπως και την κοινωνική τους πορεία που είναι και πορεία ζωής) σχεδόν μονοσήμ...