Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΝΑΛΥΣΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΝΑΛΥΣΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

ΧΡΕΟΣ & ΝΟΜΙΣΜΑ (Συνοπτική Λογική Ανάλυση)

ΧΡΕΟΣ & ΝΟΜΙΣΜΑ
(Συνοπτική Λογική Ανάλυση)

Απαντάμε στην απόλυτη παράνοια της σύγχρονης Ελλάδας (με κύριως θιασώτες πολιτικούς, δημοσιογράφους και “ειδικούς”1) με την Ρεαλιστική Αριστοτέλεια Λογική Ανάλυση :

Δεδομένο 1ο: Το ελληνικό δημόσιο χρέος δεν είναι ούτε βιώσιμο, ούτε εξυπηρετήσιμο. Με οποιοδήποτε διεθνές επιστημονικό, ιστορικό, οικονομικό και κριτικό αναλυτικό μέσο και εάν εξεταστεί η χώρα μας δεν μπορεί να αποπληρώσει το δημόσιο χρέος της. Ακόμα και εάν το ελληνικό δημόσιο έχει πλεονασματικούς προϋπολογισμούς και αποτελέσματα της τάξης του 10% ετησίως, το ποσό που προκύπτει αυτό δεν αρκεί ούτε για την αποπληρωμή των τόκων. Θεωρούμε την διαπίστωση αυτή θεμελιώδη και παγκοσμίως παραδεκτή πλέον.

Δεδομένο 2ο : Για να γίνει βιώσιμο το ελληνικό χρέος, πρέπει να λάβει χώρα βαθιά και τεράστια απομείωση του, ώστε να εκκινήσει κατ' ανώτατο όριο στο 70% του ΑΕΠ κατ΄ ανώτατο όριο (συνοδευόμενο όμως και από άλλα σχετικά μέτρα όπως περίοδο χάριτος, χρηματοδότηση, αναδιάρθρωση του υπολοίπου). Αυτό σημαίνει ότι το δημόσιο χρέος πρέπει να φτάσει τουλάχιστον στα (180 δις Χ 70%) 126 δις Ευρώ από τα (επισήμως) 301 δις Ευρώ που ήταν στην λήξη του α' τριμήνου του 2015 (στοιχεία ΕΛΛΣΤΑΤ). Η απόσταση αυτή είναι 175 δις Ευρώ.

Δεδομένο 3ο: Το χρέος μειώνεται με τρεις τρόπους:
α. Την κήρυξη μέρους του ως παράνομου, καταχρηστικού και επαχθούς και την αναγνώριση τούτου από το Διεθνές Δικαστήριο (ποικίλει ανάλογα με τους προσφεύγοντες και την συμφωνηθείσα αρμοδιότητα).
β. Το κούρεμα.
γ. Την συνολική άρνησή του.
Αλλοι τρόποι δεν υπάρχουν. Ενω τα στοιχεία α' και γ' μπορούν να ασκηθούν συνδυαστικά.

Δεδομένο 4ο:
Η κήρυξη μέρους του χρέους ως παρανόμου έχει δύο βασικές προϋποθέσεις/παραμέτρους :
- Τον σαφή προσδιορισμό του ποσού και της μη νόμιμης πράξης που το προκάλεσε.
- Την εισαγωγή της υπόθεση προς αναγνώριση – επιδίκαση από Διεθνές Δικαστήριο.
Στο πλαίσιο αυτό θα πρέπει από την Ελλάδα, πέραν των στοιχείων ειδικής διάρθρωσης και δημιουργίας του χρέους και τις γενικές αρχές να εξεταστούν συμπληρωματικά :
α. Η διάρθρωση του χρέους ως χρέους των τραπεζών. Το ποσό που έχει διατεθεί προς τις τράπεζες από τον Σεπτέμβριο του 2008 μέχρι σήμερα προσεγγίζει τα 282 δις Ευρώ. Με το νέο μνημόνιο αναμένεται να ξεπεράσει τα 310 δις Ευρώ. Στην πραγματικότητα το δημόσιο χρέος είναι χρέος που αφορά τις τράπεζες. Από το ποσό αυτό και σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος αιτιολογούνται (τρόπον τινα) περί τα 82 δις Ευρώ (κούρεμα ομολόγων, κόκκινα δάνεια). Τα υπόλοιπα είναι άγνωστο που και γιατί έχουν διατεθεί, εάν υπάρχουν ή όχι, που βρίσκονται, αν είναι νόμιμα κλπ.
β. Η “στήριξη” των τραπεζών με δαπάνες και εγγύηση του ελληνικού δημοσίου. Επισημαίνουμε ότι στις πρόσφατες περιπτώσεις της Ισπανίας και της Ιρλανδίας, το βάρος της στήριξης των τραπεζών ανέλαβε αποκλειστικά σχεδόν η Ε.Κ.Τ. και όχι το Ισπανικό ή το Ιρλανδικό κράτος, αντίστοιχα. Εκτός από πολιτικό σκάνδαλο τεραστίου μεγέθους, πρόκειται και για πιθανή βάση άρνησης πληρωμής του αντίστοιχου μέρους του χρέους.
Ολική μονομερής άρνηση πληρωμής του συνολικού χρέους υπήρξε στην περίπτωση της νεοϊδρυθείσας Σοβιετικής Ενωσης.

Η επιλογή αυτή είναι δίκαιη σε μεγάλο βαθμό και μπορεί να είναι αποτελεσματική. Η διεθνής εμπειρία όμως διδάσκει ότι φέρει τον κίνδυνο της μερικής αποτυχίας (δηλαδή μείωση σε ποσά που δεν καλύπτουν το ζητούμενο – εφαρμογή του αγγλικού δικαίου ως προς το δικαίωμα προσφυγής και την παραίτηση από την δυνατότητα κ.α.).
Η ίδια διεθνής εμπειρία διδάσκει ότι προκαλεί σοβαρότατη διεθνή απομόνωση ενός κράτους και σαφή εχθρικότητα του “διεθνούς παράγοντα”. Πρέπει να είμαστε αποφασιστικοί και αποφασισμένοι για όλα.

Δεδομένο 5ο :
Το κούρεμα του χρέους μπορεί να επέλθει μόνο ως αποτέλεσμα σύμβασης μεταξύ Ελλάδας και των δανειστών της ή διεθνούς σύμβασης.
Θα μπορούσε να αποτελέσει και μονομερές δικαίωμα του κράτους ως προς ιδιωτικά χρέη, τα οποία όμως στην περίπτωση της Ελλάδας είναι πλέον ελάχιστα. Το βασικό μέρος του χρέους αφορά το Δ.Ν.Τ. και τον “Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης”, δηλ. την Ε.Ε./Ευρωζώνη.

Δεδομένο 6ο: Η διεθνής εμπειρία, νομολογία και νομική και οικονομική τεκμηρίωση αποδεικνύει ότι “κούρεμα του χρέους” (και μάλιστα βαθύ) επέρχεται με βεβαιότητα σε όλες τις περιπτώσεις χρεοκοπίας ενός κράτους (στάσης πληρωμών). Η χρεοκοπία (στάση πληρωμών) δηλ. αποτελεί το μοναδικό στέρεο στοιχείο που οδηγεί στο κούρεμα του χρέους του.

Δεδομένο 7ο: Ως προς το Δ.Ν.Τ. θα μπορούσε το κούρεμα να γίνει και χωρίς χρεοκοπία με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης.
Ως προς την Ε.Ε. με απόφαση της συνόδου κορυφής.
Για τα κράτη μέλη της Ευρωζώνης δεν προβλέπεται δυνατότητα “κουρέματος”, αλλά μόνο δυνατότητα αναδιάρθρωσης και τούτο προβάλει σχεδόν σύσσωμη η πλευρά των υπολοίπων μελών.

Συμπέρασμα : Μόνες ασφαλείς διέξοδοι για την απαλλαγή της Ελλάδας από το το χρέος, σε περίπτωση επιλογής του “κουρέματος”, είναι είτε η “Χρεοκοπία” είτε η έξοδος από το Ευρώ ως προς την ευρωζώνη με οποίο εναλλακτικό επακόλουθο (και της “χρεοκοπίας”).
Το γεγονός ότι η Ελλάδα επιμένει στην μη χρεοκοπία και στην μη έξοδο από το Ευρώ, αφαιρεί από τους δανειστές κάθε αναγκαστική εναλλακτική προσέγγιση και τους ανοίγει την όρεξη για τεράστια ανταλλάγματα εις βάρος του ελληνικού λαού.
Ακόμα και στην περίπτωση του Δ.Ν.Τ. με τις γνωστές προτάσεις του (κούρεμα, περίοδος χάριτος, χρηματοδότηση, αναδιάρθρωση) η επιλογή της λύσης αυτής θα αποτελούσε αδίκημα απιστίας εις βάρος του Δ.Σ. του Δ.Ν.Τ., την ώρα που η Ελλάδα προσφέρει ανταλλάγματα για να μην συμβεί αυτό.
Στην περίπτωση μάλιστα της Ελλάδας, αντί στάσης πληρωμών ως προς τους διεθνείς δανειστές, υφίσταται το αντίστροφο, δηλ. στάση πληρωμών των εσωτερικών οφειλών του κράτους, γεγονός που επιτείνει την εσωτερική ύφεση.

Δεδομένο 8ο : Το υφεσιακό πρόβλημα της Ελλάδας από την χρηματο-οικονομική πλευρά αφορά την ύπαρξη ολοένα και μειούμενης ύπαρξης και κυκλοφορίας χρήματος εσωτερικά. Το πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με την σοβαρή αύξηση του κυκλοφορούντος χρήματος.

Δεδομένο 9ο: Με τις μέχρι σήμερα δοκιμασθείσες μεθόδους, δηλαδή του δανεισμού αποκλειστικά προς αποπληρωμή του εξωτερικού χρέους, το υφεσιακό πρόβλημα όχι μόνο δεν αντιμετωπίζεται, αλλά διογκώνεται, δεδομένης της ελλειμματικής παραγωγικής διάστασης της ελληνικής οικονομίας.

Δεδομένο 10ο: Το υφεσιακό πρόβλημα μπορεί σε μία καπιταλιστική οικονομία να αντιμετωπιστεί:
α.- με μεγάλα αναπτυξιακά δάνεια (που ακόμα και εάν δοθούν σε μία χώρα με μη βιώσιμο χρέος, δημιουργούν σαφείς νέες υποχρεώσεις και υποτέλειες)
β.- με την έξοδο από το Ευρώ και την έκδοση εθνικού νομίσματος.
γ. - με την έκδοση παράλληλου με το Ευρώ επαυξητικού χρήματος. Οχι δηλαδή “IOU”, αλλά με επιπλέον εσωτερικό χρήμα, όπως η πρόταση μας για “Εθνική Ανταλλακτική Μονάδα”.
Οι λύσεις β' και γ' μπορούν να συνδυαστούν με την λύση α', αλλά όχι μεταξύ τους, αφού είναι ταυτόσημες στην ουσία τους.

Δεδομένο 11ο :
Η υφεσιακή έλλειψη χρήματος (ευρώ) καταδικάζει σε συνεχή απομείωση δυνατοτήτων την ελληνική οικονομία κατά την καπιταλιστική της διάρθρωση και διάσταση.

Συμπέρασμα: Η έκδοση εθνικού νομίσματος ή εσωτερικού παράλληλου χρήματος μπορεί να αντιμετωπίσει το φαινόμενο, αλλά και να δώσει την δυνατότητα αποπληρωμής χρέους, εφόσον αυτό θεωρηθεί σκόπιμο από μία κυβέρνηση, αντί της προσφυγής σε άλλες λύσεις, όπως αυτή της άρνησης του χρέους ή της χρεοκοπίας.

Τα ανωτέρω αποτελούν την λογική ανάλυση που θα έπρεπε να έχει στο νου του κάθε Ελληνας και Ελληνίδα και βέβαια οι κυβερνήσεις.

Οι γενικές θέσεις μας
Οι θέσεις μας είναι σαφείς και ξεκάθαρες:
- Η Ε.Ε. εξυπηρετεί το διευθυντήριό της (εθνικό, κεφαλαιουχικό, πολυεθνικό εταιρικό) και όχι την Ελλάδα και τον λαό της.

- Το Ευρώ εξυπηρετεί το μεγάλο κεφάλαιο και τους ισχυρούς της Ευρώπης.

- Καμία πολιτική που αφορά το νόμισμα και το χρέος δεν θα έχει ευτυχή κατάληξη για τον λαό και τον άνθρωπο, αν δεν συνοδευτεί από ουσιώδεις αλλαγές στις κοινωνικές και παραγωγικές δομές της Ελλάδας.

- Το πρόβλημα της χώρας είναι συνολικό και ως προς την οικονομία είναι δομικό και παραγωγικό. Με την εφεύρεση του ευρέως χρησιμοποιούμενου σήμερα όρου “παραγωγική ανασυγκρότηση” πριν από αρκετά χρόνια, βασικοί συντελεστές του κινήματός μας έθεσαν την παραγωγική πορεία της χώρας σε νέα φιλοσοφική και πολιτική βάση.

- Στόχος για εμάς, φιλοσοφικός και πολιτικός ορισμός που χαρακτηρίζει την δράση μας είναι “Η Κοινωνία με κέντρο τον Ανθρωπο και τις ανάγκες του”. Ο ορισμός αυτός, που αποτελεί φιλοσοφική θέση που από το 2004 εισήγαγε και τεκμηρίωσε φιλοσοφικά στα πράγματα της χώρας και συνακόλουθα της παγκόσμιας σκέψης ο Δ. Καραμήτσας και αποτελεί ιδρυτικό ορισμό του ΛΑΪΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ, αποτελεί εδώ και πολλά χρόνια ορισμό που χρησιμοποιείται ευρέως από πολιτικές παρατάξεις, ομάδες, συλλογικότητες και πρόσωπα στην Ελλάδα (δυστυχώς τις περισσότερες φορές ως σύνθημα).

- “Η Κοινωνία με κέντρο τον Ανθρωπο και τις ανάγκες του” δεν αποτελεί για εμάς απλό ορισμό και “τσιτάτο”, αλλά υλοποιείται μέσα από μοντέλα και ακριβή προγράμματα, που βασίζονται στην πραγματική δημοκρατία και στην κοινή δράση για την a priori και εκ των ων ουκ άνευ κάλυψη των ανθρώπινων βιοτικών και λοιπών αναγκών. Το ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ, πέραν του μοντέλου οργάνωσης που αφορά το ολιστικό μοντέλο της κοινωνίας του μέλλοντος, έχει εκπονήσει ολοκληρωμένο και τεκμηριωμένο μεταβατικό πρόγραμμα, που αφορά την Ελλάδα και την ελληνική κοινωνία, που βασίζεται στα ελληνικά δεδομένα, αποτελεί την ουσιώδη λύση σε όλα τα προβλήματα που μαστίζουν την ελληνική κοινωνία και οδηγεί στην αναίμακτη αποστέωση και ήττα του βδελυρού νεο-φιλελεύθερου και καπιταλιστικού συστήματος, χωρίς να του δοθεί η δυνατότητα τυπικής αντίδρασης.

ΛΑΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ: ΝΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ


1Θυμηθείτε π.χ. ότι όλοι αυτοί ονόμαζαν το χρέος βιώσιμο ή ότι μέχρι το 2012 μας έλεγαν από κοινού ότι δεν μπορεί να γίνει κούρεμα του χρέους γιατί σημαίνει αναπόδραστα χρεοκοπία της χώρας ...   

Δ. ΚΑΡΑΜΗΤΣΑΣ ΑΝΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗ


Αγαπημένοι σύντροφοι, φίλοι και συνοδοιπόροι

Αισθάνομαι την ανάγκη να σας γράψω δυο λόγια για κάθε τι που συνέβη, για κάθε τι που συμβαίνει και για κάθε τι που πρέπει να γίνει στον τόπο μας.

Α. Πρώτα από όλα για εμάς, για το κίνημά μας
Κοντεύει ένας χρόνος από τότε που ξεκινήσαμε συγκροτημένα και φαίνεται σαν να έχουν περάσει δέκα. Εγινε αρκετή εργασία, δυσθεόρατη για πολλούς, πολλή ουσιαστική και θεωρητική εργασία, πολλές προτάσεις βγήκαν στο φως.
Το κίνημά μας προχώρησε πολύ μπροστά, τόσο που μόνο τα πιστά του μέλη μπορούν να αντιληφθούν. Γίναμε όλοι πιο δυνατοί, πιο ολοκληρωμένοι, πιο έμπειροι.
Κοντά μας βρέθηκαν λογιών – λογιών άνθρωποι, όλοι με τους δικούς τους σκοπούς και επιδιώξεις. Πολλοί έφυγαν, πολλοί ήλθαν και έρχονται. Είναι εξαιρετικά δύσκολο για όλους μας, να εννοήσουμε την βάση αυτής της θεωρίας των βιοτικών αναγκών που είναι και η βάση της λογικής τους κινήματος. Είναι ευνόητο, ότι ως μια θεωρία που ανατρέπει πάρα πολλά πράγματα από όσα διδαχθήκαμε, ανατρέπει δοξασίες, κατεστημένα, ακόμα και την δήθεν «επιστήμη», ως μία «ετεροσυστημική» θεωρία, δεν είναι εύκολο να συμβαδίσει με τα απίθανα και απειράριθμα παραμύθια και τις δοξασίες με τις οποίες τράφηκε και τρέφεται η ανθρωπότητα χιλιάδες χρόνια τώρα.
Όμως η θεωρία των βιοτικών αναγκών είναι μέσα μας και επιβεβαιώνεται μέρα με την ημέρα καθημερινά. Οπου και να την προβάλλεις, όπου και εάν πειραματιστείς την βλέπεις να εξηγεί και να προβλέπει.
Το Λαϊκό Κίνημα θα προχωρήσει με όλους εμάς και όσους θα έλθουν. Βλέποντας όλα αυτά που έγραφα χρόνια πριν και κάποιοι τα θεωρούσαν απίθανα και ουτοπικά να γίνονται σιγά – σιγά επιμέρους κινήματα, επιμέρους δράσεις, επιμέρους προτάσεις και απόψεις περισσοτέρων και στην Ελλάδα και έξω από αυτή, γνωρίζω πια ότι το Λαϊκό Κίνημα και οι θέσεις του θα προχωρήσουν και θα γίνουν ποτάμι ειρηνικής αλλαγής των ανθρώπων και των κοινωνιών τους.
Δεν την «ψώνισα», απλά θέλω να αντιληφθείτε πόσο «μπροστά» είναι το Λ.Κ. και να εκτιμήσετε την συμμετοχή σας σε αυτό με όρους ουσίας. Όχι με υλικά ωφελιμιστικά κριτήρια και μέτρα, αλλά με μέτρα νου και ψυχής.

Β.        Στις πρόσφατες εκλογές ο ελληνικός λαός ξεκίνησε μια μεγάλη ανατροπή, μια ανατροπή που είχε ως βάση της, την προστασία των βιοτικών του αναγκών, των βιοτικών του δικαιωμάτων.
Εμείς ως κίνημα προσπαθήσαμε να συγκροτήσουμε μαζί με άλλα κινήματα ένα νέο φορέα, ένα φορέα μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας και του λαού. Ένα φορέα πραγματικής αλλαγής και έκφρασης. Οσες και όσοι από εμάς ήταν παρόντες στις συζητήσεις που γίνονταν για την δημιουργία του νέου πολιτικού υποκειμένου, θα κατάλαβαν πολλά πράγματα. Δεν θα επεκταθώ. Απλά ας πούμε πως κάποιοι (όχι από εμάς) δεν ήταν έτοιμοι, αλλά ο στόχος που αποφασίσαμε δεν αλλάζει .
O ελληνικός λαός κατέληξε στο να ψηφίσει κύρια τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως και άλλες αντιμνημονιακές παρατάξεις. Μια πολιτική συλλογικότητα του 4% - 5% βρέθηκε να είναι 2η πολιτική δύναμη. Ξέρουμε ποιοι είναι, γνωρίζουμε τα ελαττώματά τους, την ύπαρξη προσώπων με άθλιο παρελθόν και παρόν, μπορούμε να τους κάνουμε την σκληρότερη κριτική, αλλά αυτή την ψήφο του ελληνικού λαού οφείλουμε όλοι μαζί να την μετατρέψουμε σε ουσία. Ναι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα δημιούργημα του πολιτικού συστήματος, κουβαλά τον παλαιό κόσμο μέσα του και είναι παιδί του. Όμως αφού αποτύχαμε εμείς μέχρι σήμερα να συγκροτηθούμε και να εκφράσουμε το νέο, ας αναθεωρήσουμε την στόχευση των ημερών και ας στραφούμε στην μάχη τουλάχιστον για να ξεθεμελιωθεί ο παλαιός δικομματισμός του κοτζαμπασισμού και της ντόπιας και ξένης υποτέλειας και οι μηχανισμοί του. Θα είναι, κατά τη γνώμη μου, ένα ελάχιστο όφελος. Ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχει μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ σημαντικός αριθμός ανθρώπων που είναι κοινωνιστές, που πιστεύουν στην συλλογικότητα και στην δημοκρατία. Αυτούς θα πρέπει να τους στηρίξουμε.
Το γράφω και πάλι, δεν περιμένω πολλά από ένα κόμμα που κουβαλά τον αστισμό μέσα του, που κουβαλά μεγαλοαστούς δήθεν προοδευτικούς, έτοιμους να δεχθούν άκριτα κάθε γελοία αστική θεωρία, ανθρώπους που νοιώθουν διαφορετικοί και «ανώτεροι» ταξικά και θέλουν να διαχωρίζονται από αυτό τον λαό, που τον βλέπουν «αφ’ υψηλού».  Αυτοί είναι ένα μέρος του πυρήνα του 4% και τώρα τα πράγματα αλλάζουν. Αν αυτός ο πυρήνας δεν θέλει να αντιληφθεί την δύναμή μας, την δύναμη και την θέληση της κοινωνίας και να αλλάξει και αυτός μαζί της (π.χ. να αποκτήσει πατριωτική διάσταση), εάν θεωρεί πως είναι νομενκλατούρα και ψηφίστηκε με ψήφο πολιτικής ταύτισης, τότε το πρόβλημα θα είναι δικό του και σύντομα θα δεχθεί τα επέκεινα αυτής της λογικής.
            Τώρα όμως είναι η ώρα της μάχης, στις 17 του Ιούνη θα κριθούν πολλά για εμάς τους ίδιους, τις ζωές μας, τους λαούς της Ευρώπης και όλου του πλανήτη.
            Μας απειλεί το διεθνές και ντόπιο σκηνικό, μας απειλεί η Μέρκελ και η «νέα Ιερά Συμμαχία», μας απειλεί ο ηττημένος ντόπιος προδοτικός δικομματισμός και τα παπαγαλάκια τους. Θέλουν να μας μετατρέψουν ξανά σε λαό ηττοπαθή, δουλοπρεπή, μοιρολάτρη. Να ξαναγίνουμε οι παλιοί γνωστοί ραγιάδες. Μας ξαναδημιουργούν ψεύτικες φοβίες για να μας τρομοκρατήσουν. Εμείς πρέπει να δώσουμε τις απαντήσεις. Εμείς που είμαστε δυναμική σκεπτόμενη πρωτοπορία. Μην περιμένετε από τα πολιτικά κόμματα, ως Καμμένους και Τσίπρες ουσιαστικές απαντήσεις, εμείς είμαστε το «κίνημα της ουσίας».

Γ.         Από την ημέρα κιόλας των εκλογών διαπιστώσαμε την ταραχή των δυναστών του λαού και της χώρας, διαπιστώσαμε πως τους κατέλαβε ένας φόβος. Δεν ήταν μόνο ο φόβος της ήττας, ήταν και ο φόβος της αποκάλυψης της ηθικής και ουσιαστικής τους γύμνιας. Αμέσως άρχισαν να «αναθεωρούν», αμέσως «αναγνώρισαν το δίκιο μας», αμέσως σπεύδουν σε έκτακτες «συνόδους κορυφής» για να θέσουν νέα μέτρα. Τα «μνημόνια» μόνοι τους σκοπεύουν να τα πάρουν πίσω, γιατί κατάλαβαν ότι οι πραγματικές ανάγκες ενός λαού ως ανάγκες των ανθρώπων δεν νικιούνται με βρισιές, βρωμιές, κλεψιές και καταπίεση. Θα τους νικήσουμε με τα γυμνά μας χέρια, όπως τους νίκησε ο ρωσικός λαός στο Στάλινγκραντ.
            Ηδη η Μέρκελ, ο νέος Μέττερνιχ της νέας Ιεράς Συμμαχίας, απομονώθηκε ακόμα και στους G8. Εάν είχε κάτι να πει και με κάτι να πείσει, εκεί θα ήταν το ειδυλλιακό για αυτή περιβάλλον. Την είδαμε όλοι να αποχωρεί ως βρεγμένη γάτα, ως μαδημένη όρνιθα. Αυτό δεν πρέπει να μας κάνει να πανηγυρίζουμε, γιατί οι περισσότεροι από τους G8 είναι κομμάτια του ίδιου συστήματος, πρεσβεύουν την ίδια αθλιότητα κατά των λαών. Οι ίδιοι οι Γερμανοί κυβερνώντες έδρασαν και δρουν με σχέδιο κατάκτησης – κυριαρχίας στην Ευρώπη. Εάν διαβάσετε τις διακηρύξεις από τα συνέδρια των κομμάτων τους θα το καταλάβετε, θα δείτε να το λένε απροκάλυπτα. Δεν θα παραιτηθούν λοιπόν από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, από το πλιάτσικο της χώρας μας, από την μετατροπή της σε ένα άθλιο προτεκτοράτο δούλων και υπηκόων.
            Εχουν ξαμολήσει όλοι τους τα ντόπια και διεθνή κοράκια τους, έχουν οπλίσει και προβάλλουν τους ντόπιους προδότες και εντολοδόχους τους, της Ν.Δ. και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και άλλους μαζί τους. Μας βρίζουν και μας απειλούν με έξοδο από την Ε.Ε. και το «Ευρώ» και μας λένε ότι αυτό θα είναι η καταστροφή της χώρας μας, η καταστροφή όλων μας. Επιτίθενται στον ΣΥΡΙΖΑ και στα άλλα αντιμνημονιακά κόμματα και κινήματα. Χρησιμοποιούν κάθε είδος βίας και τρομοκρατίας. Το μόνο όμως που δεν μας λένε είναι η αιτιολογία για όσα υποστηρίζουν.
            Εμείς ως κίνημα έχουμε τις απαντήσεις, έχουμε την γνώση της ουσίας που δεν την έχει κανένας μνημονιακός ή αντιμνημονιακός και πρέπει να την κάνουμε κτήμα όλων ή όσο το δυνατόν περισσοτέρων.

Δ.        Τόσο ο ίδιος, όσο και άλλα μέλη του κινήματος στοχαζόμαστε, γράφαμε και προβλέπαμε τα πράγματα πριν γίνουν. Τώρα πρέπει να αναλυθούν κάποια πράγματα στον ελληνικό λαό. Πρέπει να γίνουν σοβαρές συζητήσεις, τέτοιου βάθους και ουσίας που αδυνατούν να τις κάνουν τα μνημονιακά και αντιμνημονιακά κόμματα. Τέτοιου βάθους και ουσίας όσου συνηθίζαμε κάποτε στη χώρα μας και μόνο εμείς μπορούμε.

Δ.1.     Γράψαμε και ξέρουμε ότι η ευρωπαϊκή «Ιερά Συμμαχία» και οι ντόπιοι νεοφιλελεύθεροι προδότες σύμμαχοί της, μπλοφάρουν με την αποπομπή μας  από την Ε.Ε. . Δεν υπάρχει αυτή η διαδικασία και δεν έχει προβλεφθεί ούτε καν ως νομικό λήμμα διατάξεις στις συνθήκες της Ε.Ε. . Μόνο ένα κράτος από μόνο του μπορεί να αποφασίσει την έξοδό του. Αραγε, ποιος θα ήταν χαμένος γαιοστρατηγικά και οικονομικά, εάν οι Ελληνες πελάτες του εκδιώκονταν από την Ε.Ε. . Ποιος θα έχανε τους «πελάτες» από τους οποίους γεμίζουν τα θησαυροφυλάκιά τους τα κράτη και οι εταιρείες τους ; Ποιος θα ήταν ο πραγματικά χαμένος και ηττημένος; Ή μήπως η Ελλάδα και οι Ελληνες θα παραμέναμε μόνοι μας σε αυτό το διεθνές ανταγωνιστικό περιβάλλον; Την ίδια κιόλας στιγμή θα μας «αγκάλιαζαν» για να μας κάνουν πελάτες τους και πάλι άλλοι λαοί και σε αυτούς τους «άλλους» λαούς βάζω ακόμα και τους αμερικάνους.      
             Δεν είδατε τον πανικό τους με την Ιρλανδία που ψήφισε όχι στην συνθήκη της Λισσαβόνας; Γην και ύδωρ της προσέφεραν για να αλλάξει γνώμη ο αδελφός ιρλανδικός λαός … . Μόνο εφόσον διεκδικείς σου δίνουν και το πρώτο βήμα της διεκδίκησης για τον ελληνικό λαό ήταν η ψήφος της 6/5/2012. Δεν ήταν τόσο αποφασιστικό, ήταν απλά μια δοκιμή. Το τελικό και αποφασιστικό βήμα θα πρέπει να γίνει στις 17 του Ιούνη. Εάν κάνουμε τώρα πίσω, θα χαθεί κάθε κέρδος και κάθε ελπίδα που γέννησε η στάση και η θέση μας. Θα πρέπει λοιπόν να διεξαχθεί μία σοβαρή δημόσια συζήτηση με δική μας πρωτοβουλία για το θέμα των απειλών περί εξόδου από την Ε.Ε. . Στην ίδια συζήτηση θα πρέπει να συζητηθεί και το θέμα της Ε.Ε., τι είναι; Ποιες οι δομές της; Ποιες οι επιδιώξεις της; Που μας έκανε καλό και που μας κατέστρεψε; Ώστε να δούμε τα αρνητικά και τα θετικά και να μπορούμε να έχουμε μία σαφή εικόνα που θα δοθεί περαιτέρω στον ελληνικό λαό, μαζί με προτάσεις που θα πρέπει να τις κρίνει.

Δ.2.     Αντίστοιχη συζήτηση θα πρέπει να γίνει και για το ζήτημα του Ευρώ: ποια είναι τα θετικά του και ποια τα αρνητικά του; Ταυτόχρονα θα πρέπει να δούμε σοβαρά και τις απειλές της ντόπιας και ξένης κλεπτοκρατίας και συντήρησης περί εκδίωξής μας από το Ευρώ. Ας το ξεκαθαρίσουμε και σε ανοικτό διάλογο – εκδήλωση και μεταξύ μας. Δεν προβλέπεται διαδικασία εκδίωξης μίας χώρας από το Ευρώ. Μόνο μία χώρα η ίδια μπορεί να το πράξει.
            Σκεπτόμενοι ρεαλιστικά, ίσως θα πρέπει να παρακαλάμε να μας πετάξουν έξω από το Ευρώ, όχι μόνο για όσα σημαίνει το Ευρώ για ένα κράτος (π.χ. το τεράστιο κόστος δανεισμού – κτήσης των αναγκαίων Ευρώ για ένα λαό και ένα κράτος, αντί της δωρεάν έκδοσης κρατικού χρήματος, όπως ήταν πριν το Ευρώ), αλλά και για ένα απλούστατο λόγο: τα Ευρώ που υπάρχουν στην χώρα μας ανήκουν και θα προστίθονταν ως αξίες στο «νέο χρήμα» που θα εξέδιδε η χώρα. Θα είχαμε δηλ. στην διάθεση μας και τα Ευρώ που υπάρχουν στη χώρα και το νέο νόμισμα !!!. Θα είχαμε διπλάσιο χρήμα στη διάθεσή μας !!! και θα καλύπταμε και το χρέος … . Σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον κυκλοφορίας χρήματος θα ήταν αδύνατο να ελέγξουν ή να καταργήσουν τα «ελλληνικά ευρώ», δεν υπάρχει τέτοια γνωστή και εφικτή δυνατότητα.
            Ακούμε λοιπόν τα παπαγαλάκια των Μ.Μ.Ε., τους ντόπιους ανεγκέφαλους προδότες και τους ξένους εντολείς τους να μιλούν για τιμωρία της Ελλάδας με έξοδό της από το Ευρώ. Η ίδια η Μέρκελ το ξέρει πως κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό με δική τους απόφαση και αντέδρασε προχθές με τον αιώνια γνωστό βλακώδη γερμανικό τρόπο: ζήτησε να κάνουμε εμείς δημοψήφισμα για να βγούμε από το Ευρώ.
            Αλλά και εάν βγούμε από το Ευρώ με την θέλησή μας, ποια θα είναι τα θετικά και τα αρνητικά και πως θα πρέπει από πριν να τα προβλέψουμε και να τα διαχειριστούμε;  Εδώ στην χώρα μας ο συρφετός της προδοσίας ισχυρίζεται ότι εάν βγούμε από το Ευρώ θα πάψουμε να υπάρχουμε, ότι δεν υπάρχει ζωή έξω από το Ευρώ. Απαντώ σε  δυο γραμμές : δηλ. τόσες χώρες που είναι εκτός Ευρώ δεν υπάρχουν ; δεν προμηθεύονται πετρέλαιο; πριν με την δραχμή πως προμηθευόμασταν; Μήπως περνούν άσχημα Σουηδοί, Νορβηγοί, Αγγλοι, Ελβετοί κ.α. ;  
            Ας εξετάσουμε το θέμα «Ευρώ», τα θετικά και αρνητικά του και ας εξετάσουμε και το πως μπορούν για ένα λαό ή για ολόκληρη την Ευρώπη να αλλάξουν προς το θετικό τα πράγματα. Ας βρούμε τις λύσεις και ας σκεφτούμε ουσιαστικά και σε βάθος.
             Θα πρέπει λοιπόν να γίνει μια ημερίδα ή ένα διήμερο με την ανωτέρω θεματολογία και την θεματολογία που ακολουθεί για να δούμε κατάματα και με τρόπο σοφά ελληνικό την ουσία των πραγμάτων και να αποκαλυφθούν οι μύθοι και οι αλήθειες.  

Δ.3.     Στο ίδιο κύκλο εκδήλωσης θα πρέπει να τεθούν και τα θέματα του χρέους της χώρας, των δανείων, των μνημονίων και της διαπραγμάτευσης, αφού συνέχονται με τα πιο πάνω.
            Μιλάνε Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ για διαπραγμάτευση με την προδοτική άλλως ηλίθια θέση ότι δεν τίθεται θέμα εξόδου της χώρας από την Ε.Ε. ή το Ευρώ. Όταν πηγαίνεις σε μία διαπραγμάτευση ουσίας και κεφαλαιώδους περιεχομένου και εκ των προτέρων δηλώνεις ότι σκοπός σου είναι να είσαι μέσα σε αυτούς τους μηχανισμούς, δεν ακολουθεί διαπραγμάτευση, αλλά απλώς οι άλλοι σου επιβάλλουν τους όρους τους … . Το ξέρουν και για αυτό μας διαμηνύουν ότι δεν δέχονται καμία διαπραγμάτευση. Όμως όταν σταματήσεις να τους πληρώνεις, ανατρέποντας τους προϋπολογισμούς τους ή τους απειλήσεις πειστικά με κάτι τέτοιο, είναι βέβαιο ότι αυτοί θα σπεύσουν και όχι εσύ. Είναι αυτονόητα γελοίο και αυταπόδεικτη απάτη και νέο ξεπούλημα της χώρας, αυτό που διαπράττουν η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ και οι υπόλοιποι «μνημονιακοί», μην έχοντας μάλιστα εξηγήσει μέχρι σήμερα το ακριβές περιεχόμενο της δικής τους «επαναδιαπραγμάτευσης». Μήπως τελικά είναι κάποιο «κόμμα» ή κάποια «τελεία»;
              Στην ίδια σοβαρή συζήτηση – εκδήλωση αναγκαστικά έχει λοιπόν θέση το ζήτημα του χρέους και των δανείων της χώρας; Τι ξέρουμε; Τι πρέπει να γίνει; Μήπως για παράδειγμα ενώ είχαμε μετατρέψει τα δάνεια σε Ευρώ εξακολουθούσαμε να πληρώνουμε τόκους δραχμής; Και στο θέμα αυτό το κίνημά μας έχει κάνει αναλυτική και σοβαρή εργασία και έχει την δική του πρόταση – οδοιπορικό ενεργειών (πάνω – κάτω το υιοθέτησε πρόσφατα και ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς ως γνωστόν να αναφέρει την «πηγή»). Ας ακούσουμε λοιπόν και τους άλλους για να έχουμε μία ολοκληρωμένη γνώμη. Η Ελλάδα χρεώθηκε και φταίμε και εμείς, που ανεχθήκαμε την κομματική και τραπεζοκεφαλαιουχική κλεπτοκραία. Δεν αρνούμαστε την πληρωμή, ειδικά στους λαούς και στους εργαζόμενους, αλλά θα πληρώσουμε τα πραγματικά και δίκαια ποσά. Το πώς μπορούμε να δράσουμε θα αποτελεί μέρος της συζήτησης.

Δ.4.     Ενας κύκλος συζήτησης, επίσης, θα πρέπει να αφιερωθεί στα μνημόνια, στην πολιτική τους τοποθέτηση και προέλευση (είναι άθλιο η δεξιά να λέει ότι  στρέφεται κατά των μνημονίων όταν αυτές επακριβώς είναι οι πολιτικές που προωθούν χρόνια τώρα), στην ανάλυση των συνεπειών τους και στις εναλλακτικές προτάσεις και δυνατότητες.
            Στις ίδιες συζητήσεις θα πρέπει να τεθούν και οι πραγματιστικές και ουσιαστικές προτάσεις μας (π.χ. ελληνική ανταλλακτική μονάδα, ώστε να πέσει ο σπόρος τους και να δοκιμαστούν και κριθούν).
            Την ίδια ώρα που ο ΣΕΒ και η κλεπτοκρατία όρισαν τους μισούς υπουργούς, ώστε να αποκτήσουν πλήρη γνώση των αρχείων του κράτους (π.χ. ο εντολοδόχος του ΣΕΒ στον ΙΟΒΕ, υπουργός Ανάπτυξης !!!), η Ελλάδα του λαού της πρέπει να αντιδράσει. Ο δικός μας πατριωτισμός δεν είναι κούφιο σύνθημα που εξυπηρετεί σκοπιμότητες, που θυμίζουν τον δοσιλογισμό και την εποχή του εμφυλίου και της χούντας. Ο πατριωτισμός στα δικά μας χείλη είναι λόγος ουσίας, νοοτροπίας και τρόπου σκέψης, είναι το ζητούμενο της εθνικής ανεξαρτησίας και μιας Ελλάδας που θα ανήκει σε ολόκληρο τον λαό της.

Ε. ΠΡΟΤΕΙΝΩ :
            Την διενέργεια διημερίδας από το Λαϊκό Κίνημα (και όποιον άλλον ήθελε συνδράμει) το Σ/Κ 2 και 3 Ιουνίου 2012.                    
            Θα γίνουν τέσσερεις κύκλοι συζητήσεων, ως άνω (Ε.Ε., Ευρώ, Χρέος και Μνημόνια)
            Ομιλητές θα είναι αναλυτές που εκτιμούμε και εμείς θα καλέσουμε, καθώς και μέλη του κινήματος.
            Οι ομιλητές θα απαντήσουν σε ερωτήματα που θα συγκεντρωθούν έως την επόμενη Δευτέρα.
            Επειδή το κόστος θα είναι σημαντικό για το Λ.Κ. προτείνω τα ακόλουθα:
-           Να βρεθεί δωρεάν χώρος π.χ. Πανεπιστημιακός.
-           Αλλως να δούμε τον τρόπο κάλυψης της εκδήλωσης με ειδική επιτροπή δράσης.
           
            Καλώ τα μέλη και τους φίλους του κινήματος να αποφασίσουν μέχρι αύριο, Δευτέρα 21/5/2012 για να βγει την Τρίτη η ανακοίνωση και να γίνουν οι αναγκαίες επαφές. 
             

            Με αφοσίωση στον κοινό στόχο και συντροφικούς χαιρετισμούς

            Ο σύντροφος Δημήτρης Καραμήτσας  
     

ΑΝΕΡΓΙΑ :ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΠΟΥ ΕΤΡΩΓΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ - ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ


ΑΝΕΡΓΙΑ : ΜΟΝΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΟΙ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Α.        ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΠΟΥ ΕΤΡΩΓΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ

Ο κόσμος του καπιταλισμού και της κερδοκρατίας είναι ένας κόσμος άγριος και κανιβαλικός. Ενας κόσμος που θυσιάζει ανθρώπινες ζωές για τα κέρδη και την ισχύ μιας ολιγαρχίας. Αυτές οι χαμένες ζωές της σύγχρονης ανθρωποθυσίας δεν είναι άλλες από τις ζωές των ανέργων. Το τέρας που καταπίνει και σκοτώνει τον άνθρωπο είναι το ίδιο το σύστημα του καπιταλισμού. 
            Η ανεργία είναι ένα φαινόμενο σύμφυτο με τον καπιταλισμό, είναι δομικό συστατικό ενός συστήματος που λογίζει τον άνθρωπο ως αντικείμενο προς εκμετάλλευση και τον λογαριάζει μόνο ως χρήσιμη ή άχρηστη οικονομική οντότητα. Οπου υπάρχει καπιταλισμός υπάρχει πάντοτε και ανεργία και επειδή ο καπιταλισμός είναι ως σύστημα ιστορική και δομική συνέχεια της ίδιας της παγκόσμιας αυτοκρατορίας του φόβου ενσωματώνει για τον άνεργο το δομικό του όπλο, αυτό του εκφοβισμού των ανθρώπων, της αγωνίας για τις βιοτικές ανάγκες και την συνακόλουθη κοινωνική τους υπόσταση για να δημιουργήσει αγριότερους και αθλιότερους όρους ανθρώπινης εκμετάλλευσης.
            Στο Λαϊκό Κίνημα δεν φοβόμαστε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Στο Λαϊκό Κίνημα κοιτάμε κατάματα την πραγματικότητα και μπορούμε να αναλύσουμε και να δώσουμε λύσεις στα αιώνια προβλήματα του σήμερα.
            Εάν δούμε όλες τις κοινωνίες και τα κράτη του καπιταλισμού και σε όλες τις φάσεις του, θα ανακαλύψουμε την ανεργία ως συστατικό δομικό κοινωνικό και λειτουργικό του στοιχείο. Ακόμα και σε περιόδους καπιταλιστικής ανάπτυξης και ευεξίας η ανεργία είναι παρούσα και παίζει τον δικό της ρόλο στην εκμετάλλευση και τον εκφοβισμό των ανθρώπων.
            Το ίδιο το σύστημα του καπιταλισμού έχοντας θεοποιήσει τα κέρδη, έχοντας αναγάγει το κέρδος στον μοναδικό σκοπό της λειτουργίας και της ίδιας της ύπαρξής του θεωρεί τον άνθρωπο και την εργασία του ως αναγκαίο κακό και ως αντικείμενο προς εκμετάλλευση. Στο πλαίσιο της κερδοφρένειας και της κερδοκρατίας, ο άνθρωπος εργάτης πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο στυγνής εκμετάλλευσης για να παραχθούν κέρδη για τους έχοντες στην κυριότητά τους τα μέσα παραγωγής. Αυτοί δεν μας βλέπουν ως ανθρώπους, αλλά ως ζώα που πρέπει να τύχουν στυγνής εκμετάλλευσης στο έπακρο, ώστε να παραχθούν για αυτούς μεγάλες υπεραξίες που θα μετατραπούν στον μέλλον σε κέρδη. Η ανισότητα είναι δομικό στοιχείο και παράγωγο της αντίληψης του καπιταλισμού. Ακόμα και μέσα στην φιλοσοφία του καπιταλισμού, για να έχει αξία η ισχύς κάποιων πρέπει να υπάρχουν οι μεγάλες μάζες των εκμεταλλευόμενων, των καταπιεσμένων, των στερημένων ανθρώπων. Πραγματική ισότητα με καπιταλισμό δεν είναι δυνατόν να υπάρξει.  
Στην Ελλάδα και σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο επί δεκαετίες οι νεοταξίτες νεοφιλελεύθεροι κερδοκράτες υποστηρίζουν έντονα και επιβάλλουν την μείωση του εργατικού κόστους, ως μέσο δήθεν οικονομικής ανάπτυξης των κοινωνιών. Στην πραγματικότητα θα ήθελαν ακόμα και να τους πληρώνουμε για να εργαζόμαστε ή καλύτερα να δουλεύουμε σε αυτούς. Βεβαίως όλη αυτή η αθλιότητα προκαλεί στο ίδιο το σύστημα αδυναμίες υλοποίησης των υπεραξιακών κερδών: Εάν δεν υπάρχει αμοιβή δεν θα υπάρχει και αγορά – κατανάλωση. Ο φαινομενικός παγκόσμιος καπιταλισμός εφαρμόζει μετά την διάλυση του φαντάσματος του κομμουνισμού (γιατί για ένα φάντασμα επρόκειτο και όχι για ουσιαστικό κομμουνισμό) μια πορεία που μας κάνει να υποθέτουμε ότι μπορεί και να αποσκοπεί στην δημιουργία μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας (π.χ. «παγκόσμια διακυβέρνηση»). Η αυτοκρατορία του φόβου γίνεται δριμύτερη και πιο άγρια για όλη την ανθρωπότητα και οι ανθρωποθυσίες στον βωμό του κέρδους και τις ισχύος ολιγάριθμων μειοψηφιών γίνονται πλανητικό καθεστώς.

Β.        ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ           

Πάντοτε ο καπιταλισμός δημιουργούσε κοινωνικές πυραμίδες. Αυτή είναι η μοναδική τυπική σχηματική του οργάνωση. Στις κατώτερες βαθμίδες του και πιο πλατειές τοποθετούσε μία μάζα χαμηλόμισθων εργατών και υπαλλήλων. Ακόμα πιο κάτω από αυτούς και εκτός πυραμίδας βρίσκονταν πάντα οι άνεργοι, οι απόβλητοι τα ταξικής κοινωνικής πυραμίδας του συστήματος. Για εμάς, αυτό που ονομάζεται ταξικός διαχωρισμός στον καπιταλισμό δεν έχει να κάνει μόνο με το επάγγελμα και την ειδικότητα κάθε ανθρώπου. Για εμάς, ο πραγματικός ταξικός και ανθρώπινος κοινωνικός διαχωρισμός έχει να κάνει με τον βαθμό της κάλυψης των βιοτικών αναγκών κάθε ανθρώπου και με τον βαθμό βεβαιότητας για αυτές και την κάλυψή τους. Αυτό είναι το ισχυρότερο κριτήριο της ουσιαστικής κοινωνικής διαίρεσης.
Οι αντίστοιχες συνέπειες της ανεργίας σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο για τους άνεργους και τους εργαζόμενους είναι πολύπλευρες.
Σήμερα στην Ελλάδα οι πραγματικοί άνεργοι ανέρχονται σε αριθμό μεγαλύτερο του 1.000.000 ανθρώπων. Εάν σε αυτό τον αριθμό, προσθέσουμε τον αριθμό των ουσιαστικά μη εργαζομένων (μαθητές, φοιτητές, σπουδαστές), των συνταξιούχων και των μερικά απασχολούμενων, αντιλαμβανόμαστε ότι στην πραγματικότητα περίπου 2 στις 3 ελληνικές οικογένειες έχουν ουσιαστικό πρόβλημα εξαιτίας της ανεργίας. Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται ένα τεράστιο ατομικό και κοινωνικό πρόβλημα αδυναμίας κάλυψης βιοτικών αναγκών, ένα κύμα φόβου και τρομοκρατίας απέναντι σε άνεργους και εργαζόμενους (υποψήφιους άνεργους). Οι αυτουργοί του ατομικού και κοινωνικού εγκλήματος μεγαλοεπιχειρηματίες και οι πρόθυμοι υπάλληλοί τους πολιτικοί δημιουργούν ατομικές και κοινωνικές καταστάσεις αδυναμίας και άμεσης αβεβαιότητας για την κάλυψη των βιοτικών αναγκών των ανθρώπων. Σκοπός τους είναι η ατομική και κοινωνική υποτέλεια, η δημιουργία κλίματος φόβου και οπορτουνιστικής ατομικιστικής αντιμετώπισης των βιοτικών αναγκών των ανθρώπων προκειμένου να επιτύχουν σχέσεις εργασίας, πραγματικής δουλείας, ήτοι μείωση του γενικού κόστους εργασίας με σκοπό την δική τους περαιτέρω κερδοσκοπία και την ατομική και κοινωνική υποτέλεια. Δικός τους είναι ο σχεδιασμός του νέου κοινωνικού μεσαίωνα, δική τους και η υλοποίηση. Τα χάσματα μεταξύ φτωχών και πλουσίων διευρύνονται, ολοένα και περισσότεροι κατρακυλούν στην άθλια καπιταλιστική πυραμίδα και ολοένα και ψηλότερα στέκονται κάποιοι λίγοι, που η διαφορά τους πλέον τους έχει κάνει αόρατους στους ευρισκόμενους στην βάση της πυραμίδας. Εχει στηθεί ένα παγκόσμιο καφκικό σκηνικό που δικάζει και καταδικάζει τους απλούς ανθρώπους όλου του πλανήτη σε ισόβια δεσμά δουλείας.  
 Στην πραγματικότητα αυτοί οι «λίγοι» είναι οι βασικοί σχεδιαστές και υπεύθυνοι ολόκληρης της πολύπλευρης ελληνικής κρίσης. Αντίστοιχα, «λίγοι» είναι και όσοι ευθύνονται για την κατάσταση όλης της ανθρωπότητας. Μια ολιγαρχία πιστεύει πως μπορεί να σχεδιάζει τις τύχες της οικουμένης.   
Το πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας λέγεται ουσιαστική παραγωγική αχρήστευση του μεγαλύτερου μέρους των Ελλήνων και αυτό είναι απότοκο ενεργειών και παραλείψεων των ολίγων.
Το τι είναι ένα κράτος, το ουσιαστικό επίπεδο ενός λαού, εξαρτάται άμεσα από τους ανθρώπους που το συναποτελούν σε κάθε ιστορική στιγμή. Στην περίπτωση της Ελλάδας θα τονίσουμε για μία ακόμα φορά ότι «Ελλάδα είναι οι Ελληνες», δηλ. οι άνθρωποι που βιώνουν στον τόπο αυτό και έχουν ελληνική εθνική συνείδηση. Εάν οι άνθρωποι αυτοί λειτουργούν και αξιοποιούν τις δυνάμεις και τις δυνατότητές τους, τότε η Ελλάδα, ο λαός, η κοινωνία συγκροτούνται ως συλλογική οντότητα σε ένα κράτος ισχυρό, σε ένα λαό ισχυρό, σε μία κοινωνία πραγματική και δεμένη με ουσιαστικούς δεσμούς. Εάν οι άνθρωποι αχρηστεύονται, όπως με την ανεργία, την ημιαπασχόληση, την δουλειά και την δουλεία, τότε το ουσιαστικό τίμημα το πληρώνουμε όλοι σε οποιασδήποτε μορφής αντίληψη κοινωνικής συγκρότησης επιλέξουμε ως έννοια αναφοράς: ως έθνος, ως λαός, ως κοινωνία. Καμία πατρίδα δεν υπάρχει χωρίς τους ανθρώπους, κανένας λαός και κανένα έθνος. Γίνεται αδύναμο, νοσεί, χάνεται, εξαφανίζεται. Δυστυχώς, το τέρας του σύγχρονου καπιταλισμού προκαλεί τα προβλήματα και αδιαφορεί για όλα αυτά. Ισχυρή Ελλάδα, ισχυρός λαός, ισχυρή κοινωνία δεν γίνεται με ανθρώπους υποτελείς, φοβικούς και φοβισμένους. Δεν θα υπάρχει καθόλου Ελλάδα και καθόλου Ελληνες, εάν δεν επέμβουμε κατά τρόπο ουσιαστικό για να λύσουμε το πρόβλημα της λειτουργικής και ουσιαστικής αχρήστευσης των ανθρώπων. H μόνη λύση είναι ένας σαφής και ουσιώδης κοινωνικός μετασχηματισμός: να δημιουργήσουμε κοινωνίες και δομές που να στηρίζονται στον άνθρωπο και στην ανθρώπινη ελεύθερη συλλογικότητα.   
Οσο για τον ρατσισμό, την σκόπιμη στέρηση πρόσβασης σε βασικές και κεφαλαιώδεις ανάγκες, τα ζητήματα ισότητας ... . Αυτά αποτελούν αποδείξεις της συστημικής σκοπιμότητας όσων αναλύσαμε.  
Πολλές ημέρες και ώρες θα μπορούσαμε να απαριθμούμε και να αναλύουμε τα αποτελέσματα της ανεργίας σε ατομικό ανθρώπινο, αλλά και σε κοινωνικό επίπεδο. Στην πραγματικότητα το αυτονόητο δεν θέλει ανάλυση, αλλά ουσιαστική δράση. Εμείς προχωράμε ένα βήμα παραπέρα: καταθέτουμε συγκεκριμένες προτάσεις για να γίνουν κτήμα του λαού, κτήμα της κοινωνίας, κτήμα των ανέργων και των εργαζόμενων και να αποτελέσουν απαρχή μιας ουσιαστικής κοινωνικής και πολιτικής αλλαγής.

Γ.         ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ

Το Λαϊκό Κίνημα μέσα από τις προτάσεις της συνολικής ανασυγκρότησης της κοινωνίας (έχει ήδη δοθεί στην δημοσιότητα - http://laikometopo.blogspot.com/2011/11/blog-post_10.html ) και τις προτάσεις για τις κοινωνικές παραγωγικές συλλογικότητες (http://laikometopo.blogspot.com/2011/07/blog-post_05.html ) , που είναι το νέο μοντέλο – πρότασης πραγματικής παραγωγικής κοινωνικής ανάπτυξης, δημιουργεί μια νέα κουλτούρα, μια νέα ανθρωποκεντρική δημοκρατία που εξαφανίζει λειτουργικά την ανεργία. Μέσα από τις προτάσεις αυτές δίνονται στους ανθρώπους και στην κοινωνία νέες και ουσιαστικές παραγωγικές λύσεις (δείτε π.χ. http://laikometopo.blogspot.com/2011/07/blog-post_13.html , http://laikometopo.blogspot.com/2011/07/blog-post_20.html - τα υπόλοιπα κείμενα της νέας αντίληψης θα δημοσιευτούν μέσα στον Ιανουάριο).
Για εμάς το ζήτημα δεν είναι απλά τεχνικό ή τεχνοκρατικό. Είναι ζήτημα φιλοσοφικό και πολιτικό, είναι ζήτημα κεφαλαιώδους ουσίας της κοινωνικής λειτουργίας. Η ανεργία, αυτή η τεράστια μάστιγα της ανθρωπότητας δεν μπορεί να λυθεί παρά μόνο με συνολικές τομές. Με τομές φιλοσοφίας και αντίληψης άλλης από την «κρατούσα» ανθρωποφάγο ατομικιστική αντίληψη. Χρειάζεται νέα αντίληψη για το τι είναι Ελλάδα, νέα παραγωγική συλλογική κοινωνική και ατομική φιλοσοφία, νέα πορεία. Μια πορεία προς την παραγωγική κοινωνική και εθνική αυτάρκεια, γιατί αυτή είναι το κλειδί για την σωτηρία και την ουσιαστική πρόοδο της χώρας.    
Το δεύτερο μέρος, αυτό που σε λίγο θα διαβάζετε, αφορά ειδικά τους ανέργους και αποτελεί ένα μοντέλο ελπίδας.
Για την αποφυγή επαναλήψεων τονίζουμε ότι οι προτάσεις για τους ανέργους και την ανεργία ακολουθούν διαρθρωτικά το πρόγραμμα για τις κοινωνικές παραγωγικές συλλογικότητες και διέπονται από τις ίδιες αρχές. Για τον λόγο αυτό οι παρούσες προτάσεις συμπληρώνονται από τις γενικές αρχές και θέσεις των λοιπών προτάσεών μας.

ΠΡΟΤΑΣΗ Α’
ΜΟΝΑΔΕΣ ΠΟΥ ΚΛΕΙΝΟΥΝ, ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΥΠΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ Ή ΤΙΘΕΝΤΑΙ ΥΠΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΠΡΟΒΛΕΠΟΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΤΩΧΕΥΤΙΚΟ ΚΩΔΙΚΑ.

Το Λαϊκό Κίνημα, το κίνημα που έθεσε την βάση της «οικονομίας χωρίς κέρδος», ήτοι με  «ολιστικό κοινωνικό όφελος» θεωρεί αναγκαία την ύπαρξη ενός απλού και συγκεκριμένου νομοθετικού πλαισίου, το οποίο να στηρίζει την απόφαση των εργαζομένων μιας τέτοιας επιχείρησης να λειτουργήσουν οι ίδιοι την επιχειρηματική μονάδα.
Η πρότασή μας περιλαμβάνει :
-           Την δυνατότητα εργαζομένων να ζητήσουν την συνέχιση της λειτουργίας της επιχειρηματικής μονάδας υπό την άμεση δική τους διαχείριση και διοίκηση.     -         Την εκ μέρους τους συγκρότηση συλλογικότητας (όπως π.χ. του νέου θεσμού της κοινωνικής επιχείρησης) με αντίστοιχες φοροαπαλλαγές, τουλάχιστον κατά τα πρώτα 5 έτη λειτουργίας της επιχειρηματικής μονάδας. Αντίστοιχα, αναγκαία θα είναι και η χρηματοδότηση του εγχειρήματος με ειδικά προγράμματα, στα οποία οι εργαζόμενοι θα συνεισφέρουν τα επιδόματα ανεργίας που θα λάμβαναν εάν η επιχείρησή τους έκλεινε.             
-           Την εκ μέρους των εργαζόμενων δέσμευση για πώληση των παραγόμενων ή για παροχή υπηρεσιών στο λειτουργικό κόστος της επιχείρησης.
-           Την ύπαρξη δημοκρατικού κοινωνικού ελέγχου μέσα από αρχές που προκύπτουν από διαδικασίες πραγματικής δημοκρατίας.
-           Τον διαχωρισμό (νομικό και ουσιαστικό) των τυπικών δικαιωμάτων κυριότητας της μονάδας, από τα διαχειριστικά και ουσιώδη, ώστε να υπάρχει μία καταρχήν κάλυψη των πιστωτών, αλλά οι εργαζόμενοι να ασκούν ακώλυτα τα ουσιώδη δικαιώματα διαχείρισης της μονάδας.
            Μια τέτοια πρόταση θα μπορούσε να ξεκινήσει την υλοποίησή της έστω εν μέρει και ακόμα και σήμερα σε επιχειρήσεις που βρίσκονται στα πρόθυρα της κατάρρευσης, όπως είναι σήμερα ο τηλεοπτικός σταθμός ΑLTER.

ΠΡΟΤΑΣΗ Β’ 
ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΧΡΗΣΗ ΠΟΡΩΝ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΠΑΤΑΛΩΝΤΑΙ

Υπάρχουν πακτωλοί χρήματος που έχουν κατασπαταληθεί στην χώρα μας ή διατίθενται χωρίς καμία ουσιαστική κατεύθυνση και χρησιμότητα. Άλλοι πόροι κατασπαταλούνται και καταλήγουν στις τσέπες κομματικών επιτηδείων. 
Με συγκεκριμένες παρεμβάσεις, τα χρήματα που καταβάλλονται σε επιδόματα ανεργίας, σε επιδοτήσεις επενδύσεων και σε άλλες ανούσιες κατασπαταλήσεις διατίθενται για την δημιουργία κοινωνικών παραγωγικών συλλογικοτήτων ανέργων.    
Το ΕΣΠΑ, το οποίο διασπαθίζεται από ημετέρους και κατασπαταλείται σε απαράδεκτες άχρηστες δράσεις χωρίς παραγωγικό αντικείμενο, οφείλει να διατίθεται ολόκληρο στις παραγωγικές συλλογικότητες. Είναι υπεραρκετό για την εκκίνηση. Το ίδιο και τα άχρηστα επιδόματα ανεργίας, ακολουθούν τους πολίτες που μετέχουν σε παραγωγικές συλλογικότητας. Είναι και αυτά υπεραρκετά. Π.χ. 500 επιδόματα ανεργίας Χ 5 χρόνια είναι 21.000.000 Ευρώ. Με αυτά μπορείς να δημιουργήσεις μονάδες παραγωγικής συλλογικότητας και να δημιουργήσεις ένα παραγωγικό κοινωνικό ιστό που θα καλύψει δημιουργικά τους ίδιους τους ανέργους λήπτες των επιδομάτων για το υπόλοιπο του βίου τους και για πολλές δεκαετίες, χωρίς άλλο κοινωνικό ή χρηματικό κόστος. Αντίθετα, η παραγωγική κατεύθυνση της οικονομίας παράγει ανθρώπινο και κοινωνικό πλούτο για όλους στα πλαίσια μιας πραγματικά κοινωνικής οικονομίας. Φτάνει πια η ανεγκέφαλη καταστροφή, η ζούγκλα και η βαρβαρότητα, υπάρχουν λύσεις και οφείλουμε να τις εφαρμόσουμε, να παλέψουμε  για το παρόν και το μέλλον μας.
 Ο θεσμός των επιδοτήσεων επενδύσεων αναμορφώνεται συνολικά, ώστε αυτές να δίνονται άπαξ σε κάθε πολίτη και σύμφωνα με τον αριθμό των μετεχόντων σε κάθε πρόταση. Κατά συνέπεια τα χρήματα όλων των πολιτών μοιράζονται σε όλους και όχι στους ίδιους και στους ίδιους κρατικοδίαιτους «επενδυτές». Η πραγματικότητα απέδειξε ότι η συντριπτική πλειοψηφία από αυτούς λειτούργησαν ως καιροσκόποι απατεώνες σε βάρος και πάλι του ελληνικού λαού. 
Το νομικό πλαίσιο αλλάζει, ο Ο.Α.Ε.Δ. αλλάζει μορφή και γίνεται ένα σύγχρονο κοινωνικό εργαλείο προσφοράς γνώσης.  Σύντομα ο άνεργος θα μπορεί να  επανέλθει στην εργασία, είτε ως εργαζόμενος είτε απασχολούμενος σε νέες επιχειρήσεις που θα δημιουργούνται με την συμμετοχή του.  
Είναι σαφές ότι το σχέδιο του Λαϊκού Κινήματος για την εξάλειψη της ανεργίας εδράζεται σε σειρά ρυθμίσεων και παρεμβάσεων στην οικονομία, που ξεκινούν όχι μόνο από την πολιτική στήριξης των ανέργων σε κάθε επίπεδο,  αλλά και την μελέτη των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, την ενίσχυση των παραγωγικών δομών, την δυνατότητα αυτοοργάνωσης των εργαζομένων, την δημιουργία αυτοδιαχειριζόμενων μονάδων παραγωγής σε τομείς που πράγματι μπορούν να είναι παραγωγικοί, την δημιουργία πανεπιστημιακών, παραγωγικών και επιμορφωτικών σχολών με ειδικά αντικείμενα και γνώση παραγωγικής οργάνωσης, την παιδεία της γνώσης.
Οι προτάσεις που θα λύσουν τα δεσμά της ανεργίας, που θα απελευθερώσουν τους ανθρώπους, είναι παρούσες, πραγματικές και ουσιαστικές.

ΑΝΕΡΓΕΣ & ΑΝΕΡΓΟΙ Γίνετε μέλη και φίλοι του Λαϊκού Κινήματος. Μαζί θα παλέψουμε για τις λύσεις της προσωπικής και κοινωνικής δικαιοσύνης.

ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ: ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΠΟΥ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ




   

ΕΚΛΟΓΙΚΟ

ΕΚΛΟΓΙΚΟ Οι περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν τις εκλογές, (όπως και την κοινωνική τους πορεία που είναι και πορεία ζωής) σχεδόν μονοσήμ...